Aristophanes, Plutus, Episode

(아리스토파네스, Plutus, Episode)

τουτὶ τί ἦν; οὐδεὶσ ἐοίκεν· ἀλλὰ δῆτα τὸ θύριον φθεγγόμενον ἄλλωσ κλαυσιᾷ. σέ τοι λέγω, ὁ Καρίων, ἀνάμεινον. οὗτοσ εἰπέ μοι, σὺ τὴν θύραν ἔκοπτεσ οὑτωσὶ σφόδρα; μὰ Δί’ ἀλλ’ ἔμελλον· εἶτ’ ἀνέῳξάσ με φθάσασ. ἀλλ’ ἐκκάλει τὸν δεσπότην τρέχων ταχύ, ἒπειτα τὴν γυναῖκα καὶ τὰ παιδία, ἔπειτα τοὺσ θεράποντασ, εἶτα τὴν κύνα, ἔπειτα σαυτόν, εἶτα τὴν ὗν. εἰπέ μοι, τί δ’ ἔστιν; ὁ Ζεὺσ ὦ πόνηρε βούλεται ἐσ ταὐτὸν ὑμᾶσ συγκυκήσασ τρύβλιον ἁπαξάπαντασ ἐσ τὸ βάραθρον ἐμβαλεῖν. ἡ γλῶττα τῷ κήρυκι τούτων τέμνεται. ἀτὰρ διὰ τί δὴ ταῦτ’ ἐπιβουλεύει ποιεῖν ἡμᾶσ; ὁτιὴ δεινότατα πάντων πραγμάτων εἴργασθ’. ἀφ’ οὗ γὰρ ἤρξατ’ ἐξ ἀρχῆσ βλέπειν ὁ Πλοῦτοσ, οὐδεὶσ οὐ λιβανωτόν, οὐ δάφνην, οὐ ψαιστόν, οὐχ ἱερεῖον, οὐκ ἄλλ’ οὐδὲ ἓν ἡμῖν ἔτι θύει τοῖσ θεοῖσ. μὰ Δί’ οὐδέ γε θύσει. κακῶσ γὰρ ἐπεμελεῖσθ’ ἡμῶν τότε. καὶ τῶν μὲν ἄλλων μοι θεῶν ἧττον μέλει, ἐγὼ δ’ ἀπόλωλα κἀπιτέτριμμαι. σωφρονεῖσ. πρότερον γὰρ εἶχον μὲν παρὰ ταῖσ καπηλίσιν πάντ’ ἀγάθ’ ἑώθεν εὐθύσ, οἰνοῦτταν μέλι ἰσχάδασ, ὅσ’ εἰκόσ ἐστιν Ἑρμῆν ἐσθίειν· νυνὶ δὲ πεινῶν ἀναβάδην ἀναπαύομαι. οὔκουν δικαίωσ, ὅστισ ἐποίεισ ζημίαν ἐνίοτε τοιαῦτ’ ἀγάθ’ ἔχων; οἴμοι τάλασ, οἴμοι πλακοῦντοσ τοῦ ν’ τετράδι πεπεμμένου. ποθεῖσ τὸν οὐ παρόντα καὶ μάτην καλεῖσ. οἴμοι δὲ κωλῆσ ἣν ἐγὼ κατήσθιον. ἀσκωλίαζ’ ἐνταῦθα πρὸσ τὴν αἰθρίαν. σπλάγχνων τε θερμῶν ὧν ἐγὼ κατήσθιον. ὀδύνη σε περὶ τὰ σπλάγχν’ ἐοίκέ τι στρέφειν. οἴμοι δὲ κύλικοσ ἴσον ἴσῳ κεκραμένησ. ταύτην ἐπιπιὼν ἀποτρέχων οὐκ ἂν φθάνοισ. ἆρ’ ὠφελήσαισ ἄν τι τὸν σαυτοῦ φίλον; εἴ του δέει γ’ ὧν δυνατόσ εἰμί σ’ ὠφελεῖν. εἴ μοι πορίσασ ἄρτον τιν’ εὖ πεπεμμένον δοίησ καταφαγεῖν καὶ κρέασ νεανικὸν ὧν θύεθ’ ὑμεῖσ ἔνδον. ἀλλ’ οὐκ ἐκφορά. καὶ μὴν ὁπότε τι σκευάριον τοῦ δεσπότου ὑφέλοι’, ἐγώ σε λανθάνειν ἐποίουν ἀεί. ἐφ’ ᾧ τε μετέχειν καὐτὸσ ὦ τοιχωρύχε. ἧκεν γὰρ ἄν σοι ναστὸσ εὖ πεπεμμένοσ. ἔπειτα τοῦτόν γ’ αὐτὸσ ἂν κατήσθιεσ. οὐ γὰρ μετεῖχεσ τὰσ ἴσασ πληγὰσ ἐμοί, ὁπότε τι ληφθείην πανουργήσασ ἐγώ. μὴ μνησικακήσῃσ, εἰ σὺ Φυλὴν κατέλαβεσ. ἀλλὰ ξύνοικον πρὸσ θεῶν δέξασθέ με. ἔπειτ’ ἀπολιπὼν τοὺσ θεοὺσ ἐνθάδε μενεῖσ; τὰ γὰρ παρ’ ὑμῖν ἐστι βελτίω πολύ. τί δέ; ταὐτομολεῖν ἀστεῖον εἶναί σοι δοκεῖ; πατρὶσ γάρ ἐστι πᾶσ’ ἵν’ ἂν πράττῃ τισ εὖ. τί δῆτ’ ἂν εἰήσ ὄφελοσ ἡμῖν ἐνθάδ’ ὤν; παρὰ τὴν θύραν στροφαῖον ἱδρύσασθέ με. στροφαῖον; ἀλλ’ οὐκ ἔργον ἔστ’ οὐδὲν στροφῶν. ἀλλ’ ἐμπολαῖον. ἀλλὰ πλουτοῦμεν· τί οὖν Ἑρμῆν παλιγκάπηλον ἡμᾶσ δεῖ τρέφειν; ἀλλὰ δόλιον τοίνυν. δόλιον; ἥκιστά γε· οὐ γὰρ δόλου νῦν ἔργον, ἀλλ’ ἁπλῶν τρόπων. ἀλλ’ ἡγεμόνιον. ἀλλ’ ὁ θεὸσ ἤδη βλέπει, ὥσθ’ ἡγεμόνοσ οὐδὲν δεησόμεσθ’ ἔτι. ἐναγώνιοσ τοίνυν ἔσομαι. τί δῆτ’ ἐρεῖσ; Πλούτῳ γάρ ἐστι τοῦτο συμφορώτατον ποιεῖν ἀγῶνασ μουσικοὺσ καὶ γυμνικούσ. ὡσ ἀγαθόν ἐστ’ ἐπωνυμίασ πολλὰσ ἔχειν· οὗτοσ γὰρ ἐξηύρηκεν αὑτῷ βιότιον. οὐκ ἐτὸσ ἅπαντεσ οἱ δικάζοντεσ θαμὰ σπεύδουσιν ἐν πολλοῖσ γεγράφθαι γράμμασιν. οὐκοῦν ἐπὶ τούτοισ εἰσίω; καὶ πλῦνέ γε αὐτὸσ προσελθὼν πρὸσ τὸ φρέαρ τὰσ κοιλίασ, ἵν’ εὐθέωσ διακονικὸσ εἶναι δοκῇσ. <Χοροῦ> τίσ ἂν φράσειε ποῦ ’στι Χρεμύλοσ μοι σαφῶσ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION