헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΠλυτυσ́04́

(아리스토파네스, Plutus, Episode)

ἀσπάζομαι δ’ ὁτιὴ προθύμωσ ἥκετε καὶ συντεταμένωσ κοὐ κατεβλακευμένωσ. ὅπωσ δέ μοι καὶ τἄλλα συμπαραστάται ἔσεσθε καὶ σωτῆρεσ ὄντωσ τοῦ θεοῦ. θάρρει· βλέπειν γὰρ ἄντικρυσ δόξεισ μ’ Ἄρη. δεινὸν γὰρ εἰ τριωβόλου μὲν οὕνεκα ὠστιζόμεσθ’ ἑκάστοτ’ ἐν τἠκκλησίᾳ, αὐτὸν δὲ τὸν Πλοῦτον παρείην τῳ λαβεῖν. καὶ μὴν ὁρῶ καὶ Βλεψίδημον τουτονὶ προσιόντα· δῆλοσ δ’ ἐστὶν ὅτι τοῦ πράγματοσ ἀκήκοέν τι τῇ βαδίσει καὶ τῷ τάχει. τί ἂν οὖν τὸ πρᾶγμ’ εἰή; πόθεν καὶ τίνι τρόπῳ Χρεμύλοσ πεπλούτηκ’ ἐξαπίνησ; οὐ πείθομαι. καίτοι λόγοσ γ’ ἦν νὴ τὸν Ἡρακλέα πολὺσ ἐπὶ τοῖσι κουρείοισι τῶν καθημένων, ὡσ ἐξαπίνησ ἀνὴρ γεγένηται πλούσιοσ. ἔστιν δέ μοι τοῦτ’ αὐτὸ θαυμάσιον, ὅπωσ χρηστόν τι πράττων τοὺσ φίλουσ μεταπέμπεται. οὔκουν ἐπιχώριόν γε πρᾶγμ’ ἐργάζεται. ἀλλ’ οὐδὲν ἀποκρύψασ ἐρῶ· νὴ τοὺσ θεοὺσ ὦ Βλεψίδημ’ ἄμεινον ἢ χθὲσ πράττομεν, ὥστε μετέχειν ἔξεστιν· εἶ γὰρ τῶν φίλων. γέγονασ δ’ ἀληθῶσ, ὡσ λέγουσι, πλούσιοσ; ἔσομαι μὲν οὖν αὐτίκα μάλ’, ἢν θεὸσ θέλῃ. ἔνι γάρ τισ ἔνι κίνδυνοσ ἐν τῷ πράγματι. ποῖόσ τισ; οἱο͂σ; λέγ’ ἀνύσασ ὅ τι φῄσ ποτε. ἢν μὲν κατορθώσωμεν, εὖ πράττειν ἀεί· ἢν δὲ σφαλῶμεν, ἐπιτετρῖφθαι τὸ παράπαν. τουτὶ πονηρὸν φαίνεται τὸ φορτίον καί μ’ οὐκ ἀρέσκει. τό τε γὰρ ἐξαίφνησ ἄγαν οὕτωσ ὑπερπλουτεῖν τό τ’ αὖ δεδοικέναι πρὸσ ἀνδρὸσ οὐδὲν ὑγιέσ ἐστ’ εἰργασμένου. πῶσ οὐδὲν ὑγιέσ; εἴ τι κεκλοφὼσ νὴ Δία ἐκεῖθεν ἥκεισ ἀργύριον ἢ χρυσίον παρὰ τοῦ θεοῦ, κἄπειτ’ ἴσωσ σοι μεταμέλει. Ἄπολλον ἀποτρόπαιε μὰ Δί’ ἐγὼ μὲν οὔ. παῦσαι φλυαρῶν ὦγάθ’· οῖδα γὰρ σαφῶσ. σὺ μηδὲν εἰσ ἔμ’ ὑπονόει τοιουτονί. φεῦ, ὡσ οὐδὲν ἀτεχνῶσ ὑγιέσ ἐστιν οὐδενόσ, ἀλλ’ εἰσὶ τοῦ κέρδουσ ἅπαντεσ ἥττονεσ. οὔ τοι μὰ τὴν Δήμητρ’ ὑγιαίνειν μοι δοκεῖσ. ὡσ πολὺ μεθέστηχ’ ὧν πρότερον εἶχεν τρόπων. μελαγχολᾷσ ὦνθρωπε νὴ τὸν οὐρανόν. ἀλλ’ οὐδὲ τὸ βλέμμ’ αὐτὸ κατὰ χώραν ἔχει, ἀλλ’ ἐστὶν ἐπίδηλόν τι πεπανουργηκότι. σὺ μὲν οἶδ’ ὃ κρώζεισ· ὡσ ἐμοῦ τι κεκλοφότοσ ζητεῖσ μεταλαβεῖν. μεταλαβεῖν ζητῶ; τίνοσ; τὸ δ’ ἐστὶν οὐ τοιοῦτον ἀλλ’ ἑτέρωσ ἔχον. μῶν οὐ κέκλοφασ ἀλλ’ ἡρ́πακασ; κακοδαιμονᾷσ. ἀλλ’ οὐδὲ μὴν ἀπεστέρηκάσ γ’ οὐδένα; ου’ δῆτ’ ἔγωγ’. ὦ Ἡράκλεισ, φέρε ποῖ τισ ἂν τράποιτο; τἀληθὲσ γὰρ οὐκ ἐθέλει φράσαι. κατηγορεῖσ γὰρ πρὶν μαθεῖν τὸ πρᾶγμά μου. ὦ τᾶν ἐγώ τοι τοῦτ’ ἀπὸ σμικροῦ πάνυ ἐθέλω διαπρᾶξαι πρὶν πυθέσθαι τὴν πόλιν, τὸ στόμ’ ἐπιβύσασ κέρμασιν τῶν ῥητόρων. καὶ μὴν φίλωσ γ’ ἄν μοι δοκεῖσ νὴ τοὺσ θεοὺσ τρεῖσ μνᾶσ ἀναλώσασ λογίσασθαι δώδεκα. ὁρῶ τιν’ ἐπὶ τοῦ βήματοσ καθεδούμενον ἱκετηρίαν ἔχοντα μετὰ τῶν παιδίων καὶ τῆσ γυναικόσ, κου’ διοίσοντ’ ἄντικρυσ τῶν Ἡρακλειδῶν οὐδ’ ὁτιοῦν τῶν Παμφίλου. οὒκ ὦ κακόδαιμον, ἀλλὰ τοὺσ χρηστοὺσ μόνουσ ἔγωγε καὶ τοὺσ δεξιοὺσ καὶ σώφρονασ ἀπαρτὶ πλουτῆσαι ποιήσω. τί σὺ λέγεισ; οὕτω πάνυ πολλὰ κέκλοφασ; οἴμοι τῶν κακῶν, ἀπολεῖσ. σὺ μὲν οὖν σεαυτόν, ὥσ γ’ ἐμοὶ δοκεῖσ. ου’ δῆτ’, ἐπεὶ τὸν Πλοῦτον ὦ μόχθηρε σὺ ἔχω. σὺ Πλοῦτον; ποῖον; αὐτὸν τὸν θεόν. καὶ ποῦ ’στιν; ἔνδον. ποῦ; παρ’ ἐμοί. παρὰ σοί; πάνυ. οὐκ ἐσ κόρακασ; Πλοῦτοσ παρὰ σοί; νὴ τοὺσ θεούσ. λὲγεισ ἀληθῆ; φημί. πρὸσ τῆσ Ἑστίασ; νὴ τὸν Ποσειδῶ. τὸν θαλάττιον λέγεισ; εἰ δ’ ἔστιν ἕτερόσ τισ Ποσειδῶν, τὸν ἕτερον. εἶτ’ οὐ διαπέμπεισ καὶ πρὸσ ἡμᾶσ τοὺσ φίλουσ; οὐκ ἔστι πω τὰ πράγματ’ ἐν τούτῳ. τί φῄσ; οὐ τῷ μεταδοῦναι; μὰ Δία. δεῖ γὰρ πρῶτα τί; βλέψαι ποιῆσαι νώ ‐ τίνα βλέψαι; φράσον. τὸν Πλοῦτον ὥσπερ πρότερον ἑνί γέ τῳ τρόπῳ. τυφλὸσ γὰρ ὄντωσ ἐστί; νὴ τὸν οὐρανόν. οὐκ ἐτὸσ ἄρ’ ὡσ ἔμ’ ἦλθεν οὐδεπώποτε. ἀλλ’ ἢν θεοὶ θέλωσι, νῦν ἀφίξεται. οὔκουν ἰατρὸν εἰσάγειν ἐχρῆν τινά; τίσ δῆτ’ ἰατρόσ ἐστι νῦν ἐν τῇ πόλει; οὔτε γὰρ ὁ μισθὸσ οὐδὲν ἔστ’ οὔθ’ ἡ τέχνη. σκοπῶμεν. ἀλλ’ οὐκ ἔστιν. οὐδ ἐμοὶ δοκεῖ. μὰ Δί’ ἀλλ’ ὅπερ πάλαι παρεσκευαζόμην ἐγώ, κατακλίνειν αὐτὸν εἰσ Ἀσκληπιοῦ κράτιστόν ἐστι. πολὺ μὲν οὖν νὴ τοὺσ θεούσ. μή νυν διάτριβ’ ἀλλ’ ἄνυε πράττων ἕν γέ τι. καὶ δὴ βαδίζω. σπεῦδέ νυν. τοῦτ’ αὐτὸ δρῶ. ὦ θερμὸν ἔργον κἀνόσιον καὶ παράνομον τολμῶντε δρᾶν ἀνθρωπαρίω κακοδαίμονε ‐ ποῖ ποῖ; τί φεύγετον; οὐ μενεῖτον; Ἡράκλεισ. ἐγὼ γὰρ ὑμᾶσ ἐξολῶ κακοὺσ κακῶσ·

τόλμημα γὰρ τολμᾶτον οὐκ ἀνασχετόν, ἀλλ’ οἱο͂ν οὐδεὶσ ἄλλοσ οὐδεπώποτε οὔτε θεὸσ οὔτ’ ἄνθρωποσ· ὥστ’ ἀπολώλατον. σὺ δ’ εἶ τίσ; ὠχρὰ μὲν γὰρ εἶναί μοι δοκεῖσ. ἴσωσ Ἐρινύσ ἐστιν ἐκ τραγῳδίασ· βλέπει γέ τοι μανικόν τι καὶ τραγῳδικόν. ἀλλ’ οὐκ ἔχει γὰρ δᾷδασ. οὐκοῦν κλαύσεται. ὀιέσθε δ’ εἶναι τίνα με; πανδοκεύτριαν ἢ λεκιθόπωλιν. οὐ γὰρ ἂν τοσουτονὶ ἀνέκραγεσ ἡμῖν οὐδὲν ἠδικημένη. ἄληθεσ; οὐ γὰρ δεινότατα δεδράκατον ζητοῦντεσ ἐκ πάσησ με χώρασ ἐκβαλεῖν; οὔκουν ὑπόλοιπον τὸ βάραθρόν σοι γίγνεται; ἀλλ’ ἥτισ εἶ λέγειν σ’ ἐχρῆν αὐτίκα μάλα. ἣ σφὼ ποιήσω τήμερον δοῦναι δίκην ἀνθ’ ὧν ἐμὲ ζητεῖτον ἐνθένδ’ ἀφανίσαι. ἆρ’ ἐστὶν ἡ καπηλὶσ ἡκ τῶν γειτόνων, ἣ ταῖσ κοτύλαισ ἀεί με διαλυμαίνεται; Πενία μὲν οὖν, ἣ σφῷν ξυνοικῶ πόλλ’ ἔτη. ἄναξ Ἄπολλον καὶ θεοί, ποῖ τισ φύγῃ; οὗτοσ τί δρᾷσ; ὦ δειλότατον σὺ θηρίον· οὐ παραμενεῖσ; ἥκιστα πάντων. οὐ μενεῖσ; ἀλλ’ ἄνδρε δύο γυναῖκα φεύγομεν μίαν; Πενία γάρ ἐστιν ὦ πόνηρ’, ἧσ οὐδαμοῦ οὐδὲν πέφυκε ζῷον ἐξωλέστερον. στῆθ’, ἀντιβολῶ σε, στῆθι. μὰ Δί’ ἐγὼ μὲν οὔ. καὶ μὴν λέγω, δεινότατον ἔργον παρὰ πολὺ ἔργων ἁπάντων ἐργασόμεθ’, εἰ τὸν θεὸν ἔρημον ἀπολιπόντε ποι φευξούμεθα τηνδὶ δεδιότε, μηδὲ διαμαχούμεθα. ποίοισ ὅπλοισιν ἢ δυνάμει πεποιθότεσ; ποῖον γὰρ οὐ θώρακα, ποίαν δ’ ἀσπίδα οὐκ ἐνέχυρον τίθησιν ἡ μιαρωτάτη; θάρρει· μόνοσ γὰρ ὁ θεὸσ οὗτοσ οἶδ’ ὅτι τροπαῖον ἂν στήσαιτο τῶν ταύτησ τρόπων. γρύζειν δὲ καὶ τολμᾶτον ὦ καθάρματε, ἐπ’ αὐτοφώρῳ δεινὰ δρῶντ’ εἰλημμένω; σὺ δ’ ὦ κάκιστ’ ἀπολουμένη τί λοιδορεῖ ἡμῖν προσελθοῦσ’ οὐδ’ ὁτιοῦν ἀδικουμένη; οὐδὲν γὰρ ὦ πρὸσ τῶν θεῶν νομίζετε ἀδικεῖν με τὸν Πλοῦτον ποιεῖν πειρωμένω βλέψαι πάλιν; τί οὖν ἀδικοῦμεν τοῦτό σε, εἰ πᾶσιν ἀνθρώποισιν ἐκπορίζομεν ἀγαθόν; τί δ’ ἂν ὑμεῖσ ἀγαθὸν ἐξεύροιθ’; ὅ τι; σὲ πρῶτον ἐκβαλόντεσ ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ. ἔμ’ ἐκβαλόντεσ; καὶ τί ἂν νομίζετον κακὸν ἐργάσασθαι μεῖζον ἀνθρώπουσ; ὅ τι; εἰ τοῦτο δρᾶν μέλλοντεσ ἐπιλαθοίμεθα. καὶ μὴν περὶ τούτου σφῷν ἐθέλω δοῦναι λόγον τὸ πρῶτον αὐτοῦ·

κἂν μὲν ἀποφήνω μόνην ἀγαθῶν ἁπάντων οὖσαν αἰτίαν ἐμὲ ὑμῖν δι’ ἐμέ τε ζῶντασ ὑμᾶσ· εἰ δὲ μή, ποιεῖτον ἤδη τοῦθ’ ὅ τι ἂν ὑμῖν δοκῇ. ταυτὶ σὺ τολμᾷσ ὦ μιαρωτάτη λέγειν; καὶ σύ γε διδάσκου· πάνυ γὰρ οἶμαι ῥᾳδίωσ ἅπανθ’ ἁμαρτάνοντά σ’ ἀποδείξειν ἐγώ, εἰ τοὺσ δικαίουσ φῂσ ποιήσειν πλουσίουσ. ὦ τύμπανα καὶ κύφωνεσ οὐκ ἀρήξετε; οὐ δεῖ σχετλιάζειν καὶ βοᾶν πρὶν ἂν μάθῃσ. καὶ τίσ δύναιτ’ ἂν μὴ βοᾶν ἰοὺ ἰοὺ τοιαῦτ’ ἀκούων; ὅστισ ἐστὶν εὖ φρονῶν. τί δῆτά σοι τίμημ’ ἐπιγράψω τῇ δίκῃ, ἐὰν ἁλῷσ; ὅ τι σοι δοκεῖ. καλῶσ λέγεισ. τὸ γὰρ αὔτ’, ἐὰν ἡττᾶσθε, καὶ σφὼ δεῖ παθεῖν. ἱκανοὺσ νομίζεισ δῆτα θανάτουσ εἴκοσιν; ταύτῃ γε· νῷν δὲ δὔ ἀποχρήσουσιν μόνω. οὐκ ἂν φθάνοιτον τοῦτο πράττοντ’, ἢ τί γ’ ἂν ἔχοι τισ ἂν δίκαιον ἀντειπεῖν ἔτι;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Plutus, Episode

(아리스토파네스, Plutus, Episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION