Aristophanes, Peace, Choral, antistrophe 2

ὦ εἰᾶ.? εἰᾶ μάλα. ὦ εἰᾶ. εἰᾶ νὴ Δία. μικρόν γε κινοῦμεν. οὔκουν δεινὸν . . . τοὺς μὲν τείνειν τοὺς δ ἀντισπᾶν· πληγὰς λήψεσθ ὦργεῖοι. εἰά῀ νυν. εἰᾶ ὦ. ὡς κακόνοι τινές εἰσιν ἐν ἡμῖν. ὑμεῖς μὲν γοῦν οἱ κιττῶντες τῆς εἰρήνης σπᾶτ ἀνδρείως. ἀλλ εἴς οἳ κωλύουσιν. ἄνδρες Μεγαρῆς οὐκ ἐς κόρακας ἐρρήσετε· μισεῖ γὰρ ὑμᾶς ἡ θεὸς μεμνημένη: πρῶτοι γὰρ αὐτὴν τοῖς σκορόδοις ἠλείψατε. καὶ τοῖς Ἀθηναίοισι παύσασθαι λέγω ἐντεῦθεν ἐχομένοις ὅθεν νῦν ἕλκετε: οὐδὲν γὰρ ἄλλο δρᾶτε πλὴν δικάζετε. ἀλλ εἴπερ ἐπιθυμεῖτε τήνδ ἐξελκύσαι, πρὸς τὴν θάλατταν ὀλίγον ὑποχωρήσατε. ἄγ ὦνδρες αὐτοὶ δὴ μόνοι λαβώμεθ οἱ γεωργοί. χωρεῖ γέ τοι τὸ πρᾶγμα πολλῷ μᾶλλον ὦνδρες ὑμῖν. χωρεῖν τὸ πρᾶγμά φησιν: ἀλλὰ πᾶς ἀνὴρ προθυμοῦ. οἵ τοι γεωργοὶ τοὔργον ἐξέλκουσι κἄλλος οὐδείς.