Aristophanes, Peace, Choral, antistrophe 1

μηδαμῶσ ὦ δέσποθ’ Ἑρμῆ, μηδαμῶσ, μηδαμῶσ, εἴ τι κεχαρισμένον χοιρίδιον οἶσθα παρ’ ἐμοῦ γε κατεδηδοκώσ, τοῦτο μὴ φαῦλον νόμιζ’ ἐν τῷδε τῷ <νῦν> πράγματι. οὐκ ἀκούεισ οἱᾶ θωπεύουσί σ’ ὦναξ δέσποτα; μὴ γένῃ παλίγκοτοσ ἀντιβολοῦσιν ἡμῖν, ὥστε τήνδε μὴ λαβεῖν· ἀλλὰ χάρισ’ ὦ φιλανθρωπότατε καὶ μεγαλοδωρότατε δαιμόνων, εἴ τι Πεισάνδρου βδελύττει τοὺσ λόφουσ καὶ τὰσ ὀφρῦσ. καί σε θυσίαισιν ἱεραῖσι προσόδοισ τε μεγάλαισι διὰ παντὸσ ὦ δέσποτ’ ἀγαλοῦμεν ἡμεῖσ ἀεί.