Aristophanes, Peace, Choral, strophe 1

(아리스토파네스, Peace, Choral, strophe 1)

εἰ γὰρ ἐκγένοιτ’ ἰδεῖν ταύτην με τὴν ἡμέραν [ποτέ]. πολλὰ γὰρ ἀνεσχόμην πράγματά τε καὶ στιβάδασ, ἃσ ἔλαχε Φορμίων· κοὐκέτ’ ἄν μ’ εὑρ́οισ δικαστὴν δριμὺν οὐδὲ δύσκολον, οὐδὲ τοὺσ τρόπουσ γε δήπου σκληρὸν ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ, ἀλλ’ ἁπαλὸν ἄν μ’ ἴδοισ καὶ πολὺ νεώτερον, ἀπαλλαγέντα πραγμάτων. καὶ γὰρ ἱκανὸν χρόνον ἀπολλύμεθα καὶ κατατετρίμμεθα πλανώμενοι ἐσ Λύκειον κἀκ Λυκείου ξὺν δορὶ ξὺν ἀσπίδι. ἀλλ’ ὅ τι μάλιστα χαριούμεθα ποιοῦντεσ, ἄγε φράζε· σὲ γὰρ αὐτοκράτορ’ εἵλετ’ ἀγαθή τισ ἡμῖν τύχη. φέρε δὴ κατίδω ποῖ τοὺσ λίθουσ ἀφέλξομεν. ὦ μιαρὲ καὶ τολμηρὲ τί ποιεῖν διανοεῖ; οὐδὲν πονηρόν, ἀλλ’ ὅπερ καὶ Κιλλικῶν. ἀπόλωλασ ὦ κακόδαιμον. οὐκοῦν ἢν λάχω. Ἑρμῆσ γὰρ ὢν κλήρῳ ποιήσεισ οἶδ’ ὅτι. ἀπόλωλασ, ἐξόλωλασ. ἐσ τίν’ ἡμέραν; εἰσ αὐτίκα μάλ’. ἀλλ’ οὐδὲν ἠμπόληκά πω, οὔτ’ ἄλφιτ’ οὔτε τυρόν, ὡσ ἀπολούμενοσ. καὶ μὴν ἐπιτέτριψαί γε. κᾆτα τῷ τρόπῳ οὐκ ᾐσθόμην ἀγαθὸν τοσουτονὶ λαβών; ἆρ’ οἶσθα θάνατον ὅτι προεῖφ’ ὁ Ζεὺσ ὃσ ἂν ταύτην ἀνορύττων εὑρεθῇ; νῦν ἆρά με ἅπασ’ ἀνάγκη ’στ’ ἀποθανεῖν; εὖ ἴσθ’ ὅτι. ἐσ χοιρίδιόν μοί νυν δάνεισον τρεῖσ δραχμάσ· δεῖ γὰρ μυηθῆναί με πρὶν τεθνηκέναι. ὦ Ζεῦ κεραυνοβρόντα. μὴ πρὸσ τῶν θεῶν ἡμῶν κατείπῃσ, ἀντιβολῶ σε δέσποτα. οὐκ ἂν σιωπήσαιμι. ναὶ πρὸσ τῶν κρεῶν, ἁγὼ προθύμωσ σοι φέρων ἀφικόμην. ἀλλ’ ὦ μέλ’ ὑπὸ τοῦ Διὸσ ἀμαλδυνθήσομαι, εἰ μὴ τετορήσω ταῦτα καὶ λακήσομαι. μή νυν λακήσῃσ, λίσσομαί σ’ ὦρμῄδιον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION