Aristophanes, Peace, Choral, strophe 1

εἰ γὰρ ἐκγένοιτ ἰδεῖν ταύτην με τὴν ἡμέραν [ποτέ].? πολλὰ γὰρ ἀνεσχόμην πράγματά τε καὶ στιβάδας, ἃς ἔλαχε Φορμίων: κοὐκέτ ἄν μ εὑρ´οις δικαστὴν δριμὺν οὐδὲ δύσκολον, οὐδὲ τοὺς τρόπους γε δήπου σκληρὸν ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ, ἀλλ ἁπαλὸν ἄν μ ἴδοις καὶ πολὺ νεώτερον, ἀπαλλαγέντα πραγμάτων. καὶ γὰρ ἱκανὸν χρόνον ἀπολλύμεθα καὶ κατατετρίμμεθα πλανώμενοι ἐς Λύκειον κἀκ Λυκείου ξὺν δορὶ ξὺν ἀσπίδι. ἀλλ ὅ τι μάλιστα χαριούμεθα ποιοῦντες, ἄγε φράζε: σὲ γὰρ αὐτοκράτορ εἵλετ ἀγαθή τις ἡμῖν τύχη. φέρε δὴ κατίδω ποῖ τοὺς λίθους ἀφέλξομεν. ὦ μιαρὲ καὶ τολμηρὲ τί ποιεῖν διανοεῖ· οὐδὲν πονηρόν, ἀλλ ὅπερ καὶ Κιλλικῶν. ἀπόλωλας ὦ κακόδαιμον. οὐκοῦν ἢν λάχω. Ἑρμῆς γὰρ ὢν κλήρῳ ποιήσεις οἶδ ὅτι. ἀπόλωλας, ἐξόλωλας. ἐς τίν ἡμέραν· εἰς αὐτίκα μάλ. ἀλλ οὐδὲν ἠμπόληκά πω, οὔτ ἄλφιτ οὔτε τυρόν, ὡς ἀπολούμενος. καὶ μὴν ἐπιτέτριψαί γε. κᾆτα τῷ τρόπῳ οὐκ ᾐσθόμην ἀγαθὸν τοσουτονὶ λαβών· ἆρ οἶσθα θάνατον ὅτι προεῖφ ὁ Ζεὺς ὃς ἂν ταύτην ἀνορύττων εὑρεθῇ· νῦν ἆρά με ἅπας ἀνάγκη στ ἀποθανεῖν· εὖ ἴσθ ὅτι. ἐς χοιρίδιόν μοί νυν δάνεισον τρεῖς δραχμάς: δεῖ γὰρ μυηθῆναί με πρὶν τεθνηκέναι. ὦ Ζεῦ κεραυνοβρόντα. μὴ πρὸς τῶν θεῶν ἡμῶν κατείπῃς, ἀντιβολῶ σε δέσποτα. οὐκ ἂν σιωπήσαιμι. ναὶ πρὸς τῶν κρεῶν, ἁγὼ προθύμως σοι φέρων ἀφικόμην. ἀλλ ὦ μέλ ὑπὸ τοῦ Διὸς ἀμαλδυνθήσομαι, εἰ μὴ τετορήσω ταῦτα καὶ λακήσομαι. μή νυν λακήσῃς, λίσσομαί ς ὦρμῄδιον.