Aristophanes, Lysistrata, Episode 1:

(아리스토파네스, Lysistrata, Episode 1:)

μὰ τὴν Ἀφροδίτην οὐ σύ γ’, ἀλλ’ ἢ χαλκίον ἔχειν τι φαίνει κοῖλον· εἴσομαι δ’ ἐγώ. ὦ καταγέλαστ’ ἔχουσα τὴν ἱερὰν κυνῆν κυεῖν ἔφασκεσ; καὶ κυῶ γε νὴ Δία. τί δῆτα ταύτην εἶχεσ; ἵνα μ’ εἰ καταλάβοι ὁ τόκοσ ἔτ’ ἐν πόλει, τέκοιμ’ ἐσ τὴν κυνῆν ἐσβᾶσα ταύτην, ὥσπερ αἱ περιστεραί. τί λέγεισ; προφασίζει· περιφανῆ τὰ πράγματα. οὐ τἀμφιδρόμια τῆσ κυνῆσ αὐτοῦ μενεῖσ; ἀλλ’ οὐ δύναμαι ’γωγ’ οὐδὲ κοιμᾶσθ’ ἐν πόλει, ἐξ οὗ τὸν ὄφιν εἶδον τὸν οἰκουρόν ποτε. ἐγὼ δ’ ὑπὸ τῶν γλαυκῶν γε τάλαιν’ ἀπόλλυμαι ταῖσ ἀγρυπνίαισι κακκαβαζουσῶν ἀεί. ὦ δαιμόνιαι παύσασθε τῶν τερατευμάτων. ποθεῖτ’ ἴσωσ τοὺσ ἄνδρασ· ἡμᾶσ δ’ οὐκ οἰεί ποθεῖν ἐκείνουσ; ἀργαλέασ γ’ εὖ οἶδ’ ὅτι ἄγουσι νύκτασ. ἀλλ’ ἀνάσχεσθ’ ὦγαθαί, καὶ προσταλαιπωρήσατ’ ἔτ’ ὀλίγον χρόνον, ὡσ χρησμὸσ ἡμῖν ἐστιν ἐπικρατεῖν, ἐὰν μὴ στασιάσωμεν· ἔστι δ’ ὁ χρησμὸσ οὑτοσί. λέγ’ αὐτὸν ἡμῖν ὅ τι λέγει. σιγᾶτε δή. ἀλλ’ ὁπόταν πτήξωσι χελιδόνεσ εἰσ ἕνα χῶρον, τοὺσ ἔποπασ φεύγουσαι, ἀπόσχωνταί τε φαλήτων, παῦλα κακῶν ἔσται, τὰ δ’ ὑπέρτερα νέρτερα θήσει Ζεὺσ ὑψιβρεμέτησ ‐ ἐπάνω κατακεισόμεθ’ ἡμεῖσ; ἢν δὲ διαστῶσιν καὶ ἀναπτῶνται πτερύγεσσιν ἐξ ἱεροῦ ναοῖο χελιδόνεσ, οὐκέτι δόξει ὄρνεον οὐδ’ ὁτιοῦν καταπυγωνέστερον εἶναι. σαφήσ γ’ ὁ χρησμὸσ νὴ Δί’. ὦ πάντεσ θεοί, μή νυν ἀπείπωμεν ταλαιπωρούμεναι, ἀλλ’ εἰσίωμεν. καὶ γὰρ αἰσχρὸν τουτογὶ ὦ φίλταται, τὸν χρησμὸν εἰ προδώσομεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION