헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΛψσιστρ́07́

(아리스토파네스, Lysistrata, Episode)

ἄνασσα πράγουσ τοῦδε καὶ βουλεύματοσ, τί μοι σκυθρωπὸσ ἐξελήλυθασ δόμων; κακῶν γυναικῶν ἔργα καὶ θήλεια φρὴν ποιεῖ μ’ ἄθυμον περιπατεῖν τ’ ἄνω κάτω. τί φῄσ; τί φῄσ; ἀληθῆ, ἀληθῆ. τί δ’ ἐστὶ δεινόν; φράζε ταῖσ σαυτῆσ φίλαισ. ἀλλ’ αἰσχρὸν εἰπεῖν καὶ σιωπῆσαι βαρύ. μή νύν με κρύψῃσ ὅ τι πεπόνθαμεν κακόν. βινητιῶμεν, ᾗ βράχιστον τοῦ λόγου. ἰὼ Ζεῦ. τί Ζῆν’ ἀυτεῖσ; ταῦτα δ’ οὖν οὕτωσ ἔχει. ἐγὼ μὲν οὖν αὐτὰσ ἀποσχεῖν οὐκέτι οἱά τ’ ἀπὸ τῶν ἀνδρῶν· διαδιδράσκουσι γάρ. τὴν μέν γε πρώτην διαλέγουσαν τὴν ὀπὴν κατέλαβον ᾗ τοῦ Πανόσ ἐστι ταὐλίον, τὴν δ’ ἐκ τροχιλείασ αὖ κατειλυσπωμένην, τὴν δ’ αὐτομολοῦσαν, τὴν δ’ ἐπὶ στρούθου μίαν ἤδη πέτεσθαι διανοουμένην κάτω ἐσ Ὀρσιλόχου χθὲσ τῶν τριχῶν κατέσπασα. πάσασ τε προφάσεισ ὥστ’ ἀπελθεῖν οἴκαδε ἕλκουσιν. ἤδη γοῦν τισ αὐτῶν ἔρχεται. αὕτη σὺ ποῖ θεῖσ; οἴκαδ’ ἐλθεῖν βούλομαι. οἴκοι γάρ ἐστιν ἔριά μοι Μιλήσια ὑπὸ τῶν σέων κατακοπτόμενα. ποίων σέων; οὐκ εἶ πάλιν; ἀλλ’ ἥξω ταχέωσ νὴ τὼ θεὼ ὅσον διαπετάσασ’ ἐπὶ τῆσ κλίνησ μόνον. μὴ διαπετάννυ, μηδ’ ἀπέλθῃσ μηδαμῇ. ἀλλ’ ἐῶ ’πολέσθαι τἄρι’; ἢν τούτου δέῃ. τάλαιν’ ἐγώ, τάλαινα τῆσ Ἀμοργίδοσ, ἣν ἄλοπον οἴκοι καταλέλοιφ’. αὕθἠτέρα ἐπὶ τὴν Ἄμοργιν τὴν ἄλοπον ἐξέρχεται. χώρει πάλιν δεῦρ’. ἀλλὰ νὴ τὴν Φωσφόρον ἔγωγ’ ἀποδείρασ’ αὐτίκα μάλ’ ἀνέρχομαι. μή μἀποδείρῃσ. ἢν γὰρ ἄρξῃσ τοῦτο σύ, ἑτέρα γυνὴ ταὐτὸν ποιεῖν βουλήσεται. ὦ πότνι’ Εἰλείθυι’ ἐπίσχεσ τοῦ τόκου, ἑώσ ἂν εἰσ ὅσιον μόλω ’γὼ χωρίον. τί ταῦτα ληρεῖσ; αὐτίκα μάλα τέξομαι. ἀλλ’ οὐκ ἐκύεισ σύ γ’ ἐχθέσ. ἀλλὰ τήμερον. ἀλλ’ οἴκαδέ μ’ ὡσ τὴν μαῖαν ὦ Λυσιστράτη ἀπόπεμψον ὡσ τάχιστα. τίνα λόγον λέγεισ; τί τοῦτ’ ἔχεισ τὸ σκληρόν; ἄρρεν παιδίον. μὰ τὴν Ἀφροδίτην οὐ σύ γ’, ἀλλ’ ἢ χαλκίον ἔχειν τι φαίνει κοῖλον· εἴσομαι δ’ ἐγώ. ὦ καταγέλαστ’ ἔχουσα τὴν ἱερὰν κυνῆν κυεῖν ἔφασκεσ; καὶ κυῶ γε νὴ Δία. τί δῆτα ταύτην εἶχεσ; ἵνα μ’ εἰ καταλάβοι ὁ τόκοσ ἔτ’ ἐν πόλει, τέκοιμ’ ἐσ τὴν κυνῆν ἐσβᾶσα ταύτην, ὥσπερ αἱ περιστεραί. τί λέγεισ; προφασίζει· περιφανῆ τὰ πράγματα. οὐ τἀμφιδρόμια τῆσ κυνῆσ αὐτοῦ μενεῖσ; ἀλλ’ οὐ δύναμαι ’γωγ’ οὐδὲ κοιμᾶσθ’ ἐν πόλει, ἐξ οὗ τὸν ὄφιν εἶδον τὸν οἰκουρόν ποτε. ἐγὼ δ’ ὑπὸ τῶν γλαυκῶν γε τάλαιν’ ἀπόλλυμαι ταῖσ ἀγρυπνίαισι κακκαβαζουσῶν ἀεί. ὦ δαιμόνιαι παύσασθε τῶν τερατευμάτων. ποθεῖτ’ ἴσωσ τοὺσ ἄνδρασ· ἡμᾶσ δ’ οὐκ οἰεί ποθεῖν ἐκείνουσ; ἀργαλέασ γ’ εὖ οἶδ’ ὅτι ἄγουσι νύκτασ. ἀλλ’ ἀνάσχεσθ’ ὦγαθαί, καὶ προσταλαιπωρήσατ’ ἔτ’ ὀλίγον χρόνον, ὡσ χρησμὸσ ἡμῖν ἐστιν ἐπικρατεῖν, ἐὰν μὴ στασιάσωμεν· ἔστι δ’ ὁ χρησμὸσ οὑτοσί. λέγ’ αὐτὸν ἡμῖν ὅ τι λέγει. σιγᾶτε δή. ἀλλ’ ὁπόταν πτήξωσι χελιδόνεσ εἰσ ἕνα χῶρον, τοὺσ ἔποπασ φεύγουσαι, ἀπόσχωνταί τε φαλήτων, παῦλα κακῶν ἔσται, τὰ δ’ ὑπέρτερα νέρτερα θήσει Ζεὺσ ὑψιβρεμέτησ ‐ ἐπάνω κατακεισόμεθ’ ἡμεῖσ; ἢν δὲ διαστῶσιν καὶ ἀναπτῶνται πτερύγεσσιν ἐξ ἱεροῦ ναοῖο χελιδόνεσ, οὐκέτι δόξει ὄρνεον οὐδ’ ὁτιοῦν καταπυγωνέστερον εἶναι. σαφήσ γ’ ὁ χρησμὸσ νὴ Δί’. ὦ πάντεσ θεοί, μή νυν ἀπείπωμεν ταλαιπωρούμεναι, ἀλλ’ εἰσίωμεν. καὶ γὰρ αἰσχρὸν τουτογὶ ὦ φίλταται, τὸν χρησμὸν εἰ προδώσομεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Lysistrata, Episode

(아리스토파네스, Lysistrata, Episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION