Aristophanes, Lysistrata, Episode

(아리스토파네스, Lysistrata, Episode)

ἆρ’ ἐξέλαμψε τῶν γυναικῶν ἡ τρυφὴ χὠ τυμπανισμὸσ χοἰ πυκνοὶ Σαβάζιοι, ὅ τ’ Ἀδωνιασμὸσ οὗτοσ οὑπὶ τῶν τεγῶν, οὗ ’γώ ποτ’ ὢν ἤκουον ἐν τἠκκλησίᾳ; ἔλεγε δ’ ὁ μὴ ὡρ́ασι μὲν Δημόστρατοσ πλεῖν ἐσ Σικελίαν, ἡ γυνὴ δ’ ὀρχουμένη αἰαῖ Ἄδωνιν φησίν, ὁ δὲ Δημόστρατοσ ἔλεγεν ὁπλίτασ καταλέγειν Ζακυνθίων· ἡ δ’ ὑποπεπωκυῖ’ ἡ γυνὴ ’πὶ τοῦ τέγουσ κόπτεσθ’ Ἄδωνιν φησίν· ὁ δ’ ἐβιάζετο ὁ θεοῖσιν ἐχθρὸσ καὶ μιαρὸσ Χολοζύγησ. τοιαῦτ’ ἀπ’ αὐτῶν ἐστιν ἀκόλαστ’ ᾄσματα. τί δῆτ’ ἂν εἰ πύθοιο καὶ τὴν τῶνδ’ ὕβριν; αἳ τἄλλα θ’ ὑβρίκασι κἀκ τῶν καλπίδων ἔλουσαν ἡμᾶσ, ὥστε θαἰματίδια σείειν πάρεστιν ὥσπερ ἐνεουρηκότασ. νὴ τὸν Ποσειδῶ τὸν ἁλυκὸν δίκαιά γε. ὅταν γὰρ αὐτοὶ ξυμπονηρευώμεθα ταῖσιν γυναιξὶ καὶ διδάσκωμεν τρυφᾶν, τοιαῦτ’ ἀπ’ αὐτῶν βλαστάνει βουλεύματα. οἳ λέγομεν ἐν τῶν δημιουργῶν τοιαδί· ὦ χρυσοχόε τὸν ορμον ὃν ἐπεσκεύασασ, ὀρχουμένησ μου τῆσ γυναικὸσ ἑσπέρασ ἡ βάλανοσ ἐκπέπτωκεν ἐκ τοῦ τρήματοσ. ἐμοὶ μὲν οὖν ἔστ’ ἐσ Σαλαμῖνα πλευστέα· σὺ δ’ ἢν σχολάσῃσ, πάσῃ τέχνῃ πρὸσ ἑσπέραν ἐλθὼν ἐκείνῃ τὴν βάλανον ἐνάρμοσον. ἕτεροσ δέ τισ πρὸσ σκυτοτόμον ταδὶ λέγει νεανίαν καὶ πέοσ ἔχοντ’ οὐ παιδικόν· ὦ σκυτοτόμε μου τῆσ γυναικὸσ τοῦ ποδὸσ τὸ δακτυλίδιον ξυμπιέζει τὸ ζυγὸν ἅθ’ ἁπαλὸν ὄν· τοῦτ’ οὖν σὺ τῆσ μεσημβρίασ ἐλθὼν χάλασον, ὅπωσ ἂν εὐρυτέρωσ ἔχῃ. τοιαῦτ’ ἀπήντηκ’ ἐσ τοιαυτὶ πράγματα, ὅτε γ’ ὢν ἐγὼ πρόβουλοσ, ἐκπορίσασ ὅπωσ κωπῆσ ἔσονται, τἀργυρίου νυνὶ δέον, ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἀποκέκλῃμαι ταῖσ πύλαισ. ἀλλ’ οὐδὲν ἔργον ἑστάναι. φέρε τοὺσ μοχλούσ, ὅπωσ ἂν αὐτὰσ τῆσ ὕβρεωσ ἐγὼ σχέθω. τί κέχηνασ ὦ δύστηνε; ποῖ δ’ αὖ σὺ βλέπεισ, οὐδὲν ποιῶν ἀλλ’ ἢ καπηλεῖον σκοπῶν; οὐχ ὑποβαλόντεσ τοὺσ μοχλοὺσ ὑπὸ τὰσ πύλασ ἐντεῦθεν ἐκμοχλεύσετ’; ἐνθενδὶ δ’ ἐγὼ ξυνεκμοχλεύσω. μηδὲν ἐκμοχλεύετε· ἐξέρχομαι γὰρ αὐτομάτη. τί δεῖ μοχλῶν; οὐ γὰρ μοχλῶν δεῖ μᾶλλον ἢ νοῦ καὶ φρενῶν. ἄληθεσ ὦ μιαρὰ σύ; ποῦ ’σθ’ ὁ τοξότησ; ξυλλάμβαν’ αὐτὴν κὠπίσω τὼ χεῖρε δεῖ. εἴ τἄρα νὴ τὴν Ἄρτεμιν τὴν χεῖρά μοι ἄκραν προσοίσει δημόσιοσ ὤν, κλαύσεται. ἔδεισασ οὗτοσ; οὐ ξυναρπάσει μέσην καὶ σὺ μετὰ τούτου κἀνύσαντε δήσετον; εἴ τἄρα νὴ τὴν Πάνδροσον ταύτῃ μόνον τὴν χεῖρ’ ἐπιβαλεῖσ, ἐπιχεσεῖ πατούμενοσ. ἰδού γ’ἐπιχεσεῖ. ποῦ ’στιν ἕτεροσ τοξότησ; ταύτην προτέραν ξύνδησον, ὁτιὴ καὶ λαλεῖ. εἴ τἄρα νὴ τὴν Φωσφόρον τὴν χεῖρ’ ἄκραν ταύτῃ προσοίσεισ, κύαθον αἰτήσεισ τάχα. τουτὶ τί ἦν; ποῦ τοξότησ; ταύτησ ἔχου. παύσω τιν’ ὑμῶν τῆσδ’ ἐγὼ τῆσ ἐξόδου. εἴ τἄρα νὴ τὴν Ταυροπόλον ταύτῃ πρόσει, ἐκκοκκιῶ σου τὰσ στενοκωκύτουσ τρίχασ. οἴμοι κακοδαίμων· ἐπιλέλοιφ’ ὁ τοξότησ. ἀτὰρ οὐ γυναικῶν οὐδέποτ’ ἔσθ’ ἡττητέα ἡμῖν· ὁμόσε χωρῶμεν αὐταῖσ ὦ Σκύθαι ξυνταξάμενοι. νὴ τὼ θεὼ γνώσεσθ’ ἄρα ὅτι καὶ παρ’ ἡμῖν εἰσι τέτταρεσ λόχοι μαχίμων γυναικῶν ἔνδον ἐξωπλισμένων. ἀποστρέφετε τὰσ χεῖρασ αὐτῶν ὦ Σκύθαι. ὦ ξύμμαχοι γυναῖκεσ ἐκθεῖτ’ ἔνδοθεν, ὦ σπερμαγοραιολεκιθολαχανοπώλιδεσ, ὦ σκοροδοπανδοκευτριαρτοπώλιδεσ, οὐχ ἕλξετ’, οὐ παιήσετ’, οὐκ ἀράξετε; οὐ λοιδορήσετ’, οὐκ ἀναισχυντήσετε; παύσασθ’, ἐπαναχωρεῖτε, μὴ σκυλεύετε. οἴμ’ ὡσ κακῶσ πέπραγέ μου τὸ τοξικόν. ἀλλὰ τί γὰρ ᾤου; πότερον ἐπὶ δούλασ τινὰσ ἥκειν ἐνόμισασ, ἢ γυναιξὶν οὐκ οἰεί χολὴν ἐνεῖναι; νὴ τὸν Ἀπόλλω καὶ μάλα πολλήν γ’, ἐάνπερ πλησίον κάπηλοσ ᾖ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION