Aristophanes, Lysistrata, Prologue 6:

(아리스토파네스, Lysistrata, Prologue 6:)

ὅστισ πρὸσ ἐμὲ πρόσεισιν ἐστυκώσ. παπαῖ ὑπολύεταί μου τὰ γόνατ’ ὦ Λυσιστράτη. οἴκοι δ’ ἀταυρώτη διάξω τὸν βίον ‐ οἴκοι δ’ ἀταυρώτη διάξω τὸν βίον ‐ κροκωτοφοροῦσα καὶ κεκαλλωπισμένη, ‐ κροκωτοφοροῦσα καὶ κεκαλλωπισμένη, ‐ ὅπωσ ἂν ἁνὴρ ἐπιτυφῇ μάλιστά μου· ὅπωσ ἂν ἁνὴρ ἐπιτυφῇ μάλιστά μου· κοὐδέποθ’ ἑκοῦσα τἀνδρὶ τὠμῷ πείσομαι. κοὐδέποθ’ ἑκοῦσα τἀνδρὶ τὠμῷ πείσομαι. ἐὰν δέ μ’ ἄκουσαν βιάζηται βίᾳ, ‐ ἐὰν δέ μ’ ἄκουσαν βιάζηται βίᾳ, ‐ κακῶσ παρέξω κοὐχὶ προσκινήσομαι. κακῶσ παρέξω κοὐχὶ προσκινήσομαι. οὐ πρὸσ τὸν ὄροφον ἀνατενῶ τὼ Περσικά. οὐ πρὸσ τὸν ὄροφον ἀνατενῶ τὼ Περσικά. οὐ στήσομαι λέαιν’ ἐπὶ τυροκνήστιδοσ. οὐ στήσομαι λέαιν’ ἐπὶ τυροκνήστιδοσ. ταῦτ’ ἐμπεδοῦσα μὲν πίοιμ’ ἐντευθενί· ταῦτ’ ἐμπεδοῦσα μὲν πίοιμ’ ἐντευθενί· εἰ δὲ παραβαίην, ὕδατοσ ἐμπλῇθ’ ἡ κύλιξ. εἰ δὲ παραβαίην, ὕδατοσ ἐμπλῇθ’ ἡ κύλιξ. συνεπόμνυθ’ ὑμεῖσ ταῦτα πᾶσαι; νὴ Δία. φέρ’ ἐγὼ καθαγίσω τήνδε. τὸ μέροσ γ’ ὦ φίλη, ὅπωσ ἂν ὦμεν εὐθὺσ ἀλλήλων φίλαι. τίσ ὡλολυγά; τοῦτ’ ἐκεῖν’ οὑγὼ ’λεγον· αἱ γὰρ γυναῖκεσ τὴν ἀκρόπολιν τῆσ θεοῦ ἤδη κατειλήφασιν. ἀλλ’ ὦ Λαμπιτοῖ σὺ μὲν βάδιζε καὶ τὰ παρ’ ὑμῶν εὖ τίθει, τασδὶ δ’ ὁμήρουσ κατάλιφ’ ἡμῖν ἐνθάδε· ἡμεῖσ δὲ ταῖσ ἄλλαισι ταῖσιν ἐν πόλει ξυνεμβάλωμεν εἰσιοῦσαι τοὺσ μοχλούσ. οὔκουν ἐφ’ ἡμᾶσ ξυμβοηθήσειν οἰεί τοὺσ ἄνδρασ εὐθύσ; ὀλίγον αὐτῶν μοι μέλει. οὐ γὰρ τοσαύτασ οὔτ’ ἀπειλὰσ οὔτε πῦρ ἥξουσ’ ἔχοντεσ ὥστ’ ἀνοῖξαι τὰσ πύλασ ταύτασ, ἐὰν μὴ ’φ’ οἷσιν ἡμεῖσ εἴπομεν. μὰ τὴν Ἀφροδίτην οὐδέποτέ γ’· ἄλλωσ γὰρ ἂν ἄμαχοι γυναῖκεσ καὶ μιαραὶ κεκλῄμεθ’ ἄν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION