Aristophanes, Lysistrata, Prologue 3:

(아리스토파네스, Lysistrata, Prologue 3:)

πρέσβειρά τοι ναὶ τὼ σιὼ Βοιωτία ἵκει ποθ’ ὑμέ. νὴ μὰ Δία Βοιωτία, καλόν γ’ ἔχουσα τὸ πεδίον. καὶ νὴ Δία κομψότατα τὴν βληχώ γε παρατετιλμένη. τίσ δ’ ἡτέρα παῖσ; χαί̈α ναὶ τὼ σιώ, Κορινθία δ’ αὖ. χαί̈α νὴ τὸν Δία δήλη ’στὶν οὖσα ταυταγὶ τἀντευθενί. τίσ δ’ αὖ ξυναλίαξε τόνδε τὸν στόλον τὸν τᾶν γυναικῶν; ἥδ’ ἐγώ. μύσιδδέ τοι ὅ τι λῇσ ποθ’ ἁμέ. νὴ Δί’ ὦ φίλη γύναι, λέγε δῆτα τὸ σπουδαῖον ὅ τι τοῦτ’ ἐστί σοι. λέγοιμ’ ἂν ἤδη. πρὶν λέγειν <δ’>, ὑμᾶσ τοδὶ ἐπερήσομαί τι μικρόν. ὅ τι βούλει γε σύ. τοὺσ πατέρασ οὐ ποθεῖτε τοὺσ τῶν παιδίων ἐπὶ στρατιᾶσ ἀπόντασ; εὖ γὰρ οἶδ’ ὅτι πάσαισιν ὑμῖν ἐστιν ἀποδημῶν ἀνήρ. ὁ γοῦν ἐμὸσ ἀνὴρ πέντε μῆνασ ὦ τάλαν ἄπεστιν ἐπὶ Θρᾴκησ φυλάττων Εὐκράτη. ὁ δ’ ἐμόσ γε τελέουσ ἑπτὰ μῆνασ ἐν Πύλῳ. ὁ δ’ ἐμόσ γα καἴ κ’ ἐκ τᾶσ ταγᾶσ ἔλσῃ ποκά, πορπακισάμενοσ φροῦδοσ ἀμπτάμενοσ ἔβα. ἀλλ’ οὐδὲ μοιχοῦ καταλέλειπται φεψάλυξ. ἐξ οὗ γὰρ ἡμᾶσ προὔδοσαν Μιλήσιοι, οὐκ εἶδον οὐδ’ ὄλισβον ὀκτωδάκτυλον, ὃσ ἦν ἂν ἡμῖν σκυτίνη ’πικουρία. ἐθέλοιτ’ ἂν οὖν, εἰ μηχανὴν εὑρ́οιμ’ ἐγώ, μετ’ ἐμοῦ καταλῦσαι τὸν πόλεμον; νὴ τὼ θεώ· ἔγωγ’ ἂν <οὖν> κἂν εἴ με χρείη τοὔγκυκλον τουτὶ καταθεῖσαν ἐκπιεῖν αὐθημερόν. ἐγὼ δέ γ’ ἂν κἂν ὡσπερεὶ ψῆτταν δοκῶ δοῦναι ἂν ἐμαυτῆσ παρατεμοῦσα θἤμισυ. ἐγὼ δὲ καί κα ποττὸ Ταύ̈γετόν γ’ ἄνω ἔλσοιμ’ ὅπᾳ μέλλοιμί γ’ εἰράναν ἰδεῖν. λέγοιμ’ ἄν· οὐ δεῖ γὰρ κεκρύφθαι τὸν λόγον. ἡμῖν γὰρ ὦ γυναῖκεσ, εἴπερ μέλλομεν ἀναγκάσειν τοὺσ ἄνδρασ εἰρήνην ἄγειν, ἀφεκτέ’ ἐστὶ ‐ τοῦ; φράσον. ποιήσετ’ οὖν; ποιήσομεν, κἂν ἀποθανεῖν ἡμᾶσ δέῃ. ἀφεκτέα τοίνυν ἐστὶν ἡμῖν τοῦ πέουσ. τί μοι μεταστρέφεσθε; ποῖ βαδίζετε; αὗται τί μοιμυᾶτε κἀνανεύετε; τί χρὼσ τέτραπται; τί δάκρυον κατείβεται; ποιήσετ’ ἢ οὐ ποιήσετ’; ἢ τί μέλλετε; οὐκ ἂν ποιήσαιμ’, ἀλλ’ ὁ πόλεμοσ ἑρπέτω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION