Aristotle, Metaphysics, Book 9 105:

οὐδὲ δὴ κίνησισ, εἴ τίσ ἐστιν ἀί̈διοσ· οὐδ’ εἴ τι κινούμενον ἀί̈διον, οὐκ ἔστι κατὰ δύναμιν κινούμενον ἀλλ’ ἢ ποθὲν ποί τούτου δ’ ὕλην οὐδὲν κωλύει ὑπάρχειν, διὸ ἀεὶ ἐνεργεῖ ἥλιοσ καὶ ἄστρα καὶ ὅλοσ ὁ οὐρανόσ, καὶ οὐ φοβερὸν μή ποτε στῇ, ὃ φοβοῦνται οἱ περὶ φύσεωσ. οὐδὲ κάμνει τοῦτο δρῶντα· οὐ γὰρ περὶ τὴν δύναμιν τῆσ ἀντιφάσεωσ αὐτοῖσ, οἱο͂ν τοῖσ φθαρτοῖσ, ἡ κίνησισ, ὥστε ἐπίπονον εἶναι τὴν συνέχειαν τῆσ κινήσεωσ·