Aristotle, Metaphysics, Book 3 119:

ὁμοίως δ οὐδ ἡ φιλότης τοῦ εἶναι, συνάγουσα γὰρ εἰς τὸ ἓν φθείρει τὰ ἄλλα.? καὶ ἅμα δὲ αὐτῆς τῆς μεταβολῆς αἴτιον οὐθὲν λέγει ἀλλ ἢ ὅτι οὕτως πέφυκεν: ἀλλ ὅτε δὴ μέγα νεῖκος ἐνὶ μελέεσσιν ἐθρέφθη,εἰς τιμάς τ ἀνόρουσε τελειομένοιο χρόνοιοὅς σφιν ἀμοιβαῖος πλατέος παρ ἐλήλαται ὁρ´κου:?