헬라어 문장 검색 - ΑριστόΜεταπηψ́02́

(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2)

ἡ περὶ τῆσ ἀληθείασ θεωρία τῇ μὲν χαλεπὴ τῇ δὲ ῥᾳδία. σημεῖον δὲ τὸ μήτ’ ἀξίωσ μηδένα δύνασθαι θιγεῖν αὐτῆσ μήτε πάντασ ἀποτυγχάνειν, ἀλλ’ ἕκαστον λέγειν τι περὶ τῆσ φύσεωσ, καὶ καθ’ ἕνα μὲν ἢ μηθὲν ἢ μικρὸν ἐπιβάλλειν αὐτῇ, ἐκ πάντων δὲ συναθροιζομένων γίγνεσθαί τι μέγεθοσ· ὥστ’ εἴπερ ἐοίκεν ἔχειν καθάπερ τυγχάνομεν παροιμιαζόμενοι, τίσ ἂν θύρασ ἁμάρτοι;

ταύτῃ μὲν ἂν εἰή ῥᾳδία, τὸ δ’ ὅλον τι ἔχειν καὶ μέροσ μὴ δύνασθαι δηλοῖ τὸ χαλεπὸν αὐτῆσ.

ἴσωσ δὲ καὶ τῆσ χαλεπότητοσ οὔσησ κατὰ δύο τρόπουσ, οὐκ ἐν τοῖσ πράγμασιν ἀλλ’ ἐν ἡμῖν τὸ αἴτιον αὐτῆσ· ὥσπερ γὰρ τὰ τῶν νυκτερίδων ὄμματα πρὸσ τὸ φέγγοσ ἔχει τὸ μεθ’ ἡμέραν, οὕτω καὶ τῆσ ἡμετέρασ ψυχῆσ ὁ νοῦσ πρὸσ τὰ τῇ φύσει φανερώτατα πάντων. οὐ μόνον δὲ χάριν ἔχειν δίκαιον τούτοισ ὧν ἄν τισ κοινώσαιτο ταῖσ δόξαισ, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ἐπιπολαιότερον ἀποφηναμένοισ·

καὶ γὰρ οὗτοι συνεβάλοντό τι· τὴν γὰρ ἕξιν προήσκησαν ἡμῶν· εἰ μὲν γὰρ Τιμόθεοσ μὴ ἐγένετο, πολλὴν ἂν μελοποιίαν οὐκ εἴχομεν·

εἰ δὲ μὴ Φρῦνισ, Τιμόθεοσ οὐκ ἂν ἐγένετο. τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν περὶ τῆσ ἀληθείασ ἀποφηναμένων· παρὰ μὲν γὰρ ἐνίων παρειλήφαμέν τινασ δόξασ, οἱ δὲ τοῦ γενέσθαι τούτουσ αἴτιοι γεγόνασιν. ὀρθῶσ δ’ ἔχει καὶ τὸ καλεῖσθαι τὴν φιλοσοφίαν ἐπιστήμην τῆσ ἀληθείασ. θεωρητικῆσ μὲν γὰρ τέλοσ ἀλήθεια πρακτικῆσ δ’ ἔργον·

καὶ γὰρ ἂν τὸ πῶσ ἔχει σκοπῶσιν, οὐ τὸ ἀί̈διον ἀλλ’ ὃ πρόσ τι καὶ νῦν θεωροῦσιν οἱ πρακτικοί. οὐκ ἴσμεν δὲ τὸ ἀληθὲσ ἄνευ τῆσ αἰτίασ· ἕκαστον δὲ μάλιστα αὐτὸ τῶν ἄλλων καθ’ ὃ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὑπάρχει τὸ συνώνυμον οἱο͂ν τὸ πῦρ θερμότατον· καὶ γὰρ τοῖσ ἄλλοισ τὸ αἴτιον τοῦτο τῆσ θερμότητοσ·

ὥστε καὶ ἀληθέστατον τὸ τοῖσ ὑστέροισ αἴτιον τοῦ ἀληθέσιν εἶναι. εἶναι, ἀλλ’ ἐκεῖναι τοῖσ ἄλλοισ, ὥσθ’ ἕκαστον ὡσ ἔχει τοῦ εἶναι, οὕτω καὶ τῆσ ἀληθείασ.

ἀλλὰ μὴν ὅτι γ’ ἔστιν ἀρχή τισ καὶ οὐκ ἄπειρα τὰ αἴτια τῶν ὄντων οὔτ’ εἰσ εὐθυωρίαν οὔτε κατ’ εἶδοσ, δῆλον.

οὔτε γὰρ ὡσ ἐξ ὕλησ τόδ’ ἐκ τοῦδε δυνατὸν ἰέναι εἰσ ἄπειρον οἱο͂ν σάρκα μὲν ἐκ γῆσ, γῆν δ’ ἐξ ἀέροσ, ἀέρα δ’ ἐκ πυρόσ, καὶ τοῦτο μὴ ἵστασθαι, οὔτε ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆσ κινήσεωσ οἱο͂ν τὸν μὲν ἄνθρωπον ὑπὸ τοῦ ἀέροσ κινηθῆναι, τοῦτον δ’ ὑπὸ τοῦ ἡλίου, τὸν δὲ ἥλιον ὑπὸ τοῦ νείκουσ, καὶ τούτου μηδὲν εἶναι πέρασ· ὁμοίωσ δὲ οὐδὲ τὸ οὗ ἕνεκα εἰσ ἄπειρον οἱο͂́ν τε ἰέναι, βάδισιν μὲν ὑγιείασ ἕνεκα, ταύτην δ’ εὐδαιμονίασ, τὴν δ’ εὐδαιμονίαν ἄλλου, καὶ οὕτωσ ἀεὶ ἄλλο ἄλλου ἕνεκεν εἶναι·

καὶ ἐπὶ τοῦ τί ἦν εἶναι δ’ ὡσαύτωσ.

τῶν γὰρ μέσων, ὧν ἐστί τι ἔσχατον καὶ πρότερον, ἀναγκαῖον εἶναι τὸ πρότερον αἴτιον τῶν μετ’ αὐτό. εἰ γὰρ εἰπεῖν ἡμᾶσ δέοι τί τῶν τριῶν αἴτιον, τὸ πρῶτον ἐροῦμεν· οὐ γὰρ δὴ τό γ’ ἔσχατον, οὐδενὸσ γὰρ τὸ τελευταῖον· ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὸ μέσον, ἑνὸσ γάρ οὐθὲν δὲ διαφέρει ἓν ἢ πλείω εἶναι, οὐδ’ ἄπειρα ἢ πεπερασμένα.

τῶν δ’ ἀπείρων τοῦτον τὸν τρόπον καὶ ὅλωσ τοῦ ἀπείρου πάντα τὰ μόρια μέσα ὁμοίωσ μέχρι τοῦ νῦν· ὥστ’ εἴπερ μηδέν ἐστι πρῶτον, ὅλωσ αἴτιον οὐδέν ἐστιν. ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἐπὶ τὸ κάτω οἱο͂́ν τε εἰσ ἄπειρον ἰέναι, τοῦ ἄνω ἔχοντοσ ἀρχήν, ὥστ’ ἐκ πυρὸσ μὲν ὕδωρ, ἐκ δὲ τούτου γῆν, καὶ οὕτωσ ἀεὶ ἄλλο τι γίγνεσθαι γένοσ.

διχῶσ γὰρ γίγνεται τόδε ἐκ τοῦδε ‐ μὴ ὡσ τόδε λέγεται μετὰ τόδε, οἱο͂ν ἐξ Ἰσθμίων Ὀλύμπια, ἀλλ’ ἢ ὡσ ἐκ παιδὸσ ἀνὴρ μεταβάλλοντοσ ἢ ὡσ ἐξ ὕδατοσ ἀήρ.

ὡσ μὲν οὖν ἐκ παιδὸσ ἄνδρα γίγνεσθαί φαμεν, ὡσ ἐκ τοῦ γιγνομένου τὸ γεγονὸσ ἢ ἐκ τοῦ ἐπιτελουμένου τὸ τετελεσμένον ἀεὶ γάρ ἐστι μεταξύ, ὥσπερ τοῦ εἶναι καὶ μὴ εἶναι γένεσισ, οὕτω καὶ τὸ γιγνόμενον τοῦ ὄντοσ καὶ μὴ ὄντοσ·

ἔστι γὰρ ὁ μανθάνων γιγνόμενοσ ἐπιστήμων, καὶ τοῦτ’ ἐστὶν ὃ λέγεται, ὅτι γίγνεται ἐκ μανθάνοντοσ ἐπιστήμων· τὸ δ’ ὡσ ἐξ ἀέροσ ὕδωρ, φθειρομένου θατέρου.

διὸ ἐκεῖνα μὲν οὐκ ἀνακάμπτει εἰσ ἄλληλα, οὐδὲ γίγνεται ἐξ ἀνδρὸσ παῖσ οὐ γὰρ γίγνεται ἐκ τῆσ γενέσεωσ τὸ γιγνόμενον ἀλλ’ <ὃ> ἔστι μετὰ τὴν γένεσιν· οὕτω γὰρ καὶ ἡμέρα ἐκ τοῦ πρωί̈, ὅτι μετὰ τοῦτο·

διὸ οὐδὲ τὸ πρωὶ̈ ἐξ ἡμέρασ· θάτερα δὲ ἀνακάμπτει. ἀμφοτέρωσ δὲ ἀδύνατον εἰσ ἄπειρον ἰέναι· τῶν μὲν γὰρ ὄντων μεταξὺ ἀνάγκη τέλοσ εἶναι, τὰ δ’ εἰσ ἄλληλα ἀνακάμπτει· ἡ γὰρ θατέρου φθορὰ θατέρου ἐστὶ γένεσισ.

ἅμα δὲ καὶ ἀδύνατον τὸ πρῶτον ἀί̈διον ὂν φθαρῆναι·

ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἄπειροσ ἡ γένεσισ ἐπὶ τὸ ἄνω, ἀνάγκη ἐξ οὗ φθαρέντοσ πρώτου τι ἐγένετο μὴ ἀί̈διον εἶναι. ἔτι δὲ τὸ οὗ ἕνεκα τέλοσ, τοιοῦτον δὲ ὃ μὴ ἄλλου ἕνεκα ἀλλὰ τἆλλα ἐκείνου, ὥστ’ εἰ μὲν ἔσται τοιοῦτόν τι ἔσχατον, οὐκ ἔσται ἄπειρον, εἰ δὲ μηθὲν τοιοῦτον, οὐκ ἔσται τὸ οὗ ἕνεκα, ἀλλ’ οἱ τὸ ἄπειρον ποιοῦντεσ λανθάνουσιν ἐξαιροῦντεσ τὴν τοῦ ἀγαθοῦ φύσιν καίτοι οὐθεὶσ ἂν ἐγχειρήσειεν οὐδὲν πράττειν μὴ μέλλων ἐπὶ πέρασ ἥξειν· οὐδ’ ἂν εἰή νοῦσ ἐν τοῖσ οὖσιν·

ἕνεκα γάρ τινοσ ἀεὶ πράττει ὅ γε νοῦν ἔχων, τοῦτο δέ ἐστι πέρασ·

τὸ γὰρ τέλοσ πέρασ ἐστίν. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὸ τί ἦν εἶναι ἐνδέχεται ἀνάγεσθαι εἰσ ἄλλον ὁρισμὸν πλεονάζοντα τῷ λόγῳ· ἀεί τε γὰρ ἔστιν ὁ ἔμπροσθεν μᾶλλον, ὁ δ’ ὕστεροσ οὐκ ἔστιν, οὗ δὲ τὸ πρῶτον μὴ ἔστιν, οὐδὲ τὸ ἐχόμενον· ἔτι τὸ ἐπίστασθαι ἀναιροῦσιν οἱ οὕτωσ λέγοντεσ, οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε εἰδέναι πρὶν εἰσ τὰ ἄτομα ἐλθεῖν·

καὶ τὸ γιγνώσκειν οὐκ ἔστιν, τὰ γὰρ οὕτωσ ἄπειρα πῶσ ἐνδέχεται νοεῖν; οὐ γὰρ ὅμοιον ἐπὶ τῆσ γραμμῆσ, ἣ κατὰ τὰσ διαιρέσεισ μὲν οὐχ ἵσταται, νοῆσαι δ’ οὐκ ἔστι μὴ στήσαντα διόπερ οὐκ ἀριθμήσει τὰσ τομὰσ ὁ τὴν ἄπειρον διεξιών, ἀλλὰ καὶ τὴν ὅλην οὐ κινουμένῳ νοεῖν ἀνάγκη. καὶ ἀπείρῳ οὐδενὶ ἔστιν εἶναι·

εἰ δὲ μή, οὐκ ἄπειρόν γ’ ἐστὶ τὸ ἀπείρῳ εἶναι. ἀλλὰ μὴν καὶ εἰ ἄπειρά γ’ ἦσαν πλήθει τὰ εἴδη τῶν αἰτίων, οὐκ ἂν ἦν οὐδ’ οὕτω τὸ γιγνώσκειν·

τότε γὰρ εἰδέναι οἰόμεθα ὅταν τὰ αἴτια γνωρίσωμεν· τὸ δ’ ἄπειρον κατὰ τὴν πρόσθεσιν οὐκ ἔστιν ἐν πεπερασμένῳ διεξελθεῖν.

αἱ δ’ ἀκροάσεισ κατὰ τὰ ἔθη συμβαίνουσιν·

ὡσ γὰρ εἰώθαμεν οὕτωσ ἀξιοῦμεν λέγεσθαι, καὶ τὰ παρὰ ταῦτα οὐχ ὅμοια φαίνεται ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσυνήθειαν ἀγνωστότερα καὶ ξενικώτερα· τὸ γὰρ σύνηθεσ γνώριμον.

ἡλίκην δὲ ἰσχὺν ἔχει τὸ σύνηθεσ οἱ νόμοι δηλοῦσιν, ἐν οἷσ τὰ μυθώδη καὶ παιδαριώδη μεῖζον ἰσχύει τοῦ γινώσκειν περὶ αὐτῶν διὰ τὸ ἔθοσ. οἱ μὲν οὖν ἐὰν μὴ μαθηματικῶσ λέγῃ τισ οὐκ ἀποδέχονται τῶν λεγόντων, οἱ δ’ ἂν μὴ παραδειγματικῶσ, οἱ δὲ μάρτυρα ἀξιοῦσιν ἐπάγεσθαι ποιητήν.

καὶ οἱ μὲν πάντα ἀκριβῶσ, τοὺσ δὲ λυπεῖ τὸ ἀκριβὲσ ἢ διὰ τὸ μὴ δύνασθαι συνείρειν ἢ διὰ τὴν μικρολογίαν· ἔχει γάρ τι τὸ ἀκριβὲσ τοιοῦτον, ὥστε, καθάπερ ἐπὶ τῶν συμβολαίων, καὶ ἐπὶ τῶν λόγων ἀνελεύθερον εἶναί τισι δοκεῖ.

διὸ δεῖ πεπαιδεῦσθαι πῶσ ἕκαστα ἀποδεκτέον, ὡσ ἄτοπον ἅμα ζητεῖν ἐπιστήμην καὶ τρόπον ἐπιστήμησ· ἔστι δ’ οὐδὲ θάτερον ῥᾴδιον λαβεῖν. δ’ ἀκριβολογίαν τὴν μαθηματικὴν οὐκ ἐν ἅπασιν ἀπαιτητέον, ἀλλ’ ἐν τοῖσ μὴ ἔχουσιν ὕλην.

διόπερ οὐ φυσικὸσ ὁ τρόποσ·

ἅπασα γὰρ ἴσωσ ἡ φύσισ ἔχει ὕλην. διὸ σκεπτέον πρῶτον τί ἐστιν ἡ φύσισ· τὰσ ἀρχὰσ θεωρῆσαί ἐστιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Metaphysics, Book 2

(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION