Aristotle, Episode 2:

(아리스토텔레스, Episode 2:)

τοὐμόν γε φράζων ὄνομα καὶ λίαν σαφῶσ. καὶ μήν σ’ ἐλέγξαι βούλομαι τεκμηρίῳ, εἴ τι ξυνοίσεισ τοῦ θεοῦ τοῖσ θεσφάτοισ. καί σου τοσοῦτον πρῶτον ἐκπειράσομαι· παῖσ ὢν ἐφοίτασ ἐσ τίνοσ διδασκάλου; ἐν ταῖσιν εὕστραισ κονδύλοισ ἡρμοττόμην. πῶσ εἶπασ; ὥσ μου χρησμὸσ ἅπτεται φρενῶν. εἰε͂ν. ἐν παιδοτρίβου δὲ τίνα πάλην ἐμάνθανεσ; κλέπτων ἐπιορκεῖν καὶ βλέπειν ἐναντίον· ὦ Φοῖβ’ Ἄπολλον Λύκιε τί ποτέ μ’ ἐργάσει; τέχνην δὲ τίνα ποτ’ εἶχεσ ἐξανδρούμενοσ; ἠλλαντοπώλουν καί τι καὶ βινεσκόμην. οἴμοι κακοδαίμων· οὐκέτ’ οὐδέν εἰμ’ ἐγώ. λεπτή τισ ἐλπίσ ἐστ’ ἐφ’ ἧσ ὀχούμεθα. καί μοι τοσοῦτον εἰπέ· πότερον ἐν ἀγορᾷ ἠλλαντοπώλεισ ἐτεὸν ἢ ’πὶ ταῖσ πύλαισ; ἐπὶ ταῖσ πύλαισιν, οὗ τὸ τάριχοσ ὤνιον. οἴμοι πέπρακται τοῦ θεοῦ τὸ θέσφατον. κυλίνδετ’ εἴσω τόνδε τὸν δυσδαίμονα. ὦ στέφανε χαίρων ἄπιθι, κεἴ σ’ ἄκων ἐγὼ λείπω· σὲ δ’ ἄλλοσ τισ λαβὼν κεκτήσεται, κλέπτησ μὲν οὐκ ἂν μᾶλλον, εὐτυχὴσ δ’ ἴσωσ. Ἑλλάνιε Ζεῦ σὸν τὸ νικητήριον. ὦ χαῖρε καλλίνικε καὶ μέμνησ’ ὅτι ἀνὴρ γεγένησαι δι’ ἐμέ· καί σ’ αἰτῶ βραχύ, ὅπωσ ἔσομαί σοι Φανὸσ ὑπογραφεὺσ δικῶν. ἐμοὶ δέ γ’ ὅ τι σοι τοὔνομ’ εἴπ’. Ἀγοράκριτοσ· ἐν τἀγορᾷ γὰρ κρινόμενοσ ἐβοσκόμην. Ἀγορακρίτῳ τοίνυν ἐμαυτὸν ἐπιτρέπω, καὶ τὸν Παφλαγόνα παραδίδωμι τουτονί. καὶ μὴν ἐγώ σ’ ὦ Δῆμε θεραπεύσω καλῶσ, ὥσθ’ ὁμολογεῖν σε μηδέν’ ἀνθρώπων ἐμοῦ ἰδεῖν ἀμείνω τῇ Κεχηναίων πόλει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION