Aristotle, Episode

(아리스토텔레스, Episode)

ὦ φίλτατ’ ἀνδρῶν ἐλθὲ δεῦρ’ Ἀγοράκριτε. ὅσα με δέδρακασ ἀγάθ’ ἀφεψήσασ. ἐγώ; ἀλλ’ ὦ μέλ’ οὐκ οἶσθ’ οἱο͂σ ἦσθ’ αὐτὸσ πάροσ, οὐδ’ οἷ’ ἔδρασ· ἐμὲ γὰρ νομίζοισ ἂν θεόν. τί δ’ ἔδρων, κάτειπέ μοι, πρὸ τοῦ; ποῖόσ τισ ἦ; πρῶτον μέν, ὁπότ’ εἴποι τισ ἐν τἠκκλησίᾳ, ὦ Δῆμ’ ἐραστήσ εἰμι σὸσ φιλῶ τέ σε καὶ κήδομαί σου καὶ προβουλεύω μόνοσ, τούτοισ ὁπότε χρήσαιτό τισ προοιμίοισ, ἀνωρτάλιζεσ κἀκερουτίασ. ἐγώ; εἶτ’ ἐξαπατήσασ σ’ ἀντὶ τούτων ᾤχετο. τί φῄσ; ταυτί μ’ ἔδρων, ἐγὼ δὲ τοῦτ’ οὐκ ᾐσθόμην; τὰ δ’ ὦτά γ’ ἄν σου νὴ Δί’ ἐξεπετάννυτο ὥσπερ σκιάδειον καὶ πάλιν ξυνήγετο. οὕτωσ ἀνόητοσ ἐγεγενήμην καὶ γέρων; καὶ νὴ Δί’ εἴ γε δύο λεγοίτην ῥήτορε, ὁ μὲν ποιεῖσθαι ναῦσ μακρὰσ ὁ δ’ ἕτεροσ αὖ καταμισθοφορῆσαι τοῦθ’, ὁ τὸν μισθὸν λέγων τὸν τὰσ τριήρεισ παραδραμὼν ἂν ᾤχετο. οὗτοσ τί κύπτεισ; οὐχὶ κατὰ χώραν μενεῖσ; αἰσχύνομαί τοι ταῖσ πρότερον ἁμαρτίαισ. ἀλλ’ οὐ σὺ τούτων αἴτιοσ, μὴ φροντίσῃσ, ἀλλ’ οἵ σε ταῦτ’ ἐξηπάτων. νυνδὶ φράσον· ἐάν τισ εἴπῃ βωμολόχοσ ξυνήγοροσ· οὐκ ἔστιν ὑμῖν τοῖσ δικασταῖσ ἄλφιτα, εἰ μὴ καταγνώσεσθε ταύτην τὴν δίκην· τοῦτον τί δράσεισ, εἰπέ, τὸν ξυνήγορον; ἄρασ μετέωρον ἐσ τὸ βάραθρον ἐμβαλῶ, ἐκ τοῦ λάρυγγοσ ἐκκρεμάσασ Ὑπέρβολον. τουτὶ μὲν ὀρθῶσ καὶ φρονίμωσ ἤδη λέγεισ· τὰ δ’ ἄλλα, φέρ’ ἴδω, πῶσ πολιτεύσει φράσον. πρῶτον μὲν ὁπόσοι ναῦσ ἐλαύνουσιν μακράσ, καταγομένοισ τὸν μισθὸν ἀποδώσω ’ντελῆ. πολλοῖσ γ’ ὑπολίσφοισ πυγιδίοισιν ἐχαρίσω. ἔπειθ’ ὁπλίτησ ἐντεθεὶσ ἐν καταλόγῳ οὐδεὶσ κατὰ σπουδὰσ μετεγγραφήσεται, ἀλλ’ ὥσπερ ἦν τὸ πρῶτον ἐγγεγράψεται. τοῦτ’ ἔδακε τὸν πόρπακα τὸν Κλεωνύμου.

οὐδ’ ἀγοράσει γ’ ἀγένειοσ οὐδεὶσ ἐν ἀγορᾷ. ποῦ δῆτα Κλεισθένησ ἀγοράσει καὶ Στράτων; τὰ μειράκια ταυτὶ λέγω τἀν τῷ μύρῳ, ἃ στωμυλεῖται τοιαδὶ καθήμενα· σοφόσ γ’ ὁ Φαίαξ δεξιῶσ τ’ οὐκ ἀπέθανεν. συνερτικὸσ γάρ ἐστι καὶ περαντικόσ, καὶ γνωμοτυπικὸσ καὶ σαφὴσ καὶ κρουστικόσ, καταληπτικόσ τ’ ἄριστα τοῦ θορυβητικοῦ. οὔκουν καταδακτυλικὸσ σὺ τοῦ λαλητικοῦ; μὰ Δί’ ἀλλ’ ἀναγκάσω κυνηγετεῖν ἐγὼ τούτουσ ἅπαντασ, παυσαμένουσ ψηφισμάτων. ἔχε νυν ἐπὶ τούτοισ τουτονὶ τὸν ὀκλαδίαν, καὶ παῖδ’ ἐνόρχην, ὅσπερ οἴσει τόνδε σοι· κἄν που δοκῇ σοι, τοῦτον ὀκλαδίαν ποίει. μακάριοσ ἐσ τἀρχαῖα δὴ καθίσταμαι. φήσεισ γ’, ἐπειδὰν τὰσ τριακοντούτιδασ σπονδὰσ παραδῶ σοι. δεῦρ’ ἴθ’ αἱ Σπονδαὶ ταχύ. ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ’ ὡσ καλαί·

πρὸσ τῶν θεῶν, ἔξεστιν αὐτῶν κατατριακοντουτίσαι; πῶσ ἔλαβεσ αὐτὰσ ἐτέον; οὐ γὰρ ὁ Παφλαγὼν ἀπέκρυπτε ταύτασ ἔνδον, ἵνα σὺ μὴ λάβῃσ; νῦν οὖν ἐγώ σοι παραδίδωμ’ ἐσ τοὺσ ἀγροὺσ αὐτὰσ ἰέναι λαβόντα. τὸν δὲ Παφλαγόνα, ὃσ ταῦτ’ ἔδρασεν, εἴφ’ ὅ τι ποιήσεισ κακόν. οὐδὲν μέγ’ ἀλλ’ ἢ τὴν ἐμὴν ἕξει τέχνην· ἐπὶ ταῖσ πύλαισ ἀλλαντοπωλήσει μόνοσ, τὰ κύνεια μιγνὺσ τοῖσ ὀνείοισ πράγμασιν, μεθύων τε ταῖσ πόρναισι λοιδορήσεται, κἀκ τῶν βαλανείων πίεται τὸ λούτριον. εὖ γ’ ἐπενόησασ οὗπέρ ἐστιν ἄξιοσ, πόρναισι καὶ βαλανεῦσι διακεκραγέναι, καί σ’ ἀντὶ τούτων ἐσ τὸ πρυτανεῖον καλῶ ἐσ τὴν ἕδραν θ’, ἵν’ ἐκεῖνοσ ἦν ὁ φαρμακόσ. ἕπου δὲ ταυτηνὶ λαβὼν τὴν βατραχίδα· κἀκεῖνον ἐκφερέτω τισ ὡσ ἐπὶ τὴν τέχνην, ἵν’ ἴδωσιν αὐτὸν οἷσ ἐλωβᾶθ’ οἱ ξένοι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION