헬라어 문장 검색 - ΑριστόΚνιγητσ́12́

(아리스토텔레스, Episode)

ἄπαγ’ ἐσ μακαρίαν ἐκποδών. σύ γ’ ὦ φθόρε. ὦ Δῆμ’ ἐγὼ μέντοι παρεσκευασμένοσ τρίπαλαι κάθημαι βουλόμενόσ σ’ εὐεργετεῖν. ἐγὼ δὲ δεκάπαλαί γε καὶ δωδεκάπαλαι καὶ χιλιόπαλαι καὶ προπαλαιπαλαίπαλαι. ἐγὼ δὲ προσδοκῶν γε τρισμυριόπαλαι βδελύττομαί σφω καὶ προπαλαιπαλαίπαλαι. οἶσθ’ οὖν ὃ δρᾶσον; εἰ δὲ μή, φράσεισ γε σύ. ἄφεσ ἀπὸ βαλβίδων ἐμέ τε καὶ τουτονί, ἵνα σ’ εὖ ποιῶμεν ἐξ ἴσου. δρᾶν ταῦτα χρή. ἄπιτον. ἰδού. θέοιτ’ ἄν. ὑποθεῖν οὐκ ἐῶ. ἀλλ’ ἢ μεγάλωσ εὐδαιμονήσω τήμερον ὑπὸ τῶν ἐραστῶν νὴ Δί’ ἢ ’γὼ θρύψομαι. ὁρᾷσ; ἐγώ σοι πρότεροσ ἐκφέρω δίφρον. ἀλλ’ οὐ τράπεζαν, ἀλλ’ ἐγὼ προτεραίτεροσ. ἰδοὺ φέρω σοι τήνδε μαζίσκην ἐγὼ ἐκ τῶν ὀλῶν τῶν ἐκ Πύλου μεμαγμένην. ἐγὼ δὲ μυστίλασ μεμυστιλημένασ ὑπὸ τῆσ θεοῦ τῇ χειρὶ τἠλεφαντίνῃ. ὡσ μέγαν ἄρ’ εἶχεσ ὦ πότνια τὸν δάκτυλον. ἐγὼ δ’ ἔτνοσ γε πίσινον εὔχρων καὶ καλόν· ἐτόρυνε δ’ αὔθ’ ἡ Παλλὰσ ἡ Πυλαιμάχοσ. ὦ Δῆμ’ ἐναργῶσ ἡ θεόσ σ’ ἐπισκοπεῖ, καὶ νῦν ὑπερέχει σου χύτραν ζωμοῦ πλέαν. οἰεί γὰρ οἰκεῖσθ’ ἂν ἔτι τήνδε τὴν πόλιν, εἰ μὴ φανερῶσ ἡμῶν ὑπερεῖχε τὴν χύτραν; τουτὶ τέμαχόσ σοὔδωκεν ἡ Φοβεσιστράτη. ἡ δ’ Ὀβριμοπάτρα γ’ ἑφθὸν ἐκ ζωμοῦ κρέασ καὶ χόλικοσ ἠνύστρου τε καὶ γαστρὸσ τόμον. καλῶσ γ’ ἐποίησε τοῦ πέπλου μεμνημένη. ἡ Γοργολόφα σ’ ἐκέλευε τουτουὶ φαγεῖν ἐλατῆροσ, ἵνα τὰσ ναῦσ ἐλαύνωμεν καλῶσ. λαβὲ καὶ ταδί νυν. καὶ τί τούτοισ χρήσομαι τοῖσ ἐντέροισ; ἐπίτηδεσ αὔτ’ ἔπεμψέ σοι ἐσ τὰσ τριήρεισ ἐντερόνειαν ἡ θεόσ· ἐπισκοπεῖ γὰρ περιφανῶσ τὸ ναυτικόν. ἔχε καὶ πιεῖν κεκραμένον τρία καὶ δύο. ὡσ ἡδὺσ ὦ Ζεῦ καὶ τὰ τρία φέρων καλῶσ. ἡ Τριτογενὴσ γὰρ αὐτὸν ἐνετριτώνισεν. λαβέ νυν πλακοῦντοσ πίονοσ παρ’ ἐμοῦ τόμον. παρ’ ἐμοῦ δ’ ὅλον γε τὸν πλακοῦντα τουτονί. ἀλλ’ οὐ λαγῷ’ ἕξεισ ὁπόθεν δῷσ, ἀλλ’ ἐγώ. οἴμοι, πόθεν λαγῷά μοι γενήσεται; ὦ θυμὲ νυνὶ βωμολόχον ἔξευρέ τι. ὁρᾷσ τάδ’ ὦ κακόδαιμον; ὀλίγον μοι μέλει· ἐκεινοιὶ γὰρ ὡσ ἔμ’ ἔρχονταί τινεσ πρέσβεισ ἔχοντεσ ἀργυρίου βαλλάντια. ποῦ ποῦ; τί δέ σοι τοῦτ’; οὐκ ἐάσεισ τοὺσ ξένουσ; ὦ Δημίδιον ὁρᾷσ τὰ λαγῷ’ ἅ σοι φέρω; οἴμοι τάλασ ἀδίκωσ γε τἄμ’ ὑφήρπασασ. νὴ τὸν Ποσειδῶ καὶ σὺ γὰρ τοὺσ ἐκ Πύλου. εἴπ’, ἀντιβολῶ, πῶσ ἐπενόησασ ἁρπάσαι; τὸ μὲν νόημα τῆσ θεοῦ, τὸ δὲ κλέμμ’ ἐμόν. ἐγὼ δ’ ἐκινδύνευσ’, ἐγὼ δ’ ὤπτησά γε. ἄπιθ’· οὐ γὰρ ἀλλὰ τοῦ παραθέντοσ ἡ χάρισ. οἴμοι κακοδαίμων, ὑπεραναιδευθήσομαι. τί οὐ διακρίνεισ Δῆμ’ ὁπότερόσ ἐστι νῷν ἀνὴρ ἀμείνων περὶ σὲ καὶ τὴν γαστέρα; τῷ δῆτ’ ἂν ὑμᾶσ χρησάμενοσ τεκμηρίῳ δόξαιμι κρίνειν τοῖσ θεαταῖσιν σοφῶσ; ἐγὼ φράσω σοι. τὴν ἐμὴν κίστην ἰὼν ξύλλαβε σιωπῇ καὶ βασάνισον ἅττ’ ἔνι, καὶ τὴν Παφλαγόνοσ· κἀμέλει κρινεῖσ καλῶσ. φέρ’ ἴδω τί οὖν ἔνεστιν; οὐχ ὁρᾷσ κενὴν ὦ παππίδιον; ἅπαντα γάρ σοι παρεφόρουν. αὕτη μὲν ἡ κίστη τὰ τοῦ Δήμου φρονεῖ. βάδιζέ νυν καὶ δεῦρο πρὸσ τὴν Παφλαγόνοσ. ὁρᾷσ <τάδ’; > οἴμοι τῶν ἀγαθῶν ὅσων πλέα. ὅσον τὸ χρῆμα τοῦ πλακοῦντοσ ἀπέθετο· ἐμοὶ δ’ ἔδωκεν ἀποτεμὼν τυννουτονί. τοιαῦτα μέντοι καὶ πρότερόν σ’ ἠργάζετο· σοὶ μὲν προσεδίδου μικρὸν ὧν ἐλάμβανεν, αὐτὸσ δ’ ἑαυτῷ παρετίθει τὰ μείζονα. ὦ μιαρὲ κλέπτων δή με ταῦτ’ ἐξηπάτασ; ἐγὼ δέ τυ ἐστεφάνιξα κἀδωρησάμαν. ἐγὼ δ’ ἔκλεπτον ἐπ’ ἀγαθῷ γε τῇ πόλει. κατάθου ταχέωσ τὸν στέφανον, ἵν’ ἐγὼ τουτῳὶ αὐτὸν περιθῶ. κατάθου ταχέωσ μαστιγία. οὐ δῆτ’, ἐπεί μοι χρησμόσ ἐστι Πυθικὸσ φράζων ὑφ’ οὗ δεήσει μ’ ἡττᾶσθαι μόνου. τοὐμόν γε φράζων ὄνομα καὶ λίαν σαφῶσ.

καὶ μήν σ’ ἐλέγξαι βούλομαι τεκμηρίῳ, εἴ τι ξυνοίσεισ τοῦ θεοῦ τοῖσ θεσφάτοισ. καί σου τοσοῦτον πρῶτον ἐκπειράσομαι· παῖσ ὢν ἐφοίτασ ἐσ τίνοσ διδασκάλου; ἐν ταῖσιν εὕστραισ κονδύλοισ ἡρμοττόμην. πῶσ εἶπασ; ὥσ μου χρησμὸσ ἅπτεται φρενῶν. εἰε͂ν. ἐν παιδοτρίβου δὲ τίνα πάλην ἐμάνθανεσ; κλέπτων ἐπιορκεῖν καὶ βλέπειν ἐναντίον· ὦ Φοῖβ’ Ἄπολλον Λύκιε τί ποτέ μ’ ἐργάσει; τέχνην δὲ τίνα ποτ’ εἶχεσ ἐξανδρούμενοσ; ἠλλαντοπώλουν καί τι καὶ βινεσκόμην. οἴμοι κακοδαίμων· οὐκέτ’ οὐδέν εἰμ’ ἐγώ. λεπτή τισ ἐλπίσ ἐστ’ ἐφ’ ἧσ ὀχούμεθα. καί μοι τοσοῦτον εἰπέ· πότερον ἐν ἀγορᾷ ἠλλαντοπώλεισ ἐτεὸν ἢ ’πὶ ταῖσ πύλαισ; ἐπὶ ταῖσ πύλαισιν, οὗ τὸ τάριχοσ ὤνιον. οἴμοι πέπρακται τοῦ θεοῦ τὸ θέσφατον. κυλίνδετ’ εἴσω τόνδε τὸν δυσδαίμονα. ὦ στέφανε χαίρων ἄπιθι, κεἴ σ’ ἄκων ἐγὼ λείπω· σὲ δ’ ἄλλοσ τισ λαβὼν κεκτήσεται, κλέπτησ μὲν οὐκ ἂν μᾶλλον, εὐτυχὴσ δ’ ἴσωσ. Ἑλλάνιε Ζεῦ σὸν τὸ νικητήριον. ὦ χαῖρε καλλίνικε καὶ μέμνησ’ ὅτι ἀνὴρ γεγένησαι δι’ ἐμέ· καί σ’ αἰτῶ βραχύ, ὅπωσ ἔσομαί σοι Φανὸσ ὑπογραφεὺσ δικῶν. ἐμοὶ δέ γ’ ὅ τι σοι τοὔνομ’ εἴπ’. Ἀγοράκριτοσ· ἐν τἀγορᾷ γὰρ κρινόμενοσ ἐβοσκόμην. Ἀγορακρίτῳ τοίνυν ἐμαυτὸν ἐπιτρέπω, καὶ τὸν Παφλαγόνα παραδίδωμι τουτονί. καὶ μὴν ἐγώ σ’ ὦ Δῆμε θεραπεύσω καλῶσ, ὥσθ’ ὁμολογεῖν σε μηδέν’ ἀνθρώπων ἐμοῦ ἰδεῖν ἀμείνω τῇ Κεχηναίων πόλει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Episode

(아리스토텔레스, Episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION