Aristotle, Prologue 6:

(아리스토텔레스, Prologue 6:)

φαυλότατον ἔργον· ταῦθ’ ἅπερ ποιεῖσ ποίει· τάραττε καὶ χόρδευ’ ὁμοῦ τὰ πράγματα ἅπαντα, καὶ τὸν δῆμον ἀεὶ προσποιοῦ ὑπογλυκαίνων ῥηματίοισ μαγειρικοῖσ. τὰ δ’ ἄλλα σοι πρόσεστι δημαγωγικά, φωνὴ μιαρά, γέγονασ κακῶσ, ἀγοραῖοσ εἶ· ἔχεισ ἅπαντα πρὸσ πολιτείαν ἃ δεῖ· χρησμοί τε συμβαίνουσι καὶ τὸ Πυθικόν. ἀλλὰ στεφανοῦ καὶ σπένδε τῷ Κοαλέμῳ· χὤπωσ ἀμυνεῖ τὸν ἄνδρα. καὶ τίσ ξύμμαχοσ γενήσεταί μοι; καὶ γὰρ οἵ τε πλούσιοι δεδίασιν αὐτὸν ὅ τε πένησ βδύλλει λεώσ. ἀλλ’ εἰσὶν ἱππῆσ ἄνδρεσ ἀγαθοὶ χίλιοι μισοῦντεσ αὐτόν, οἳ βοηθήσουσί σοι, καὶ τῶν πολιτῶν οἱ καλοί τε κἀγαθοί, καὶ τῶν θεατῶν ὅστισ ἐστὶ δεξιόσ, κἀγὼ μετ’ αὐτῶν χὠ θεὸσ ξυλλήψεται. καὶ μὴ δέδιθ’· οὐ γάρ ἐστιν ἐξῃκασμένοσ, ὑπὸ τοῦ δέουσ γὰρ αὐτὸν οὐδεὶσ ἤθελεν τῶν σκευοποιῶν εἰκάσαι. πάντωσ γε μὴν γνωσθήσεται· τὸ γὰρ θέατρον δεξιόν. οἴμοι κακοδαίμων ὁ Παφλαγὼν ἐξέρχεται. οὔτοι μὰ τοὺσ δώδεκα θεοὺσ χαιρήσετον, ὁτιὴ ’πὶ τῷ δήμῳ ξυνόμνυτον πάλαι. τουτὶ τί δρᾷ τὸ Χαλκιδικὸν ποτήριον; οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ οὐ Χαλκιδέασ ἀφίστατον. ἀπολεῖσθον ἀποθανεῖσθον ὦ μιαρωτάτω. οὗτοσ τί φεύγεισ; οὐ μενεῖσ; ὦ γεννάδα ἀλλαντοπῶλα μὴ προδῷσ τὰ πράγματα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION