헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΗελλενί6́5́

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν, chapter 5)

καὶ τὰ μὲν Θετταλικά, ὅσα περὶ Ιἄσονα ἐπράχθη καὶ μετὰ τὸν ἐκείνου θάνατον μέχρι τῆσ Τισιφόνου ἀρχῆσ, δεδήλωται· νῦν δ’ ἐπάνειμι ἔνθεν ἐπὶ ταῦτα ἐξέβην. ἐπεὶ γὰρ Ἀρχίδαμοσ ἐκ τῆσ ἐπὶ Λεῦκτρα βοηθείασ ἀπήγαγε τὸ στράτευμα, ἐνθυμηθέντεσ οἱ Ἀθηναῖοι ὅτι οἱ Πελοποννήσιοι ἔτι οἰόνται χρῆναι ἀκολουθεῖν καὶ οὔπω διακέοιντο οἱ Λακεδαιμόνιοι ὥσπερ τοὺσ Ἀθηναίουσ διέθεσαν, μεταπέμπονται τὰσ πόλεισ ὅσαι βούλοιντο τῆσ εἰρήνησ μετέχειν ἣν βασιλεὺσ κατέπεμψεν. ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, δόγμα ἐποιήσαντο μετὰ τῶν κοινωνεῖν βουλομένων ὀμόσαι τόνδε τὸν ὁρ́κον.

Ἐμμενῶ ταῖσ σπονδαῖσ ἃσ βασιλεὺσ κατέπεμψε καὶ τοῖσ ψηφίσμασι τοῖσ Ἀθηναίων καὶ τῶν συμμάχων. ἐὰν δέ τισ στρατεύῃ ἐπί τινα πόλιν τῶν ὀμοσασῶν τόνδε τὸν ὁρ́κον, βοηθήσω παντὶ σθένει. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι πάντεσ ἔχαιρον τῷ ὁρ́κῳ· Ἠλεῖοι δὲ ἀντέλεγον ὡσ οὐ δέοι αὐτονόμουσ ποιεῖν οὔτε Μαργανέασ οὔτε Σκιλλουντίουσ οὔτε Τριφυλίουσ· σφετέρασ γὰρ εἶναι ταύτασ τὰσ πόλεισ. οἱ δ’ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ἄλλοι ψηφισάμενοι, ὥσπερ βασιλεὺσ ἔγραψεν, αὐτονόμουσ εἶναι ὁμοίωσ καὶ μικρὰσ καὶ μεγάλασ πόλεισ, ἐξέπεμψαν τοὺσ ὁρκωτάσ, καὶ ἐκέλευσαν τὰ μέγιστα τέλη ἐν ἑκάστῃ πόλει ὁρκῶσαι.

καὶ ὤμοσαν πάντεσ πλὴν Ἠλείων. ἐξ ὧν δὴ καὶ οἱ Μαντινεῖσ, ὡσ ἤδη αὐτόνομοι παντάπασιν ὄντεσ, συνῆλθόν τε πάντεσ καὶ ἐψηφίσαντο μίαν πόλιν τὴν Μαντίνειαν ποιεῖν καὶ τειχίζειν τὴν πόλιν.

οἱ δ’ αὖ Λακεδαιμόνιοι ἡγοῦντο, εἰ τοῦτο ἄνευ τῆσ σφετέρασ γνώμησ ἔσοιτο, χαλεπὸν ἔσεσθαι.

πέμπουσιν οὖν Ἀγησίλαον πρεσβευτὴν πρὸσ τοὺσ Μαντινέασ, ὅτι ἐδόκει πατρικὸσ φίλοσ αὐτοῖσ εἶναι. ἐπεὶ δὲ ἀφίκετο πρὸσ αὐτούσ, τὸν μὲν δῆμον τῶν Μαντινέων οἱ ἄρχοντεσ οὐκ ἤθελον συλλέξαι αὐτῷ, πρὸσ δὲ σφᾶσ ἐκέλευον λέγειν ὅτου δέοιτο. ὁ δὲ ὑπισχνεῖτο αὐτοῖσ, ἐὰν νῦν ἐπίσχωσι τῆσ τειχίσεωσ, ποιήσειν ὥστε μετὰ τῆσ Λακεδαίμονοσ γνώμησ καὶ μὴ δαπανηρᾶσ τειχισθῆναι τὸ τεῖχοσ. ἐπεὶ δὲ ἀπεκρίναντο ὅτι ἀδύνατον εἰή ἐπισχεῖν, δόγματοσ γεγενημένου πάσῃ τῇ πόλει ἤδη τειχίζειν, ἐκ τούτου ὁ μὲν Ἀγησίλαοσ ἀπῄει ὀργιζόμενοσ·

στρατεύειν γε μέντοι ἐπ’ αὐτοὺσ οὐ δυνατὸν ἐδόκει εἶναι, ἐπ’ αὐτονομίᾳ τῆσ εἰρήνησ γεγενημένησ. τοῖσ δὲ Μαντινεῦσιν ἔπεμπον μὲν καὶ τῶν Ἀρκαδικῶν πόλεών τινεσ συντειχιοῦντασ, οἱ δὲ Ἠλεῖοι καὶ ἀργυρίου τρία τάλαντα συνεβάλοντο αὐτοῖσ εἰσ τὴν περὶ τὸ τεῖχοσ δαπάνην. καὶ οἱ μὲν Μαντινεῖσ περὶ ταῦτ’ ἦσαν. τῶν δὲ Τεγεατῶν οἱ μὲν περὶ τὸν Καλλίβιον καὶ Πρόξενον ἐνῆγον ἐπὶ τὸ συνιέναι τε πᾶν τὸ Ἀρκαδικόν, καὶ ὅ τι νικῴη ἐν τῷ κοινῷ, τοῦτο κύριον εἶναι καὶ τῶν πόλεων·

οἱ δὲ περὶ τὸν Στάσιππον ἔπραττον ἐᾶν τε κατὰ χώραν τὴν πόλιν καὶ τοῖσ πατρίοισ νόμοισ χρῆσθαι. ἡττώμενοι δὲ οἱ περὶ τὸν Πρόξενον καὶ Καλλίβιον ἐν τοῖσ θεαροῖσ, νομίσαντεσ, εἰ συνέλθοι ὁ δῆμοσ, πολὺ ἂν τῷ πλήθει κρατῆσαι, ἐκφέρονται τὰ ὅπλα.

ἰδόντεσ δὲ τοῦτο οἱ περὶ τὸν Στάσιππον, καὶ αὐτοὶ ἀνθωπλίσαντο, καὶ ἀριθμῷ μὲν οὐκ ἐλάττουσ ἐγένοντο· ἐπεὶ μέντοι εἰσ μάχην ὡρ́μησαν, τὸν μὲν Πρόξενον καὶ ἄλλουσ ὀλίγουσ μετ’ αὐτοῦ ἀποκτείνουσι, τοὺσ δ’ ἄλλουσ τρεψάμενοι οὐκ ἐδίωκον· καὶ γὰρ τοιοῦτοσ ὁ Στάσιπποσ ἦν οἱο͂σ μὴ βούλεσθαι πολλοὺσ ἀποκτεινύναι τῶν πολιτῶν. οἱ δὲ περὶ τὸν Καλλίβιον ἀνακεχωρηκότεσ ὑπὸ τὸ πρὸσ Μαντινείασ τεῖχοσ καὶ τὰσ πύλασ, ἐπεὶ οὐκέτι αὐτοῖσ οἱ ἐναντίοι ἐπεχείρουν, ἡσυχίαν εἶχον ἡθροισμένοι.

καὶ πάλαι μὲν ἐπεπόμφεσαν ἐπὶ τοὺσ Μαντινέασ βοηθεῖν κελεύοντεσ· πρὸσ δὲ τοὺσ περὶ Στάσιππον διελέγοντο περὶ συναλλαγῶν. ἐπεὶ δὲ καταφανεῖσ ἦσαν οἱ Μαντινεῖσ προσιόντεσ, οἱ μὲν αὐτῶν ἀναπηδῶντεσ ἐπὶ τὸ τεῖχοσ ἐκέλευον βοηθεῖν τὴν ταχίστην, καὶ βοῶντεσ σπεύδειν διεκελεύοντο· ἄλλοι δὲ ἀνοίγουσι τὰσ πύλασ αὐτοῖσ. οἱ δὲ περὶ τὸν Στάσιππον ὡσ ᾔσθοντο τὸ γιγνόμενον, ἐκπίπτουσι κατὰ τὰσ ἐπὶ τὸ Παλλάντιον φερούσασ πύλασ, καὶ φθάνουσι πρὶν καταληφθῆναι ὑπὸ τῶν διωκόντων εἰσ τὸν τῆσ Ἀρτέμιδοσ νεὼν καταφυγόντεσ, καὶ ἐγκλεισάμενοι ἡσυχίαν εἶχον.

οἱ δὲ μεταδιώξαντεσ ἐχθροὶ αὐτῶν ἀναβάντεσ ἐπὶ τὸν νεὼν καὶ τὴν ὀροφὴν διελόντεσ ἔπαιον ταῖσ κεραμίσιν. οἱ δὲ ἐπεὶ ἔγνωσαν τὴν ἀνάγκην, παύεσθαί τε ἐκέλευον καὶ ἐξιέναι ἔφασαν. οἱ δ’ ἐναντίοι ὡσ ὑποχειρίουσ ἔλαβον αὐτούσ, δήσαντεσ καὶ ἀναβαλόντεσ ἐπὶ τὴν ἁρμάμαξαν ἀπήγαγον εἰσ Τεγέαν. ἐκεῖ δὲ μετὰ τῶν Μαντινέων καταγνόντεσ ἀπέκτειναν. τούτων δὲ γιγνομένων ἔφυγον εἰσ Λακεδαίμονα τῶν περὶ Στάσιππον Τεγεατῶν περὶ ὀκτακοσίουσ.

μετὰ δὲ ταῦτα τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἐδόκει βοηθητέον εἶναι κατὰ τοὺσ ὁρ́κουσ τοῖσ τεθνεῶσί τε τῶν Τεγεατῶν καὶ ἐκπεπτωκόσι· καὶ οὕτω στρατεύουσιν ἐπὶ τοὺσ Μαντινέασ, ὡσ παρὰ τοὺσ ὁρ́κουσ σὺν ὅπλοισ ἐληλυθότων αὐτῶν ἐπὶ τοὺσ Τεγεάτασ. καὶ φρουρὰν μὲν οἱ ἔφοροι ἔφαινον, Ἀγησίλαον δ’ ἐκέλευεν ἡ πόλισ ἡγεῖσθαι. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι Ἀρκάδεσ εἰσ Ἀσέαν συνελέγοντο.

Ὀρχομενίων δὲ οὐκ ἐθελόντων κοινωνεῖν τοῦ Ἀρκαδικοῦ διὰ τὴν πρὸσ Μαντινέασ ἔχθραν, ἀλλὰ καὶ δεδεγμένων εἰσ τὴν πόλιν τὸ ἐν Κορίνθῳ συνειλεγμένον ξενικόν, οὗ Πολύτροποσ ἦρχεν, ἔμενον οἴκοι οἱ Μαντινεῖσ τούτων ἐπιμελόμενοι. Ἡραεῖσ δὲ καὶ Λεπρεᾶται συνεστρατεύοντο τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἐπὶ τοὺσ Μαντινέασ. ὁ δὲ Ἀγησίλαοσ, ἐπεὶ ἐγένετο αὐτῷ τὰ διαβατήρια, εὐθὺσ ἐχώρει ἐπὶ τὴν Ἀρκαδίαν.

καὶ καταλαβὼν πόλιν ὅμορον οὖσαν Εὔταιαν, καὶ εὑρὼν ἐκεῖ τοὺσ μὲν πρεσβυτέρουσ καὶ τὰσ γυναῖκασ καὶ τοὺσ παῖδασ οἰκοῦντασ ἐν ταῖσ οἰκίαισ, τοὺσ δ’ ἐν τῇ στρατευσίμῳ ἡλικίᾳ οἰχομένουσ εἰσ τὸ Ἀρκαδικόν, ὅμωσ οὐκ ἠδίκησε τὴν πόλιν, ἀλλ’ εἰά τε αὐτοὺσ οἰκεῖν, καὶ ὠνούμενοι ἐλάμβανον ὅσων δέοιντο· εἰ δέ τι καὶ ἡρπάσθη, ὅτε εἰσῄει εἰσ τὴν πόλιν, ἐξευρὼν ἀπέδωκε. καὶ ἐπῳκοδόμει δὲ τὸ τεῖχοσ αὐτῶν ὅσα ἐδεῖτο, ἑώσπερ αὐτοῦ διέτριβεν ἀναμένων τοὺσ μετὰ Πολυτρόπου μισθοφόρουσ. ἐν δὲ τούτῳ οἱ Μαντινεῖσ στρατεύουσιν ἐπὶ τοὺσ Ὀρχομενίουσ.

καὶ ἀπὸ μὲν τοῦ τείχουσ μάλα χαλεπῶσ ἀπῆλθον, καὶ ἀπέθανόν τινεσ αὐτῶν· ἐπεὶ δὲ ἀποχωροῦντεσ ἐν τῇ Ἐλυμίᾳ ἐγένοντο, καὶ οἱ μὲν Ὀρχομένιοι ὁπλῖται οὐκέτι ἠκολούθουν, οἱ δὲ περὶ τὸν Πολύτροπον ἐπέκειντο καὶ μάλα θρασέωσ, ἐνταῦθα γνόντεσ οἱ Μαντινεῖσ ὡσ εἰ μὴ ἀποκρούσονται αὐτούσ, ὅτι πολλοὶ σφῶν κατακοντισθήσονται, ὑποστρέψαντεσ ὁμόσε ἐχώρησαν τοῖσ ἐπικειμένοισ. καὶ ὁ μὲν Πολύτροποσ μαχόμενοσ αὐτοῦ ἀποθνῄσκει·

τῶν δὲ ἄλλων φευγόντων πάμπολλοι ἂν ἀπέθανον, εἰ μὴ οἱ Φλειάσιοι ἱππεῖσ παραγενόμενοι καὶ εἰσ τὸ ὄπισθεν περιελάσαντεσ τῶν Μαντινέων ἐπέσχον αὐτοὺσ τῆσ διώξεωσ. καὶ οἱ μὲν Μαντινεῖσ ταῦτα πράξαντεσ οἴκαδε ἀπῆλθον. ὁ δὲ Ἀγησίλαοσ ἀκούσασ ταῦτα, καὶ νομίσασ οὐκ ἂν ἔτι συμμεῖξαι αὐτῷ τοὺσ ἐκ τοῦ Ὀρχομενοῦ μισθοφόρουσ, οὕτω προῄει.

καὶ τῇ μὲν πρώτῃ ἐν τῇ Τεγεάτιδι χώρᾳ ἐδειπνοποιήσατο, τῇ δ’ ὑστεραίᾳ διαβαίνει εἰσ τὴν Μαντινικήν, καὶ ἐστρατοπεδεύσατο ὑπὸ τοῖσ πρὸσ ἑσπέραν ὄρεσι τῆσ Μαντινείασ· καὶ ἐκεῖ ἅμα ἐδῄου τὴν χώραν καὶ ἐπόρθει τοὺσ ἀγρούσ. τῶν δὲ Ἀρκάδων οἱ συλλεγέντεσ ἐν τῇ Ἀσέᾳ νυκτὸσ παρῆλθον εἰσ τὴν Τεγέαν. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ὁ μὲν Ἀγησίλαοσ ἀπέχων Μαντινείασ ὅσον εἴκοσι σταδίουσ ἐστρατοπεδεύσατο·

οἱ δ’ ἐκ τῆσ Τεγέασ Ἀρκάδεσ, ἐχόμενοι τῶν μεταξὺ Μαντινείασ καὶ Τεγέασ ὀρῶν, παρῆσαν μάλα πολλοὶ ὁπλῖται, συμμεῖξαι βουλόμενοι τοῖσ Μαντινεῦσι· καὶ γὰρ οἱ Ἀργεῖοι οὐ πανδημεὶ ἠκολούθουν αὐτοῖσ· καὶ ἦσαν μέν τινεσ οἳ τὸν Ἀγησίλαον ἔπειθον χωρὶσ τούτοισ ἐπιθέσθαι· ὁ δὲ φοβούμενοσ μὴ ἐν ὅσῳ πρὸσ ἐκείνουσ πορεύοιτο, ἐκ τῆσ πόλεωσ οἱ Μαντινεῖσ ἐξελθόντεσ κατὰ κέρασ τε καὶ ἐκ τοῦ ὄπισθεν ἐπιπέσοιεν αὐτῷ, ἔγνω κράτιστον εἶναι ἐᾶσαι συνελθεῖν αὐτούσ, καὶ εἰ βούλοιντο μάχεσθαι, ἐκ τοῦ δικαίου καὶ φανεροῦ τὴν μάχην ποιεῖσθαι. καὶ οἱ μὲν δὴ Ἀρκάδεσ ὁμοῦ ἤδη ἐγεγένηντο. οἱ δ’ ἐκ τοῦ Ὀρχομενοῦ πελτασταὶ καὶ οἱ τῶν Φλειασίων ἱππεῖσ μετ’ αὐτῶν τῆσ νυκτὸσ διεξελθόντεσ παρὰ τὴν Μαντίνειαν θυομένῳ τῷ Ἀγησιλάῳ πρὸ τοῦ στρατοπέδου ἐπιφαίνονται ἅμα τῇ ἡμέρᾳ, καὶ ἐποίησαν τοὺσ μὲν ἄλλουσ εἰσ τὰσ τάξεισ δραμεῖν, Ἀγησίλαον δ’ ἐπαναχωρῆσαι πρὸσ τὰ ὅπλα.

ἐπεὶ δ’ ἐκεῖνοι μὲν ἐγνώσθησαν φίλοι ὄντεσ, Ἀγησίλαοσ δὲ ἐκεκαλλιέρητο, ἐξ ἀρίστου προῆγε τὸ στράτευμα. ἑσπέρασ δ’ ἐπιγιγνομένησ ἔλαθε στρατοπεδευσάμενοσ εἰσ τὸν ὄπισθεν κόλπον τῆσ Μαντινικῆσ, μάλα σύνεγγυσ καὶ κύκλῳ ὄρη ἔχοντα. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἅμα τῇ ἡμέρᾳ ἐθύετο μὲν πρὸ τοῦ στρατεύματοσ·

ἰδὼν δὲ συλλεγομένουσ ἐκ τῆσ τῶν Μαντινέων πόλεωσ ἐπὶ τοῖσ ὄρεσι τοῖσ ὑπὲρ τῆσ οὐρᾶσ τοῦ ἑαυτῶν στρατεύματοσ, ἔγνω ἐξακτέον εἶναι τὴν ταχίστην ἐκ τοῦ κόλπου. εἰ μὲν οὖν αὐτὸσ ἀφηγοῖτο, ἐφοβεῖτο μὴ τῇ οὐρᾷ ἐπίθοιντο οἱ πολέμιοι· ἡσυχίαν δὲ ἔχων καὶ τὰ ὅπλα πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ φαίνων, ἀναστρέψαντασ ἐκέλευε τοὺσ ἀπ’ οὐρᾶσ εἰσ δόρυ ὄπισθεν τῆσ φάλαγγοσ ἡγεῖσθαι πρὸσ αὐτόν· καὶ οὕτωσ ἅμα ἔκ τε τοῦ στενοῦ ἐξῆγε καὶ ἰσχυροτέραν ἀεὶ τὴν φάλαγγα ἐποιεῖτο. ἐπειδὴ δὲ ἐδεδίπλωτο ἡ φάλαγξ, οὕτωσ ἔχοντι τῷ ὁπλιτικῷ προελθὼν εἰσ τὸ πεδίον ἐξέτεινε πάλιν ἐπ’ ἐννέα ἢ δέκα τὸ στράτευμα ἀσπίδων.

οἱ μέντοι Μαντινεῖσ οὐκέτι ἐξῇσαν· καὶ γὰρ οἱ Ἠλεῖοι συστρατευόμενοι αὐτοῖσ ἔπειθον μὴ ποιεῖσθαι μάχην, πρὶν οἱ Θηβαῖοι παραγένοιντο· εὖ δὲ εἰδέναι ἔφασαν ὅτι παρέσοιντο· καὶ γὰρ δέκα τάλαντα δεδανεῖσθαι αὐτοὺσ παρὰ σφῶν εἰσ τὴν βοήθειαν. οἱ μὲν δὴ Ἀρκάδεσ ταῦτα ἀκούσαντεσ ἡσυχίαν εἶχον ἐν τῇ Μαντινείᾳ·

ὁ δ’ Ἀγησίλαοσ καὶ μάλα βουλόμενοσ ἀπάγειν τὸ στράτευμα, καὶ γὰρ ἦν μέσοσ χειμών, ὅμωσ ἐκεῖ κατέμεινε τρεῖσ ἡμέρασ, οὐ πολὺ ἀπέχων τῆσ Μαντινέων πόλεωσ, ὅπωσ μὴ δοκοίη φοβούμενοσ σπεύδειν τὴν ἄφοδον. τῇ δὲ τετάρτῃ πρῲ ἀριστοποιησάμενοσ ἀπῆγεν ὡσ στρατοπεδευσόμενοσ ἔνθαπερ τὸ πρῶτον ἀπὸ τῆσ Εὐταίασ ἐξώρμητο. ἐπεὶ δὲ οὐδεὶσ ἐφαίνετο τῶν Ἀρκάδων, ἦγε τὴν ταχίστην εἰσ τὴν Εὔταιαν, καίπερ μάλα ὀψίζων, βουλόμενοσ ἀπαγαγεῖν τοὺσ ὁπλίτασ πρὶν καὶ τὰ πυρὰ τῶν πολεμίων ἰδεῖν, ἵνα μή τισ εἴποι ὡσ φεύγων ἀπαγάγοι.

ἐκ γὰρ τῆσ πρόσθεν ἀθυμίασ ἐδόκει τι ἀνειληφέναι τὴν πόλιν, ὅτι καὶ ἐνεβεβλήκει εἰσ τὴν Ἀρκαδίαν καὶ δῃοῦντι τὴν χώραν οὐδεὶσ ἠθελήκει μάχεσθαι. ἐπεὶ δ’ ἐν τῇ Λακωνικῇ ἐγένετο, τοὺσ μὲν Σπαρτιάτασ ἀπέλυσεν οἴκαδε, τοὺσ δὲ περιοίκουσ ἀφῆκεν ἐπὶ τὰσ ἑαυτῶν πόλεισ. οἱ δὲ Ἀρκάδεσ, ἐπεὶ ὁ Ἀγησίλαοσ ἀπεληλύθει καὶ ᾔσθοντο διαλελυμένον αὐτῷ τὸ στράτευμα, αὐτοὶ δὲ ἡθροισμένοι ἐτύγχανον, στρατεύουσιν ἐπὶ τοὺσ Ἡραιᾶσ, ὅτι τε οὐκ ἤθελον τοῦ Ἀρκαδικοῦ μετέχειν καὶ ὅτι συνεισεβεβλήκεσαν εἰσ τὴν Ἀρκαδίαν μετὰ τῶν Λακεδαιμονίων.

ἐμβαλόντεσ δ’ ἐνεπίμπρων τε τὰσ οἰκίασ καὶ ἔκοπτον τὰ δένδρα. ἐπεὶ δὲ οἱ Θηβαῖοι βεβοηθηκότεσ παρεῖναι ἐλέγοντο εἰσ τὴν Μαντίνειαν, οὕτωσ ἀπαλλάττονται ἐκ τῆσ Ἡραίασ καὶ συμμιγνύουσι τοῖσ Θηβαίοισ.

ὡσ δὲ ὁμοῦ ἐγένοντο, οἱ μὲν Θηβαῖοι καλῶσ σφίσιν ᾤοντο ἔχειν, ἐπεὶ ἐβεβοηθήκεσαν μέν, πολέμιον δὲ οὐδένα ἔτι ἑώρων ἐν τῇ χώρᾳ, καὶ ἀπιέναι παρεσκευάζοντο·

οἱ δὲ Ἀρκάδεσ καὶ Ἀργεῖοι καὶ Ἠλεῖοι ἔπειθον αὐτοὺσ ἡγεῖσθαι ὡσ τάχιστα εἰσ τὴν Λακωνικήν, ἐπιδεικνύοντεσ μὲν τὸ ἑαυτῶν πλῆθοσ, ὑπερεπαινοῦντεσ δὲ τὸ τῶν Θηβαίων στράτευμα. καὶ γὰρ οἱ μὲν Βοιωτοὶ ἐγυμνάζοντο πάντεσ περὶ τὰ ὅπλα, ἀγαλλόμενοι τῇ ἐν Λεύκτροισ νίκῃ· ἠκολούθουν δ’ αὐτοῖσ καὶ Φωκεῖσ ὑπήκοοι γεγενημένοι καὶ Εὐβοεῖσ ἀπὸ πασῶν τῶν πόλεων καὶ Λοκροὶ ἀμφότεροι καὶ Ἀκαρνᾶνεσ καὶ Ἡρακλεῶται καὶ Μηλιεῖσ· ἠκολούθουν δ’ αὐτοῖσ καὶ ἐκ Θετταλίασ ἱππεῖσ τε καὶ πελτασταί. ταῦτα δὴ συνιδόμενοι καὶ τὴν ἐν Λακεδαίμονι ἐρημίαν λέγοντεσ ἱκέτευον μηδαμῶσ ἀποτρέπεσθαι, πρὶν ἐμβαλεῖν εἰσ τὴν τῶν Λακεδαιμονίων χώραν. οἱ δὲ Θηβαῖοι ἤκουον μὲν ταῦτα, ἀντελογίζοντο δὲ ὅτι δυσεμβολωτάτη μὲν ἡ Λακωνικὴ ἐλέγετο εἶναι, φρουρὰσ δὲ καθεστάναι ἐνόμιζον ἐπὶ τοῖσ εὐπροσοδωτάτοισ.

καὶ γὰρ ἦν Ἰσχόλαοσ μὲν ἐν Οἰῷ τῆσ Σκιρίτιδοσ, ἔχων νεοδαμώδεισ τε φρουροὺσ καὶ τῶν Τεγεατῶν φυγάδων τοὺσ νεωτάτουσ περὶ τετρακοσίουσ· ἦν δὲ καὶ ἐπὶ Λεύκτρῳ ὑπὲρ τῆσ Μαλεάτιδοσ ἄλλη φρουρά. ἐλογίζοντο δὲ καὶ τοῦτο οἱ Θηβαῖοι, ὡσ καὶ συνελθοῦσαν ἂν ταχέωσ τὴν τῶν Λακεδαιμονίων δύναμιν καὶ μάχεσθαι ἂν αὐτοὺσ οὐδαμοῦ ἄμεινον ἢ ἐν τῇ ἑαυτῶν. ἃ δὴ πάντα λογιζόμενοι οὐ πάνυ προπετεῖσ ἦσαν εἰσ τὸ ἰέναι εἰσ τὴν Λακεδαίμονα. ἐπεὶ μέντοι ἧκον ἔκ τε Καρυῶν λέγοντεσ τὴν ἐρημίαν καὶ ὑπισχνούμενοι αὐτοὶ ἡγήσεσθαι, καὶ κελεύοντεσ, ἄν τι ἐξαπατῶντεσ φαίνωνται, ἀποσφάττειν σφᾶσ, παρῆσαν δέ τινεσ καὶ τῶν περιοίκων ἐπικαλούμενοι καὶ φάσκοντεσ ἀποστήσεσθαι, εἰ μόνον φανείησαν εἰσ τὴν χώραν, ἔλεγον δὲ ὡσ καὶ νῦν καλούμενοι οἱ περίοικοι ὑπὸ τῶν Σπαρτιατῶν οὐκ ἐθέλοιεν βοηθεῖν·

πάντα οὖν ταῦτα ἀκούοντεσ καὶ παρὰ πάντων οἱ Θηβαῖοι ἐπείσθησαν, καὶ αὐτοὶ μὲν κατὰ Καρύασ ἐνέβαλον, οἱ δὲ Ἀρκάδεσ κατὰ Οἰὸν τῆσ Σκιρίτιδοσ. καὶ εἰ μὲν ἐπὶ τὰ δύσβατα προελθὼν ὁ Ἰσχόλαοσ ὑφίστατο, οὐδένα ἂν ταύτῃ γ’ ἔφασαν ἀναβῆναι·

νῦν δὲ βουλόμενοσ τοῖσ Οἰάταισ συμμάχοισ χρῆσθαι, ἔμεινεν ἐν τῇ κώμῃ· οἱ δὲ ἀνέβησαν παμπλήθεισ Ἀρκάδεσ. ἐνταῦθα δὴ ἀντιπρόσωποι μὲν μαχόμενοι οἱ περὶ τὸν Ἰσχόλαον ἐπεκράτουν· ἐπεὶ δὲ καὶ ὄπισθεν καὶ ἐκ πλαγίου καὶ ἀπὸ τῶν οἰκιῶν ἀναβαίνοντεσ ἔπαιον καὶ ἔβαλλον αὐτούσ, ἐνταῦθα ὅ τε Ἰσχόλαοσ ἀποθνῄσκει καὶ οἱ ἄλλοι πάντεσ, εἰ μή τισ ἀμφιγνοηθεὶσ διέφυγε. διαπραξάμενοι δὲ ταῦτα οἱ Ἀρκάδεσ ἐπορεύοντο πρὸσ τοὺσ Θηβαίουσ ἐπὶ τὰσ Καρύασ.

οἱ δὲ Θηβαῖοι ἐπεὶ ᾔσθοντο τὰ πεπραγμένα ὑπὸ τῶν Ἀρκάδων, πολὺ δὴ θρασύτερον κατέβαινον. καὶ τὴν μὲν Σελλασίαν εὐθὺσ ἔκαον καὶ ἐπόρθουν· ἐπεὶ δὲ ἐν τῷ πεδίῳ ἐγένοντο ἐν τῷ τεμένει τοῦ Ἀπόλλωνοσ, ἐνταῦθα ἐστρατοπεδεύσαντο· τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἐπορεύοντο. καὶ διὰ μὲν τῆσ γεφύρασ οὐδ’ ἐπεχείρουν διαβαίνειν ἐπὶ τὴν πόλιν· καὶ γὰρ ἐν τῷ τῆσ Ἀλέασ ἱερῷ ἐφαίνοντο ἐναντίοι οἱ ὁπλῖται· ἐν δεξιᾷ δ’ ἔχοντεσ τὸν Εὐρώταν παρῇσαν κάοντεσ καὶ πορθοῦντεσ πολλῶν κἀγαθῶν μεστὰσ οἰκίασ. τῶν δ’ ἐκ τῆσ πόλεωσ αἱ μὲν γυναῖκεσ οὐδὲ τὸν καπνὸν ὁρῶσαι ἠνείχοντο, ἅτε οὐδέποτε ἰδοῦσαι πολεμίουσ·

οἱ δὲ Σπαρτιᾶται ἀτείχιστον ἔχοντεσ τὴν πόλιν, ἄλλοσ ἄλλῃ διαταχθείσ, μάλα ὀλίγοι καὶ ὄντεσ καὶ φαινόμενοι ἐφύλαττον. ἔδοξε δὲ τοῖσ τέλεσι καὶ προειπεῖν τοῖσ Εἵλωσιν, εἴ τισ βούλοιτο ὅπλα λαμβάνειν καὶ εἰσ τάξιν τίθεσθαι, τὰ πιστὰ λαμβάνειν ὡσ ἐλευθέρουσ ἐσομένουσ ὅσοι συμπολεμήσαιεν. καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἔφασαν ἀπογράψασθαι πλέον ἢ ἑξακισχιλίουσ, ὥστε φόβον αὖ οὗτοι παρεῖχον συντεταγμένοι καὶ λίαν ἐδόκουν πολλοὶ εἶναι·

ἐπεὶ μέντοι ἔμενον μὲν οἱ ἐξ Ὀρχομενοῦ μισθοφόροι, ἐβοήθησαν δὲ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ Φλειάσιοί τε καὶ Κορίνθιοι καὶ Ἐπιδαύριοι καὶ Πελληνεῖσ καὶ ἄλλαι δέ τινεσ τῶν πόλεων, ἤδη καὶ τοὺσ ἀπογεγραμμένουσ ἧττον ὠρρώδουν. ὡσ δὲ προϊὸν τὸ στράτευμα ἐγένετο κατ’ Ἀμύκλασ, ταύτῃ διέβαινον τὸν Εὐρώταν.

καὶ οἱ μὲν Θηβαῖοι, ὅπου στρατοπεδεύοιντο, εὐθὺσ ὧν ἔκοπτον δένδρων κατέβαλλον πρὸ τῶν τάξεων ὡσ ἐδύναντο πλεῖστα, καὶ οὕτωσ ἐφυλάττοντο· οἱ δὲ Ἀρκάδεσ τούτων τε οὐδὲν ἐποίουν, καταλείποντεσ δὲ τὰ ὅπλα εἰσ ἁρπαγὴν ἐπὶ τὰσ οἰκίασ ἐτρέποντο. ἐκ τούτου δὴ ἡμέρᾳ τρίτῃ ἢ τετάρτῃ προῆλθον οἱ ἱππεῖσ εἰσ τὸν ἱππόδρομον εἰσ Γαιαόχου κατὰ τάξεισ, οἵ τε Θηβαῖοι πάντεσ καὶ οἱ Ἠλεῖοι καὶ ὅσοι Φωκέων ἢ Θετταλῶν ἢ Λοκρῶν ἱππεῖσ παρῆσαν. οἱ δὲ τῶν Λακεδαιμονίων ἱππεῖσ, μάλα ὀλίγοι φαινόμενοι, ἀντιτεταγμένοι αὐτοῖσ ἦσαν.

ἐνέδραν δὲ ποιήσαντεσ ὁπλιτῶν τῶν νεωτέρων ὅσον τριακοσίων ἐν τῇ τῶν Τυνδαριδῶν, ἅμα οὗτοι μὲν ἐξέθεον, οἱ δ’ ἱππεῖσ ἤλαυνον. οἱ δὲ πολέμιοι οὐκ ἐδέξαντο, ἀλλ’ ἐνέκλιναν. ἰδόντεσ δὲ ταῦτα πολλοὶ καὶ τῶν πεζῶν εἰσ φυγὴν ὡρ́μησαν. ἐπεὶ μέντοι οἵ τε διώκοντεσ ἐπαύσαντο καὶ τὸ τῶν Θηβαίων στράτευμα ἔμενε, πάλιν δὴ κατεστρατοπεδεύσαντο. καὶ τὸ μὲν μὴ πρὸσ τὴν πόλιν προσβαλεῖν ἂν ἔτι αὐτοὺσ ἤδη τι ἐδόκει θαρραλεώτερον εἶναι·

ἐκεῖθεν μέντοι ἀπᾶραν τὸ στράτευμα ἐπορεύετο τὴν ἐφ’ Ἕλοσ καὶ Γύθειον. καὶ τὰσ μὲν ἀτειχίστουσ τῶν πόλεων ἐνεπίμπρασαν, Γυθείῳ δέ, ἔνθα τὰ νεώρια τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἦν, καὶ προσέβαλλον τρεῖσ ἡμέρασ. ἦσαν δέ τινεσ τῶν περιοίκων οἳ καὶ ἐπέθεντο καὶ συνεστρατεύοντο τοῖσ μετὰ Θηβαίων. ἀκούοντεσ δὲ ταῦτα οἱ Ἀθηναῖοι ἐν φροντίδι ἦσαν ὅτι χρὴ ποιεῖν περὶ Λακεδαιμονίων, καὶ ἐκκλησίαν ἐποίησαν κατὰ δόγμα βουλῆσ.

ἔτυχον δὲ παρόντεσ πρέσβεισ Λακεδαιμονίων τε καὶ τῶν ἔτι ὑπολοίπων συμμάχων αὐτοῖσ. ὅθεν δὴ οἱ Λακεδαιμόνιοι Ἄρακοσ καὶ Ὤκυλλοσ καὶ Φάραξ καὶ Ἐτυμοκλῆσ καὶ Ὀλονθεὺσ σχεδὸν πάντεσ παραπλήσια ἔλεγον. ἀνεμίμνῃσκόν τε γὰρ τοὺσ Ἀθηναίουσ ὡσ ἀεί ποτε ἀλλήλοισ ἐν τοῖσ μεγίστοισ καιροῖσ παρίσταντο ἐπ’ ἀγαθοῖσ· αὐτοί τε γὰρ ἔφασαν τοὺσ τυράννουσ συνεκβαλεῖν Ἀθήνηθεν, καὶ Ἀθηναίουσ, ὅτε αὐτοὶ ἐπολιορκοῦντο ὑπὸ Μεσσηνίων, προθύμωσ βοηθεῖν. ἔλεγον δὲ καὶ ὅσ’ ἀγαθὰ εἰή, ὅτε κοινῶσ ἀμφότεροι ἔπραττον, ὑπομιμνῄσκοντεσ μὲν ὡσ τὸν βάρβαρον κοινῇ ἀπεμαχέσαντο, ἀναμιμνῄσκοντεσ δὲ ὡσ Ἀθηναῖοί τε ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ᾑρέθησαν ἡγεμόνεσ τοῦ ναυτικοῦ καὶ τῶν κοινῶν χρημάτων φύλακεσ, τῶν Λακεδαιμονίων ταῦτα συμβουλομένων, αὐτοί τε κατὰ γῆν ὁμολογουμένωσ ὑφ’ ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων ἡγεμόνεσ προκριθείησαν, συμβουλομένων αὖ ταῦτα τῶν Ἀθηναίων.

εἷσ δὲ αὐτῶν καὶ ὧδέ πωσ εἶπεν·

Εἂν δὲ ὑμεῖσ καὶ ἡμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ, ὁμονοήσωμεν, νῦν ἐλπὶσ τὸ πάλαι λεγόμενον δεκατευθῆναι Θηβαίουσ. οἱ μέντοι Ἀθηναῖοι οὐ πάνυ ἐδέξαντο, ἀλλὰ θροῦσ τισ τοιοῦτοσ διῆλθεν ὡσ νῦν ταῦτα λέγοιεν, ὅτε δὲ εὖ ἔπραττον, ἐπέκειντο ἡμῖν. μέγιστον δὲ τῶν λεχθέντων παρὰ Λακεδαιμονίων ἐδόκει εἶναι ὅτι ἡνίκα κατεπολέμησαν αὐτούσ, Θηβαίων βουλομένων ἀναστάτουσ ποιῆσαι τὰσ Ἀθήνασ, σφίσιν ἐμποδὼν γένοιντο. ὁ δὲ πλεῖστοσ ἦν λόγοσ ὡσ κατὰ τοὺσ ὁρ́κουσ βοηθεῖν δέοι·

οὐ γὰρ ἀδικησάντων σφῶν ἐπιστρατεύοιεν οἱ Ἀρκάδεσ καὶ οἱ μετ’ αὐτῶν τοῖσ Λακεδαιμονίοισ, ἀλλὰ βοηθησάντων τοῖσ Τεγεάταισ, ὅτι οἱ Μαντινεῖσ παρὰ τοὺσ ὁρ́κουσ ἐπεστράτευσαν αὐτοῖσ. διέθει οὖν καὶ κατὰ τούτουσ τοὺσ λόγουσ θόρυβοσ ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ· οἱ μὲν γὰρ δικαίωσ τοὺσ Μαντινέασ ἔφασαν βοηθῆσαι τοῖσ περὶ Πρόξενον ἀποθανοῦσιν ὑπὸ τῶν περὶ τὸν Στάσιππον, οἱ δὲ ἀδικεῖν, ὅτι ὅπλα ἐπήνεγκαν Τεγεάταισ. τούτων δὲ διοριζομένων ὑπ’ αὐτῆσ τῆσ ἐκκλησίασ, ἀνέστη Κλειτέλησ Κορίνθιοσ καὶ εἶπε τάδε·

Ἀλλὰ ταῦτα μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἴσωσ ἀντιλέγεται, τίνεσ ἦσαν οἱ ἄρξαντεσ ἀδικεῖν· ἡμῶν δέ, ἐπεὶ εἰρήνη ἐγένετο, ἔχει τισ κατηγορῆσαι ἢ ὡσ ἐπὶ πόλιν τινὰ ἐστρατεύσαμεν ἢ ὡσ χρήματά τινων ἐλάβομεν ἢ ὡσ γῆν ἀλλοτρίαν ἐδῃώσαμεν; ἀλλ’ ὅμωσ οἱ Θηβαῖοι εἰσ τὴν χώραν ἡμῶν ἐλθόντεσ καὶ δένδρα ἐκκεκόφασι καὶ οἰκίασ κατακεκαύκασι καὶ χρήματα καὶ πρόβατα διηρπάκασι. πῶσ οὖν, ἐὰν μὴ βοηθῆτε οὕτω περιφανῶσ ἡμῖν ἀδικουμένοισ, οὐ παρὰ τοὺσ ὁρ́κουσ ποιήσετε; καὶ ταῦτα ὧν αὐτοὶ ἐπεμελήθητε ὁρ́κων ὅπωσ πᾶσιν ὑμῖν πάντεσ ἡμεῖσ ὀμόσαιμεν; ἐνταῦθα μέντοι οἱ Ἀθηναῖοι ἐπεθορύβησαν ὡσ ὀρθῶσ τε καὶ δίκαια εἰρηκότοσ τοῦ Κλειτέλουσ. ἐπὶ δὲ τούτῳ ἀνέστη Προκλῆσ Φλειάσιοσ καὶ εἶπεν·

Ὅτι μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰ ἐκποδὼν γένοιντο Λακεδαιμόνιοι, ἐπὶ πρώτουσ ἂν ὑμᾶσ στρατεύσαιεν οἱ Θηβαῖοι, πᾶσιν οἶμαι τοῦτο δῆλον εἶναι· τῶν γὰρ ἄλλων μόνουσ ἂν ὑμᾶσ οἰόνται ἐμποδὼν γενέσθαι τοῦ ἄρξαι αὐτοὺσ τῶν Ἑλλήνων. εἰ δ’ οὕτωσ ἔχει, ἐγὼ μὲν οὐδὲν μᾶλλον Λακεδαιμονίοισ ἂν ὑμᾶσ ἡγοῦμαι στρατεύσαντασ βοηθῆσαι ἢ καὶ ὑμῖν αὐτοῖσ.

τὸ γὰρ δυσμενεῖσ ὄντασ ὑμῖν Θηβαίουσ καὶ ὁμόρουσ οἰκοῦντασ ἡγεμόνασ γενέσθαι τῶν Ἑλλήνων πολὺ οἶμαι χαλεπώτερον ἂν ὑμῖν φανῆναι ἢ ὁπότε πόρρω τοὺσ ἀντιπάλουσ εἴχετε. συμφορώτερόν γε μεντἂν ὑμῖν αὐτοῖσ βοηθήσαιτε ἐν ᾧ ἔτι εἰσὶν οἳ συμμαχοῖεν ἂν ἢ εἰ ἀπολομένων αὐτῶν μόνοι ἀναγκάζοισθε διαμάχεσθαι πρὸσ τοὺσ Θηβαίουσ. εἰ δέ τινεσ φοβοῦνται μὴ ἐὰν νῦν ἀναφύγωσιν οἱ Λακεδαιμόνιοι, ἔτι ποτὲ πράγματα παρέχωσιν ὑμῖν, ἐνθυμήθητε ὅτι οὐχ οὓσ ἂν εὖ ἀλλ’ οὓσ ἂν κακῶσ τισ ποιῇ φοβεῖσθαι δεῖ μή ποτε μέγα δυνασθῶσιν.

ἐνθυμεῖσθαι δὲ καὶ τάδε χρή, ὅτι κτᾶσθαι μέν τι ἀγαθὸν καὶ ἰδιώταισ καὶ πόλεσι προσήκει, ὅταν ἐρρωμενέστατοι ὦσιν, ἵνα ἔχωσιν, ἐάν ποτ’ ἀδύνατοι γένωνται, ἐπικουρίαν τῶν προπεπονημένων. ὑμῖν δὲ νῦν ἐκ θεῶν τινοσ καιρὸσ παραγεγένηται, ἐὰν δεομένοισ βοηθήσητε Λακεδαιμονίοισ, κτήσασθαι τούτουσ εἰσ τὸν ἅπαντα χρόνον φίλουσ ἀπροφασίστουσ.

καὶ γὰρ δὴ οὐκ ἐπ’ ὀλίγων μοι δοκοῦσι μαρτύρων νῦν ἂν εὖ παθεῖν ὑφ’ ὑμῶν· ἀλλ’ εἴσονται μὲν ταῦτα θεοὶ οἱ πάντα ὁρῶντεσ καὶ νῦν καὶ εἰσ ἀεί, συνεπίστανται δὲ τὰ γιγνόμενα οἵ τε σύμμαχοι καὶ οἱ πολέμιοι, πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ ἅπαντεσ Ἕλληνέσ τε καὶ βάρβαροι· οὐδενὶ γὰρ τούτων ἀμελέσ. ὥστε εἰ κακοὶ φανείησαν περὶ ὑμᾶσ, τίσ ἄν ποτε ἔτι πρόθυμοσ εἰσ αὐτοὺσ γένοιτο;

ἐλπίζειν δὲ χρὴ ὡσ ἄνδρασ ἀγαθοὺσ μᾶλλον ἢ κακοὺσ αὐτοὺσ γενήσεσθαι· εἰ γάρ τινεσ ἄλλοι, καὶ οὗτοι δοκοῦσι διατετελεκέναι ἐπαίνου μὲν ὀρεγόμενοι, αἰσχρῶν δὲ ἔργων ἀπεχόμενοι. πρὸσ δὲ τούτοισ ἐνθυμήθητε καὶ τάδε.

εἴ ποτε πάλιν ἔλθοι τῇ Ἑλλάδι κίνδυνοσ ὑπὸ βαρβάρων, τίσιν ἂν μᾶλλον πιστεύσαιτε ἢ Λακεδαιμονίοισ; τίνασ δὲ ἂν παραστάτασ ἥδιον τούτων ποιήσαισθε, ὧν γε καὶ οἱ ταχθέντεσ ἐν Θερμοπύλαισ ἅπαντεσ εἵλοντο μαχόμενοι ἀποθανεῖν μᾶλλον ἢ ζῶντεσ ἐπεισφρέσθαι τὸν βάρβαρον τῇ Ἑλλάδι; πῶσ οὖν οὐ δίκαιον ὧν τε ἕνεκα ἐγένοντο ἄνδρεσ ἀγαθοὶ μεθ’ ὑμῶν καὶ ὧν ἐλπὶσ καὶ αὖθισ γενέσθαι πᾶσαν προθυμίαν εἰσ αὐτοὺσ καὶ ὑμᾶσ καὶ ἡμᾶσ παρέχεσθαι; ἄξιον δὲ καὶ τῶν παρόντων συμμάχων αὐτοῖσ ἕνεκα προθυμίαν ἐνδείξασθαι.

εὖ γὰρ ἴστε ὅτι οἵπερ τούτοισ πιστοὶ διαμένουσιν ἐν ταῖσ συμφοραῖσ, οὗτοι καὶ ὑμῖν αἰσχύνοιντ’ ἂν μὴ ἀποδιδόντεσ χάριτασ. εἰ δὲ μικραὶ δοκοῦμεν πόλεισ εἶναι αἱ τοῦ κινδύνου μετέχειν αὐτοῖσ ἐθέλουσαι, ἐνθυμήθητε ὅτι ἐὰν ἡ ὑμετέρα πόλισ προσγένηται, οὐκέτι μικραὶ πόλεισ ἐσόμεθα αἱ βοηθοῦσαι αὐτοῖσ. ἐγὼ δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πρόσθεν μὲν ἀκούων ἐζήλουν τήνδε τὴν πόλιν ὅτι πάντασ καὶ τοὺσ ἀδικουμένουσ καὶ τοὺσ φοβουμένουσ ἐνθάδε καταφεύγοντασ ἐπικουρίασ ἤκουον τυγχάνειν·

νῦν δ’ οὐκέτ’ ἀκούω, ἀλλ’ αὐτὸσ ἤδη παρὼν ὁρῶ Λακεδαιμονίουσ τε τοὺσ ὀνομαστοτάτουσ καὶ μετ’ αὐτῶν τοὺσ πιστοτάτουσ φίλουσ αὐτῶν πρὸσ ὑμᾶσ τε ἥκοντασ καὶ δεομένουσ αὖ ὑμῶν ἐπικουρῆσαι. ὁρῶ δὲ καὶ Θηβαίουσ, οἳ τότε οὐκ ἔπεισαν Λακεδαιμονίουσ ἐξανδραποδίσασθαι ὑμᾶσ, νῦν δεομένουσ ὑμῶν μὴ περιιδεῖν ἀπολομένουσ τοὺσ σώσαντασ ὑμᾶσ.

τῶν μὲν οὖν ὑμετέρων προγόνων καλὸν λέγεται, ὅτε τοὺσ Ἀργείων τελευτήσαντασ ἐπὶ τῇ Καδμείᾳ οὐκ εἰάσαν ἀτάφουσ γενέσθαι· ὑμῖν δὲ πολὺ κάλλιον ἂν γένοιτο, εἰ τοὺσ ἔτι ζῶντασ Λακεδαιμονίων μήτε ὑβρισθῆναι μήτε ἀπολέσθαι ἐάσαιτε. καλοῦ γε μὴν κἀκείνου ὄντοσ, ὅτε σχόντεσ τὴν Εὐρυσθέωσ ὕβριν διεσώσατε τοὺσ Ἡρακλέουσ παῖδασ, πῶσ οὐ καὶ ἐκείνου τόδε κάλλιον, εἰ μὴ μόνον τοὺσ ἀρχηγέτασ, ἀλλὰ καὶ ὅλην τὴν πόλιν περισώσαιτε;

πάντων δὲ κάλλιστον, εἰ ψήφῳ ἀκινδύνῳ σωσάντων ὑμᾶσ τότε τῶν Λακεδαιμονίων, νῦν ὑμεῖσ σὺν ὅπλοισ τε καὶ διὰ κινδύνων ἐπικουρήσετε αὐτοῖσ. ὁπότε δὲ καὶ ἡμεῖσ ἀγαλλόμεθα οἱ συναγορεύοντεσ βοηθῆσαι ἀνδράσιν ἀγαθοῖσ, ἦ που ὑμῖν γε τοῖσ ἔργῳ δυναμένοισ βοηθῆσαι γενναῖα ἂν ταῦτα φανείη, εἰ πολλάκισ καὶ φίλοι καὶ πολέμιοι γενόμενοι Λακεδαιμονίοισ μὴ ὧν ἐβλάβητε μᾶλλον ἢ ὧν εὖ ἐπάθετε μνησθείητε καὶ χάριν ἀποδοίητε αὐτοῖσ μὴ ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ πάσησ τῆσ Ἑλλάδοσ, ὅτι ἄνδρεσ ἀγαθοὶ ὑπὲρ αὐτῆσ ἐγένοντο.

μετὰ ταῦτα ἐβουλεύοντο οἱ Ἀθηναῖοι, καὶ τῶν μὲν ἀντιλεγόντων οὐκ ἠνείχοντο ἀκούοντεσ, ἐψηφίσαντο δὲ βοηθεῖν πανδημεί, καὶ Ἰφικράτην στρατηγὸν εἵλοντο.

ἐπεὶ δὲ τὰ ἱερὰ ἐγένετο καὶ παρήγγειλεν ἐν Ἀκαδημείᾳ δειπνοποιεῖσθαι, πολλοὺσ ἔφασαν προτέρουσ αὐτοῦ Ἰφικράτουσ ἐξελθεῖν. ἐκ δὲ τούτου ἡγεῖτο μὲν ὁ Ἰφικράτησ, οἱ δ’ ἠκολούθουν, νομίζοντεσ ἐπὶ καλόν τι ἔργον ἡγήσεσθαι. ἐπεὶ δὲ ἀφικόμενοσ εἰσ Κόρινθον διέτριβέ τινασ ἡμέρασ, εὐθὺσ μὲν ἐπὶ ταύτῃ τῇ διατριβῇ πρῶτον ἔψεγον αὐτόν· ὡσ δ’ ἐξήγαγέ ποτε, προθύμωσ μὲν ἠκολούθουν ὅποι ἡγοῖτο, προθύμωσ δ’, εἰ πρὸσ τεῖχοσ προσάγοι, προσέβαλλον. τῶν δ’ ἐν τῇ Λακεδαίμονι πολεμίων Ἀρκάδεσ μὲν καὶ Ἀργεῖοι καὶ Ἠλεῖοι πολλοὶ ἀπεληλύθεσαν, ἅτε ὅμοροι οἰκοῦντεσ, οἱ μὲν ἄγοντεσ οἱ δὲ φέροντεσ ὅ τι ἡρπάκεσαν.

οἱ δὲ Θηβαῖοι καὶ οἱ ἄλλοι τὰ μὲν καὶ διὰ τοῦτο ἀπιέναι ἐβούλοντο ἐκ τῆσ χώρασ, ὅτι ἑώρων ἐλάττονα τὴν στρατιὰν καθ’ ἡμέραν γιγνομένην, τὰ δέ, ὅτι σπανιώτερα τὰ ἐπιτήδεια ἦν· τὰ μὲν γὰρ ἀνήλωτο, τὰ δὲ διήρπαστο, τὰ δὲ ἐξεκέχυτο, τὰ δὲ κατεκέκαυτο· πρὸσ δ’ ἔτι καὶ χειμὼν ἦν, ὥστ’ ἤδη πάντεσ ἀπιέναι ἐβούλοντο. ὡσ δ’ ἐκεῖνοι ἀπεχώρουν ἐκ τῆσ Λακεδαίμονοσ, οὕτω δὴ καὶ ὁ Ἰφικράτησ τοὺσ Ἀθηναίουσ ἀπῆγεν ἐκ τῆσ Ἀρκαδίασ εἰσ Κόρινθον.

εἰ μὲν οὖν ἄλλο τι καλῶσ ἐστρατήγησεν, οὐ ψέγω· ἐκεῖνα μέντοι ἃ ἐν τῷ χρόνῳ ἐκείνῳ ἔπραξε, πάντα εὑρίσκω τὰ μὲν μάτην, τὰ δὲ καὶ ἀσυμφόρωσ πεπραγμένα αὐτῷ. ἐπιχειρήσασ μὲν γὰρ φυλάττειν ἐπὶ τῷ Ὀνείῳ, ὅπωσ μὴ δύναιντο οἱ Βοιωτοὶ ἀπελθεῖν οἴκαδε, παρέλιπεν ἀφύλακτον τὴν καλλίστην παρὰ Κεγχρειὰσ πάροδον. μαθεῖν δὲ βουλόμενοσ εἰ παρεληλυθότεσ εἰε͂ν οἱ Θηβαῖοι τὸ Ὄνειον ἔπεμψε σκοποὺσ τούσ τε Ἀθηναίων ἱππέασ καὶ τοὺσ Κορινθίων ἅπαντασ.

καίτοι ἰδεῖν μὲν οὐδὲν ἧττον ὀλίγοι τῶν πολλῶν ἱκανοί· εἰ δὲ δέοι ἀποχωρεῖν, πολὺ ῥᾷον τοῖσ ὀλίγοισ ἢ τοῖσ πολλοῖσ καὶ ὁδοῦ εὐπόρου τυχεῖν καὶ καθ’ ἡσυχίαν ἀποχωρῆσαι. τὸ δὲ πολλούσ τε προσάγειν καὶ ἥττονασ τῶν ἐναντίων πῶσ οὐ πολλὴ ἀφροσύνη; καὶ γὰρ δὴ ἅτε ἐπὶ πολὺ παραταξάμενοι χωρίον οἱ ἱππεῖσ διὰ τὸ πολλοὶ εἶναι, ἐπεὶ ἔδει ἀποχωρεῖν, πολλῶν καὶ χαλεπῶν χωρίων ἐπελάβοντο· ὥστε οὐκ ἐλάττουσ ἀπώλοντο εἴκοσιν ἱππέων. καὶ τότε μὲν οἱ Θηβαῖοι ὅπωσ ἐβούλοντο ἀπῆλθον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν, chapter 5

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION