헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Ελεξτρά11́

(소포클레스, episode)

τὰ μὲν περισσεύοντα τῶν λόγων ἄφεσ, καὶ μήτε μήτηρ ὡσ κακὴ δίδασκέ με, μήθ’ ὡσ πατρῴαν κτῆσιν Αἴγισθοσ δόμων ἀντλεῖ, τὰ δ’ ἐκχεῖ, τὰ δὲ διασπείρει μάτην· χρόνου γὰρ ἄν σοι καιρὸν ἐξείργοι λόγοσ. ἃ δ’ ἁρμόσει μοι τῷ παρόντι νῦν χρόνῳ σήμαιν’, ὅπου φανέντεσ ἢ κεκρυμμένοι γελῶντασ ἐχθροὺσ παύσομεν τῇ νῦν ὁδῷ. οὕτω δ’ ὅπωσ μήτηρ σε μὴ ’πιγνώσεται φαιδρῷ προσώπῳ νῷν ἐπελθόντοιν δόμουσ· ἀλλ’ ὡσ ἐπ’ ἄτῃ τῇ μάτην λελεγμένῃ στέναζ’· ὅταν γὰρ εὐτυχήσωμεν, τότε χαίρειν παρέσται καὶ γελᾶν ἐλευθέρωσ. ἀλλ’ ὦ κασίγνηθ’, ὧδ’ ὅπωσ καὶ σοὶ φίλον καὶ τοὐμὸν ἔσται τῇδ’· ἐπεὶ τὰσ ἡδονὰσ πρὸσ σοῦ λαβοῦσα κοὐκ ἐμὰσ ἐκτησάμην, κοὐδ’ ἄν σε λυπήσασα δεξαίμην βραχὺ αὐτὴ μέγ’ εὑρεῖν κέρδοσ· οὐ γὰρ ἂν καλῶσ ὑπηρετοίην τῷ παρόντι δαίμονι. ἀλλ’ οἶσθα μὲν τἀνθένδε, πῶσ γὰρ οὔ; κλύων ὁθούνεκ’ Αἴγισθοσ μὲν οὐ κατὰ στέγασ, μήτηρ δ’ ἐν οἴκοισ· ἣν σὺ μὴ δείσῃσ ποθ’ ὡσ γέλωτι τοὐμὸν φαιδρὸν ὄψεται κάρα. μῖσόσ τε γὰρ παλαιὸν ἐντέτηκέ μοι, κἀπεί σ’ ἐσεῖδον, οὔ ποτ’ ἐκλήξω χαρᾷ δακρυρροοῦσα· πῶσ γὰρ ἂν λήξαιμ’ ἐγώ, ἥτισ μιᾷ σε τῇδ’ ὁδῷ θανόντα τε καὶ ζῶντ’ ἐσεῖδον; εἴργασαι δέ μ’ ἄσκοπα· ὥστ’ εἰ πατήρ μοι ζῶν ἵκοιτο, μηκέτ’ ἂν τέρασ νομίζειν αὐτό, πιστεύειν δ’ ὁρᾶν. ὅτ’ οὖν τοιαύτην ἡμὶν ἐξήκεισ ὁδόν, ἄρχ’ αὐτὸσ ὥσ σοι θυμόσ· ὡσ ἐγὼ μόνη οὐκ ἂν δυοῖν ἥμαρτον· ἢ γὰρ ἂν καλῶσ ἔσωσ’ ἐμαυτὴν ἢ καλῶσ ἀπωλόμην. σιγᾶν ἐπῄνεσ’ ὡσ ἐπ’ ἐξόδῳ κλύω τῶν ἔνδοθεν χωροῦντοσ.

εἴσιτ’, ὦ ξένοι, ἄλλωσ τε καὶ φέροντεσ οἷ’ ἂν οὔτε τισ δόμων ἀπώσαιτ’ οὔτ’ ἂν ἡσθείη λαβών. ὦ πλεῖστα μῶροι καὶ φρενῶν τητώμενοι, πότερα παρ’ οὐδὲν τοῦ βίου κήδεσθ’ ἔτι ἢ νοῦσ ἔνεστιν οὔτισ ὑμὶν ἐγγενήσ, ὅτ’ οὐ παρ’ αὐτοῖσ, ἀλλ’ ἐν αὐτοῖσιν κακοῖσ τοῖσιν μεγίστοισ ὄντεσ οὐ γιγνώσκετε; ἀλλ’ εἰ σταθμοῖσι τοῖσδε μὴ ’κύρουν ἐγὼ πάλαι φυλάσσων, ἦν ἂν ὑμὶν ἐν δόμοισ τὰ δρώμεν’ ὑμῶν πρόσθεν ἢ τὰ σώματα· νῦν δ’ εὐλάβειαν τῶνδε προυθέμην ἐγώ. καὶ νῦν ἀπαλλαχθέντε τῶν μακρῶν λόγων καὶ τῆσ ἀπλήστου τῆσδε σὺν χαρᾷ βοῆσ εἴσω παρέλθεθ’, ὡσ τὸ μὲν μέλλειν κακὸν ἐν τοῖσ τοιούτοισ ἔστ’, ἀπηλλάχθαι δ’ ἀκμή. πῶσ οὖν ἔχει τἀντεῦθεν εἰσιόντι μοι;

καλῶσ· ὑπάρχει γάρ σε μὴ γνῶναί τινα. ἤγγειλασ, ὡσ ἐοίκεν, ὡσ τεθνηκότα. εἷσ τῶν ἐν Αἵδου μάνθαν’ ἐνθάδ’ ὢν ἀνήρ. χαίρουσιν οὖν τούτοισιν; ἢ τίνεσ λόγοι; τελουμένων εἴποιμ’ ἄν· ὡσ δὲ νῦν ἔχει, καλῶσ τὰ κείνων πάντα, καὶ τὰ μὴ καλῶσ. τίσ οὗτόσ ἐστ’, ἀδελφέ; πρὸσ θεῶν φράσον. οὐχὶ ξυνίησ; οὐδέ γ’ ἐσ θυμὸν φέρω. οὐκ οἶσθ’ ὅτῳ μ’ ἔδωκασ εἰσ χέρασ ποτέ; ποίῳ; τί φωνεῖσ; οὗ τὸ Φωκέων πέδον ὑπεξεπέμφθην σῇ προμηθίᾳ χεροῖν. ἦ κεῖνοσ οὗτοσ, ὅν ποτ’ ἐκ πολλῶν ἐγὼ μόνον προσηῦρον πιστὸν ἐν πατρὸσ φόνῳ; ὅδ’ ἐστί· μή μ’ ἔλεγχε πλείοσιν λόγοισ. ὦ φίλτατον φῶσ, ὦ μόνοσ σωτὴρ δόμων Ἀγαμέμνονοσ, πῶσ ἦλθεσ;

ἦ σὺ κεῖνοσ εἶ, ὃσ τόνδε κἄμ’ ἔσωσασ ἐκ πολλῶν πόνων; ὦ φίλταται μὲν χεῖρεσ, ἥδιστον δ’ ἔχων ποδῶν ὑπηρέτημα, πῶσ οὕτω πάλαι ξυνών μ’ ἔληθεσ οὐδ’ ἔφαινεσ, ἀλλά με λόγοισ ἀπώλλυσ, ἔργ’ ἔχων ἥδιστ’ ἐμοί; χαῖρ’, ὦ πάτερ· πατέρα γὰρ εἰσορᾶν δοκῶ· χαῖρ’· ἴσθι δ’ ὡσ μάλιστά σ’ ἀνθρώπων ἐγὼ ἤχθηρα κἀφίλησ’ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ. ἀρκεῖν δοκεῖ μοι· τοὺσ γὰρ ἐν μέσῳ λόγουσ πολλαὶ κυκλοῦνται νύκτεσ ἡμέραι τ’ ἴσαι, αἳ ταῦτά σοι δείξουσιν, Ἠλέκτρα, σαφῆ. σφῷν δ’ ἐννέπω γε τοῖν παρεστώτοιν ὅτι νῦν καιρὸσ ἔρδειν· νῦν Κλυταιμνήστρα μόνη, νῦν οὔτισ ἀνδρῶν ἔνδον· εἰ δ’ ἐφέξετον, φροντίζεθ’ ὡσ τούτοισ τε καὶ σοφωτέροισ ἄλλοισι τούτων πλείοσιν μαχούμενοι. οὐκ ἂν μακρῶν ἔθ’ ἡμὶν οὐδὲν ἂν λόγων, Πυλάδη, τόδ’ εἰή τοὔργον, ἀλλ’ ὅσον τάχοσ χωρεῖν ἔσω, πατρῷα προσκύσανθ’ ἕδη θεῶν, ὅσοιπερ πρόπυλα ναίουσιν τάδε.

ἄναξ Ἄπολλον, ἵλεωσ αὐτοῖν κλύε ἐμοῦ τε πρὸσ τούτοισιν, ἥ σε πολλὰ δὴ ἀφ’ ὧν ἔχοιμι λιπαρεῖ προύστην χερί. νῦν δ’, ὦ Λύκει’ Ἄπολλον, ἐξ οἱών ἔχω αἰτῶ, προπίτνω, λίσσομαι, γενοῦ πρόφρων ἡμῖν ἀρωγὸσ τῶνδε τῶν βουλευμάτων, καὶ δεῖξον ἀνθρώποισι τἀπιτίμια τῆσ δυσσεβείασ οἱᾶ δωροῦνται θεοί.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, episode

(소포클레스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION