Plutarch, De fraterno amore, section 20

(플루타르코스, De fraterno amore, section 20)

"εἰ κοινὰ τὰ φίλων ἐστί, μάλιστα δεῖ κοινοὺσ τῶν φίλων εἶναι τοὺσ φίλουσ· οὐχ ἣκιστα δ’ ἄν τισ ἀδελφοῖσ τοῦτο παραινέσειεν.

αἱ γὰρ ἰδίᾳ καὶ χωρὶσ ὁμιλίαι καὶ συνήθειαι πρὸσ ἄλλουσ ἀποστρέφουσι καὶ ἀπάγουσιν ἀπ’ ἀλλήλων· τῷ γὰρ φιλεῖν ἑτέρουσ εὐθὺσ ἕπεται τὸ χαίρειν ἑτέροισ καὶ ζηλοῦν ἑτέρουσ καὶ ἄγεσθαι ὑφ’ ἑτέρων. ἠθοποιοῦσι γὰρ αἱ φιλίαι, καὶ μεῖζον οὐθέν ἐστι διαφορᾶσ ἠθῶν σημεῖον ἢ φίλων αἱρέσεισ διαφερόντων·

.

ὅθεν οὔτε τὸ συνεσθίειν ἀδελφοὺσ καὶ συμπίνειν οὔτε τὸ συμπαίζειν καὶ συνδιημερεύειν οὕτω συνεκτικόν ἐστιν ὁμονοίασ, ὡσ τὸ συμφιλεῖν καὶ συνεχθραίνειν ἥδεσθαι τε τοῖσ αὐτοῖσ συνόντα καὶ τοὺσ αὐτοὺσ βδελύσσεσθαι καὶ φεύγειν. οὐδὲ γὰρ διαβολὰσ; αἱ κοιναὶ φιλίαι φέρουσιν οὐδὲ συγκρούσεισ·

ἀλλὰ κἂν γένηταί τισ ὀργὴ καὶ μέμψισ, ἐκλύεται διὰ μέσων τῶν φίλων, ἐκδεχομένων καὶ διασκεδαννύντων, ἄνπερ ἀμφοτέροισ οἰκείωσ ἔχωσι καὶ πρὸσ ἀμφοτέρουσ ὁμοῦ τῇ εὐνοίᾳ συννεύωσιν. ὡσ γὰρ ὁ κασσίτεροσ ῥαγέντα τὸν χαλκὸν συναρμόττει καὶ συγκεράννυσι τῷ ψαύειν ἑκατέρου πέρατοσ οἰκείωσ ὁμοπαθὴσ γιγνόμενοσ, οὕτω δεῖ τὸν φίλον εὐάρμοστον ὄντα καὶ κοινὸν ἀμφοτέροισ τοῖσ ἀδελφοῖσ προσκαταπυκνοῦν τὴν εὔνοιαν.

οἱ δ’ ἄνισοι καὶ ἄμικτοι καθάπερ ἐν διαγράμματι μουσικῷ φθόγγοι, διάζευξιν οὐ συναφὴν ποιοῦσιν.

ἔστιν οὖν διαπορῆσαι πότερον ὀρθῶσ ἢ τοὐναντίον ὁ Ἡσίοδοσ εἶπε μηδὲ κασιγνήτῳ ἶσον ποιεῖσθαι ἑταῖρον ὁ μὲν γὰρ εὐγνώμων καὶ κοινόσ, ὥσπερ εἴρηται, μᾶλλον ἐγκραθεὶσ δι’ ἀμφοτέρων σύνδεσμοσ;

ἔσται τῆσ φιλαδελφίασ·

ὁ δ’ Ἡσίοδοσ ὡσ ἐοίκεν ἐφοβήθη τοὺσ πολλοὺσ καὶ φαύλουσ διὰ τὸ δύσζηλον καὶ φίλαυτον. ὃ δὴ καλῶσ ἔχει φυλαττομένουσ, κἂν εὔνοιαν ἴσην φίλῳ νέμῃ τισ, ἀεὶ τὰ πρωτεῖα τἀδελφῷ φυλάττειν ἐν ἀρχαῖσ καὶ πολιτείαισ ἐν κλήσεσι καὶ γνωρίσεσιν ἡγεμόνων καὶ ὅσα τοῖσ πολλοῖσ ἐπιφανῆ καὶ πρὸσ δόξαν ἐστί, τὸ προσῆκον ἀξίωμα τῇ φύσει καὶ γέρασ ἀποδιδόντασ. οὐ γὰρ οὕτω τῷ φίλῳ τὸ πλέον ἐν τούτοισ σεμνόν, ὡσ ἀδελφῷ τοὔλαττον αἰσχρὸν γίγνεται καὶ ἄδοξον.

ἀλλὰ περὶ ταύτησ μὲν ἑτέρωθι τῆσ γνώμησ γέγραπται τὰ δοκοῦντα διὰ πλειόνων. δὲ Μενάνδρειον ὀρθῶσ ἔχον, ὡσ οὐδεὶσ ἀγαπῶν αὐτὸσ ἀμελεῖθ’ ἡδέωσ, ὑπομιμνήσκει καὶ διδάσκει τῶν ἀδελφῶν ἐπιμελεῖσθαι καὶ μὴ τῇ φύσει πιστεύοντασ ὀλιγωρεῖν.

καὶ γὰρ ἵπποσ τῇ φύσει φιλάνθρωπον καὶ κύων φιλοδέσποτον, ἀλλὰ μὴ τυγχάνοντα θεραπείασ μηδ’ ἐπιμελείασ ἀπόστοργα γίγνεται καὶ ἀλλότρια· καὶ τὸ σῶμα τῆσ ψυχῆσ συγγενέστατόν ἐστιν, ἀμελούμενον δὲ καὶ παρορώμενον ὑπ’ αὐτῆσ οὐκ ἐθέλει συνεργεῖν ἀλλὰ λυμαίνεται καὶ προλείπει τὰσ πράξεισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION