Plutarch, De esu carnium II, section 3 2:

οὔπω λέγω τάχα μητρὸσ ἢ πατρὸσ ἢ φίλου τινὸσ ἢ παιδόσ, ὡσ ἔλεγεν Ἐμπεδοκλῆσ· ἀλλ’ αἰσθήσεώσ γε μετέχουσαν, ὄψεωσ ἀκοῆσ, φαντασίασ συνέσεωσ, ἣν ἐπὶ κτήσει τοῦ οἰκείου καὶ φυγῇ τάλλοτρίου παρὰ τῆσ φύσεωσ ἕκαστον εἴληχε. σκόπει δ’ ἡμᾶσ πότεροι βέλτιον ἐξημεροῦσι τῶν φιλοσόφων, οἱ καὶ τέκνα καὶ φίλουσ καὶ πατέρασ καὶ γυναῖκασ ἐσθίειν κελεύοντεσ ὡσ ἀποθανόντασ, ἢ Πυθαγόρασ καὶ Ἐμπεδοκλῆσ ἐθίζοντεσ εἶναι καὶ πρὸσ·