Plutarch, De esu carnium II, section 7

(플루타르코스, De esu carnium II, section 7)

χωρὶσ δὲ τούτων ὁ πρὸσ φιλανθρωπίαν ἐθισμὸσ οὐ δοκεῖ θαυμαστὸν εἶναι; τίσ γὰρ ἂν ἀδικήσειεν ἄνθρωπον, οὕτω πρὸσ ἀλλότρια κακὰ καὶ ἀσύμφυλα διακείμενοσ καὶ πράωσ καὶ φιλανθρώπωσ; ἐμνήσθην δὲ τρίτην ἡμέραν διαλεγόμενοσ περὶ Ξενοκράτουσ, καὶ ὅτι Ἀθηναῖοι τῷ ζῶντα τὸν κριὸν ἐκδείραντι δίκην ἐπέθηκαν οὐκ ἔστι δέ, οἶμαι, χείρων ὁ ζῶντα βασανίζων τοῦ παραιρουμένου τὸ ζῆν καὶ φονεύοντοσ·

ἀλλὰ μᾶλλον, ὡσ ἐοίκε, τῶν παρὰ συνήθειαν ἢ τῶν παρὰ φύσιν αἰσθανόμεθα.

καὶ ταῦτα μὲν ἐκεῖ κοινότερον ἔλεγον· τὴν δὲ μεγάλην καὶ μυστηριώδη καὶ ἄπιστον ἀνδράσι δειλοῖσ, φησιν ὁ Πλάτων, καὶ θνητὰ φρονοῦσιν ἀρχὴν τοῦ δόγματοσ; ὀκνῶ μὲν ἔτι τῷ λόγῳ κινεῖν, ὥσπερ ναῦν ἐν χειμῶνι ναύκληροσ ἢ μηχανὴν αἴρει ποιητικὸσ ἀνὴρ ἐν θεάτρῳ σκηνῆσ περιφερομένησ.

οὐ χεῖρον δ’ ἴσωσ καὶ προανακρούσασθαι καὶ προαναφωνῆσαι τὰ τοῦ Ἐμπεδοκλέουσ· ἐνταῦθα τὰσ ψυχάσ, ὅτι φόνων καὶ βρώσεωσ σαρκῶν καὶ ἀλληλοφαγίασ δίκην τίνουσαι σώμασι θνητοῖσ ἐνδέδενται.

καίτοι δοκεῖ παλαιότεροσ οὗτοσ ὁ λόγοσ εἶναι·

τὰ γὰρ δὴ περὶ τὸν Διόνυσον μεμυθευμένα πάθη τοῦ διαμελισμοῦ καὶ τὰ Τιτάνων ἐπ’ αὐτὸν τολμήματα, κολάσεισ τε τούτων καὶ κεραυνώσεισ γευσαμένων τοῦ φόνου, ᾐνιγμένοσ ἐστὶ μῦθοσ εἰσ τὴν παλιγγενεσίαν· κολαζομένου καὶ δίκην διδόντοσ.

μηδὲν εἶναι πρὸσ τὰ ζῷα δίκαιον ἡμῖν, μηδὲ τεχνικῶσ μηδὲ σοφιστικῶσ, ἀλλὰ τοῖσ πάθεσιν ἐμβλέψαντεσ τοῖσ ἑαυτῶν καὶ πρὸσ ἑαυτοὺσ ἀνθρωπικῶσ λαλήσαντεσ καὶ ἀνακρίναντεσ.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION