Aristotle, Metaphysics, Book 11 187:

κατ’ οὐσίαν δ’ οὔ, διὰ τὸ μηθὲν εἶναι οὐσίᾳ ἐναντίον, οὐδὲ τοῦ πρόσ τι ἔστι γὰρ θατέρου μεταβάλλοντοσ μὴ ἀληθεύεσθαι θάτερον μηδὲν μεταβάλλον, ὥστε κατὰ συμβεβηκὸσ ἡ κίνησισ αὐτῶν, οὐδὲ ποιοῦντοσ καὶ πάσχοντοσ, ἢ κινοῦντοσ καὶ κινουμένου, ὅτι οὐκ ἔστι κινήσεωσ κίνησισ οὐδὲ γενέσεωσ γένεσισ, οὐδ’ ὅλωσ μεταβολῆσ μεταβολή. διχῶσ γὰρ ἐνδέχεται κινήσεωσ εἶναι κίνησιν, ἢ ὡσ ὑποκειμένου οἱο͂ν ὁ ἄνθρωποσ κινεῖται ὅτι ἐκ λευκοῦ εἰσ μέλαν μεταβάλλει, ὥστε οὕτω καὶ ἡ κίνησισ ἢ θερμαίνεται ἢ ψύχεται ἢ τόπον ἀλλάττει ἢ αὔξεται·