Lucian, Dialogi deorum, Ἀφροδίτη, Ἔρωσ. 4:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἀφροδίτη, Ἔρωσ. 4:)

Ἀλλὰ τὴν μὲν Ἀθηνᾶν δέδιασ, ὡσ φήσ, καὶ τὴν Γοργόνα, καὶ ταῦτα μὴ φοβηθεὶσ τὸν κεραυνὸν τοῦ Διόσ. αἱ δὲ Μοῦσαι διὰ τί σοι ἄτρωτοι καὶ ἔξω βελῶν εἰσιν; ἢ κἀκεῖναι λόφουσ ἐπισείουσι καὶ Γοργόνασ προφαίνουσιν; Αἰδοῦμαι αὐτάσ, ὦ μῆτερ· σεμναὶ γάρ εἰσι καὶ ἀεί τι φροντίζουσι καὶ περὶ ᾠδὴν ἔχουσι καὶ ἐγὼ παρίσταμαι πολλάκισ αὐταῖσ κηλούμενοσ ὑπὸ τοῦ μέλουσ. Εἄ καὶ ταύτασ, ὅτι σεμναί· τὴν δὲ Ἄρτεμιν τίνοσ ἕνεκα οὐ τιτρώσκεισ; Τὸ μὲν ὅλον οὐδὲ καταλαβεῖν αὐτὴν οἱο͂́ν τε φεύγουσαν ἀεὶ διὰ τῶν ὀρῶν· εἶτα καὶ ἴδιόν τινα ἔρωτα ἤδη ἐρᾷ. Τίνοσ, ὦ τέκνον; Θήρασ καὶ ἐλάφων καὶ νεβρῶν, αἱρεῖν τε διώκουσα καὶ κατατοξεύειν, καὶ ὅλωσ πρὸσ τῷ τοιούτῳ ἐστίν· ἐπεὶ τόν γε ἀδελφὸν αὐτῆσ, καίτοι τοξότην καὶ αὐτὸν ὄντα καὶ ἑκηβόλον ‐ Οἶδα, ὦ τέκνον, πολλὰ ἐκεῖνον ἐτόξευσασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION