Lucian, Dialogi deorum, Ἀφροδίτη, Ἔρωσ. 2:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἀφροδίτη, Ἔρωσ. 2:)

Ὦ τέκνον Ἔρωσ, ὁρ́α οἱᾶ ποιεῖσ· οὐ τὰ ἐν τῇ γῇ λέγω, ὁπόσα τοὺσ ἀνθρώπουσ ἀναπείθεισ καθ̓ αὑτῶν ἢ κατ̓ ἀλλήλων ἐργάζεσθαι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ, ὃσ τὸν μὲν Δία πολύμορφον ἐπιδεικνύεισ ἀλλάττων ἐσ ὅ τι ἄν σοι ἐπὶ τοῦ καιροῦ δοκῇ, τὴν Σελήνην δὲ καθαιρεῖσ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Ἥλιον δὲ παρὰ τῇ Κλυμένῃ βραδύνειν ἐνίοτε ἀναγκάζεισ ἐπιλελησμένον τῆσ ἱππασίασ· ἃ μὲν γὰρ ἐσ ἐμὲ τὴν μητέρα ὑβρίζεισ, θαρρῶν ποιεῖσ. ἀλλὰ σύ, ὦ τολμηρότατε, καὶ τὴν Ῥέαν αὐτὴν γραῦν ἤδη καὶ μητέρα τοσούτων θεῶν οὖσαν ἀνέπεισασ παιδεραστεῖν καὶ τὸ Φρύγιον μειράκιον ποθεῖν, καὶ νῦν ἐκείνη μέμηνεν ὑπὸ σοῦ καὶ ζευξαμένη τοὺσ λέοντασ, παραλαβοῦσα καὶ τοὺσ Κορύβαντασ ἅτε μανικοὺσ καὶ αὐτοὺσ ὄντασ, ἄνω καὶ κάτω τὴν Ἴδην περιπολοῦσιν, ἡ μὲν ὀλολύζουσα ἐπὶ τῷ Ἄττῃ, οἱ Κορύβαντεσ δὲ ὁ μὲν αὐτῶν τέμνεται ξίφει τὸν πῆχυν, ὁ δὲ ἀνεὶσ τὴν κόμην ἱέται μεμηνὼσ διὰ τῶν ὀρῶν, ὁ δὲ αὐλεῖ τῷ κέρατι, ὁ δὲ ἐπιβομβεῖ τῷ τυμπάνῳ ἢ ἐπικτυπεῖ τῷ κυμβάλῳ, καὶ ὅλωσ θόρυβοσ καὶ μανία τὰ ἐν τῇ Ἴδῃ ἅπαντά ἐστι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION