헬라어 문장 검색 - Ηιπποξ́Οευϝρεσ́06́14́0́

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 14.)

Κληϊσ δὲ κατεαγεῖσα, ἢν μὲν ἀτρεκέωσ ἀποκαυλισθῇ, εὐιητοτέρη ἐστίν‧ ἢν δὲ παραμηκέωσ, δυσιητοτέρη. Τἀναντία δὲ τούτοισίν ἐστιν, ἢ ὡσ ἄν τισ οἰοίτο‧ τὴν μὲν γὰρ ἀτρεκέωσ ἀποκαυλισθεῖσαν προσαναγκάσειεν ἄν τισ μᾶλλον ἐσ τὴν φύσιν ἐλθεῖν‧ καὶ γὰρ εἰ πάνυ προμηθηθείη, τὸ ἀνωτέρω κατωτέρω ἂν ποιήσειε, σχήμασί τε ἐπιτηδείοισι καὶ ἐπιδέσει ἁρμοζούσῃ‧ εἰ δὲ μὴ τελέωσ ἱδρυνθείη, ἀλλ’ οὖν τὸ ὑπερέχον γε τοῦ ὀστέου οὐ κάρτα ὀξὺ γίνεται. Ὧν δὲ ἂν παράμηκεσ τὸ ὀστέον κατεαγῇ, ἰκέλη ἡ ξυμφορὴ γίνεται τοῖσιν ὀστέοισι τοῖσιν ἀπεσπασμένοισι, περὶ ὧν πρόσθεν γέγραπται‧ οὔτε γὰρ ἱδρυνθῆναι αὐτὸ πρὸσ ἑωυτὸ κάρτα ἐθέλει, ἥ τε ὑπερέχουσα ὄκρισ τοῦ ὀστέου ὀξείη γίνεται κάρτα. Τὸ μὲν οὖν ξύμπαν, εἰδέναι χρὴ, ὅτι βλάβη οὐδεμίη τῷ ὤμῳ, οὐδὲ τῷ ἄλλῳ σώματι γίνεται διὰ τὴν κάτηξιν τῆσ κληῗδοσ, ἢν μὴ ἐπισφακελίσῃ‧ ὀλιγάκισ δὲ τοῦτο γίνεται. Αἶσχόσ γε μὴν προσγίνεται περὶ τὴν κάτηξιν τῆσ κληῗδοσ, καὶ τούτοισι τὸ πρῶτον αἴσχιστον, ἔπειτα μὴν ἐπὶ ἧσσον γίνεται. Ξυμφύεται δὲ ταχέωσ κληϊσ, καὶ τἄλλα πάντα ὅσα χαῦνα ὀστέα‧ ταχείην γὰρ τὴν ἐπιπώρωσιν ποιέεται τὰ τοιαῦτα. Ὅταν μὲν οὖν νεωστὶ κατεαγῇ, οἱ τετρωμένοι σπουδάζουσιν, οἰόμενοι μέζον τὸ κακὸν εἶναι, ἢ ὅσον ἐστίν‧ οἵ τε ἰητροὶ προθυμέονται δῆθεν ὀρθῶσ ἰῆσθαι‧ προϊόντοσ δὲ τοῦ χρόνου, οἱ τετρωμένοι, ἅτε οὐκ ὀδυνώμενοι, οὐδὲ κωλυόμενοι οὔτε ὁδοιπορίησ, οὔτε ἐδωδῆσ, καταμελέουσιν‧ οἵ τε αὖ ἰητροὶ, ἅτε οὐ δυνάμενοι καλὰ τὰ χωρία ἀποδεικνύναι, ἀποδιδράσκουσι, καὶ οὐκ ἄχθονται τῇ ἀμελείῃ τῶν τετρωμένων‧ ἐν τούτῳ δὲ ἡ ἐπιπώρωσισ ξυνταχύνεται. Ἐπιδέσιοσ μὲν οὖν τρόποσ καθέστηκε παραπλήσιοσ τοῖσι πλείστοισι, κηρωτῇ καὶ σπλήνεσι καὶ ὀθονίοισι μαλθακοῖσιν ἰητρεύειν‧ καὶ τάδε δεῖ προσξυνιέναι καὶ μάλιστα ἐν τούτῳ τῷ χειρίσματι, ὅτι τούσ τε σπλῆνασ πλείστουσ κατὰ τὸ ἐξέχον χρὴ τιθέναι, καὶ τοῖσιν ἐπιδέσμοισι πλείστοισι καὶ μάλιστα κατὰ τοῦτο πιέζειν. Εἰ̓σὶ δὲ δή τινεσ, οἳ ἐπεσοφίσαντο ἤδη μολύβδιον βαρὺ προσεπικαταδεῖν, ὡσ καταναγκάζειν τὸ ὑπερέχον‧ ξυνιᾶσι μὲν οὖν ἴσωσ οὐδὲ οἱ ἁπλῶσ ἐπιδέοντεσ‧ ἀτὰρ δὴ οὐδ’ οὗτοσ ὁ τρόποσ κληῗδοσ κατήξιόσ ἐστιν‧ οὐ γὰρ δυνατὸν τὸ ὑπερέχον καταναγκάζεσθαι οὐδὲν, ὅ τι καὶ ἄξιον λόγου. Ἄλλοι δ’ αὖ τινέσ εἰσιν, οἵτινεσ, καταμαθόντεσ τοῦτο, ὅτι αὗται αἱ ἐπιδέσιεσ παράφοροί εἰσι καὶ οὐ κατὰ φύσιν καταναγκάζουσι τὰ ὑπερέχοντα, ἐπιδέουσι μὲν αὐτοὺσ, σπλήνεσι καὶ ὀθονίοισι χρώμενοι, ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι‧ ζώσαντεσ δὲ τὸν ἄνθρωπον ταινίῃ τινὶ, ᾗ εὐζωστότατοσ αὐτὸσ ἑωυτοῦ ἐστιν, ὅταν ἐπιθῶσι τοὺσ σπλῆνασ ἐπὶ τὰ ὑπερέχοντα τοῦ κατήγματοσ, ἐξογκώσαντεσ ἐπὶ τὰ ἐξέχοντα, τὴν ἀρχὴν τοῦ ὀθονίου προσέδησαν πρὸσ τὸ ζῶσμα ἐκ τοῦ ἔμπροσθεν, καὶ οὕτωσ ἐπιδέουσιν, ἐπὶ τὴν ἴξιν τῆσ κληῗδοσ ἐπιτανύοντεσ, ἐσ τοὔπισθεν ἄγοντεσ‧ κἄπειτα περιβάλλοντεσ περὶ τὸ ζῶσμα, ἐσ τοὔμπροσθεν ἄγουσι, καὶ αὖθισ ἐσ τοὔπισθεν. Οἱ δέ τινεσ οὐχὶ περὶ τὸ ζῶσμα περιβάλλουσι τὸ ὀθόνιον, ἀλλὰ περὶ τὸ περίνεόν τε καὶ παρ’ αὐτὴν τὴν ἕδρην, καὶ παρὰ τὴν ἄκανθαν κυκλεύοντεσ τὸ ὀθόνιον, οὕτω πιέζουσι τὸ κάτηγμα. Ταῦτα γοῦν ἀπείρῳ μὲν ἀκοῦσαι φαίνεται ἐγγὺσ τοῦ κατὰ φύσιν εἶναι, χρεομένῳ δὲ ἄχρηστα‧ οὔτε γὰρ μόνιμα οὐδένα χρόνον, οὐδ’ εἰ κατακέοιτό τισ, καίτοι ἐγγυτάτω ἂν οὕτωσ‧ ἀλλ’ ὅμωσ εἰ καὶ κατακείμενοσ ἢ τὸ σκέλοσ συγκάμψειεν, ἢ αὐτὸσ καμφθείη, πάντα ἂν τὰ ἐπιδέσματα κινέοιτο‧ ἄλλωσ τε ἀσηρὴ ἡ ἐπίδεσισ‧ ἥ τε γὰρ ἕδρη ἀπολαμβάνεται, ἀθρόα τε τὰ ὀθόνια ἐν ταύτῃ τῇ στενοχωρίῃ γίνεται‧ τά τε αὖ περὶ τὴν ζώνην περιβαλλόμενα, οὐχ οὕτωσ ἰσχυρῶσ ἔζωσται, ὡσ οὐκ ἀναγκάσαι ἐσ τὸ ἄνω τὴν ζώνην ἐπανιέναι, καὶ οὕτωσ ἀνάγκη ἂν εἰή πάντα χαλᾷν τὰ ἐπιδέσματα. Ἄγχιστα δ’ἄν τισ δοκέοι ποιέειν, καίπερ οὐ μεγάλα ποιέων, εἰ τοῖσι μέν τισι τῶν ὀθονίων περὶ τὴν ζώνην περιβάλλοι, τοῖσι δὲ πλείστοισι τῶν ὀθονιων τὴν ἀρχαίην ἐπίδεσιν ἐπιδέοι‧ οὕτω γὰρ ἂν μάλιστο τὰ‧ ἐπιδέσματα μόνιμά τε εἰή, καὶ ἀλλήλοισι τιμωρέοι. Τὰ μὲν οὖν πλεῖσταεἴρηται, ἅσσα καταλαμβάνει τοὺσ τὴν κληῗδα καταγνυμένουσ. Προσξυνιέναι δὲ καὶ τόδε χρὴ, ὅτι κληϊσ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ κατάγνυται, ὥστε τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ στήθεοσ πεφυκὸσ ὀστέον ἐσ τὸ ἄνω μέροσ ὑπερέχειν, τὸ δὲ ἀπὸ τῆσ ἀκρωμίησ πεφυκὸσ ὀστέον ἐν τῷ κάτω μέρει εἶναι. Αἴτια δὲ τούτων τάδε, ὅτι τὸ μὲν στῆθοσ οὔτε κατωτέρω ἂν πολὺ, οὔτε ἀνωτέρω χωρήσειεν‧ σμικρὸσ γὰρ ὁ κιγκλισμὸσ τοῦ ἄρθρου τοῦ ἐν τῷ στήθεϊ‧ αὐτό τε γὰρ ἑωυτῷ ξυνεχέσ ἐστι τὸ στήθοσ, καὶ τῇ Ῥάχει‧ ἄγχιστα μὴν ἡ κληϊσ πρὸσ τὸ τοῦ ὤμου ἄρθρον πλοώδησ ἐστίν‧ ἠνάγκασται γὰρ πυκινοκίνητοσ εἶναι διὰ τὴν τῆσ ἀκρωμίησ σύζευξιν. Ἄλλωσ τε, ὅταν τρωθῇ, φεύγει ἐσ τὸ ἄνω μέροσ τὸ πρὸσ τῷ στήθει προσεχόμενον, καὶ οὐ μάλα ἐσ τὸ κάτω μέροσ ἀναγκάζεσθαι ἐθέλει‧ καὶ γὰρ πέφυκε κοῦφον, καὶ ἡ εὐρυχωρίη αὐτῷ ἄνω πλείων ἢ κάτω. Ὁ δὲ ὦμοσ, καὶ ὁ βραχίων, καὶ τὰ προσηρτημένα τούτοισιν εὐαπόλυτά ἐστιν ἀπὸ τῶν πλευρέων καὶ τοῦ στήθεοσ, καὶ διὰ τοῦτο δύναται καὶ ἀνωτέρω πολὺ ἀνάγεσθαι καὶ κατωτέρω ὅταν οὖν καταγῇ ἡ κληϊσ, τὸ πρὸσ τῷ ὤμῳ ὀστέον ἐσ τὸ κατωτέρω ἐπιῤῬέπει‧ ἐσ τοῦτο γὰρ ἐπιφορώτερον αὐτὸ ἅμα τῷ ὤμῳ καὶ τῷ βραχίονι κάτω Ῥέψαι μᾶλλον, ἢ ἐσ τὸ ἄνω. Ὁπότε οὖν ταῦτα τοιαῦτά ἐστιν, ἀξυνετέουσιν ὅσοι τὸ ὑπερέχον τοῦ ὀστέου ἐσ τὸ κάτω καταναγκάσαι οἰόνται. Ἀλλὰ δῆλον, ὅτι τὸ κάτω πρὸσ τὸ ἄνω προσακτέον ἐστίν‧ τοῦτο γὰρ ἔχει κίνησιν, τοῦτο γάρ ἐστι καὶ τὸ ἀποστὰν ἀπὸ τῆσ φύσιοσ. Δῆλον οὖν, ὅτι ἄλλωσ μὲν οὐδαμῶσ ἐστιν ἀναγκάσαι τοῦτο αἱ̔ γὰρ ἐπιδέσιεσ οὐδέν τι μᾶλλον προσαναγκάζουσιν ἢ ἀπαναγκάζουσιν̓‧ εἰ δέ τισ τὸν βραχίονα πρὸσ τῇσι πλευρῇσιν ἐόντα ἀναγκάζοι ὡσ μάλιστα ἄνω, ὡσ ὅτι ὀξύτατοσ ὁ ὦμοσ φαίνηται εἶναι, δῆλον ὅτι οὕτωσ ἂν ἁρμοσθείη πρὸσ τὸ ὀστέον τὸ ἀπὸ τοῦ στήθεοσ πεφυκὸσ, ὅθεν ἀπεσπάσθη. Εἰ οὖν τισ τῇ μὲν ἐπιδέσει χρῷτο τῇ νομίμῃ τοῦ ταχέωσ ξυναλθεσθῆναι εἵνεκα, ἡγήσαιτο δὲ τἄλλα πάντα μάτην εἶναι παρὰ τὸ σχῆμα τὸ εἰρημένον, ὀρθῶσ τε ἂν ξυνίοι, ἰητρεύοι τε ἂν τάχιστα καὶ κάλλιστα. Κατακέεσθαι μέντοι τὸν ἄνθρωπον μέγα τὸ διάφορόν ἐστιν‧ καὶ ἡμέραι ἱκαναὶ τεσσαρεσκαίδεκα, εἰ ἀτρεμέοι, εἴκοσι δὲ πάμπολλαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 14.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 14.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION