Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 7.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 7.)

Κρατίστη μέντοι πασέων τῶν ἐμβολέων ἡ τοιήδε‧ ξύλον χρὴ εἶναι, πλάτοσ μὲν ὡσ πενταδάκτυλον, ἢ τετραδάκτυλον τὸ ἐπίπαν, πάχοσ δὲ ὡσ διδάκτυλον, ἢ καὶ λεπτότερον, μῆκοσ δὲ δίπηχυ, ἢ ὀλίγῳ ἔλασσον‧ ἔστω δὲ ἐπὶ θάτερα τὸ ἄκρον περιφερὲσ καὶ στενότατον ταύτῃ καὶ λεπτότατον‧ ἄμβην δὲ ἐχέτω, σμικρὸν ὑπερέχουσαν, ἐπὶ τῷ ὑστάτῳ τοῦ περιφερέοσ, ἐν τῷ μέρεϊ, μὴ τῷ πρὸσ τὰσ πλευρὰσ, ἀλλὰ τῷ πρὸσ τὴν κεφαλὴν τοῦ βραχίονοσ ἔχοντι, ὡσ ὑφαρμόσειε τῇ μασχάλῃ παρὰ τὰσ πλευρὰσ ὑπὸ τὴν κεφαλὴν τοῦ βραχίονοσ ὑποτιθέμενον‧ ὀθονίῳ δὲ ἢ ταινίῃ μαλθακῇ κατακεκολλήσθω ἄκρον τὸ ξύλον, ὅκωσ προσηνέστερον ἐῄ. Ἔπειτα χρὴ ὑπώσαντα τὴν κεφαλὴν τοῦ ξύλου ὑπὸ τὴν μασχάλην ὡσ ἐσωτάτω μεσηγὺ τῶν πλευρέων καὶ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ βραχίονοσ, τὴν δὲ ὅλην χεῖρα πρὸσ τὸ ξύλον κατατείναντα, προσκαταδῆσαι κατά τε τὸν βραχίονα, κατά τε τὸν πῆχυν, κατά τε τὸν καρπὸν τῆσ χειρὸσ, ὡσ ἂν ἀτρεμέῃ ὅτι μάλιστα‧ περὶ παντὸσ δὲ χρὴ ποιέεσθαι, ὅκωσ τὸ ἄκρον τοῦ ξύλου ὡσ ἐσωτάτω τῆσ μασχάλησ ἔσται, ὑπερβεβηκὸσ τὴν κεφαλὴν τοῦ βραχίονοσ. Ἔπειτα χρὴ μεσηγὺ δύο στύλων στρωτῆρα πλάγιον εὖ προσδῆσαι, ἔπειτα ὑπερενεγκεῖν τὴν χεῖρα ξὺν τῷ ξύλῳ ὑπὲρ τοῦ στρωτῆροσ, ὅκωσ ἡ μὲν χεὶρ ἐπὶ θάτερα ἐῄ, ἐπὶ θάτερα δὲ τὸ σῶμα, κατὰ δὲ τὴν μασχάλην ὁ στρωτήρ‧ κἄπειτα ἐπὶ μὲν θάτερα τὴν χεῖρα καταναγκάζειν ξὺν τῷ ξύλῳ περὶ τὸν στρωτῆρα, ἐπὶ θάτερα δὲ τὸ ἄλλο σῶμα. Ὕψοσ δὲ ἔχων ὁ στρωτὴρ προσδεδέσθω, ὥστε μετέωρον τὸ ἄλλο σῶμα εἶναι ἐπ’ ἄκρων τῶν ποδῶν. Οὗτοσ ὁ τρόποσ παραπολὺ κράτιστοσ ἐμβολῆσ ὤμου‧ δικαιότατα μὲν γὰρ μοχλεύει, ἢν μοῦνον ἐσωτέρω ἐῄ τὸ ξύλον τῆσ κεφαλῆσ τοῦ βραχίονοσ‧ δικαιόταται δὲ αἱ ἀντιῤῬοπαὶ, ἀσφαλέεσ δὲ τῷ ὀστέῳ τοῦ βραχίονοσ. Τὰ μὲν οὖν νεαρὰ ἐμπίπτει θᾶσσον, ἢ ὡσ ἄν τισ οἰοίτο, πρὶν ἢ καὶ κατατετάσθαι δοκέειν‧ ἀτὰρ καὶ τὰ παλαιὰ μούνη αὕτη τῶν ἐμβολέων οἱή τε ἐμβιβάσαι, ἢν μὴ ἤδη ὑπὸ χρόνου σὰρξ μὲν ἐπεληλύθῃ ἐπὶ τὴν κοτύλην, ἡ δὲ κεφαλὴ τοῦ βραχίονοσ ἤδη τρίβον ἑωυτῇ πεποιημένη ἐῄ ἐν τῷ χωρίῳ, ἵνα ἐξεκλίθη‧ οὐ μὴν ἀλλ’ ἐμβάλλειν γάρ μοι δοκέει καὶ οὕτω πεπαλαιωμένον ἔκπτωμα τοῦ βραχίονοσ ̔τί γὰρ ἂν δικαίη μόχλευσισ οὐχὶ κινήσειε; ̓, μένειν μέντοι οὐκ ἄν μοι δοκέοι κατὰ χώρην, ἀλλ’ ὀλισθάνοι ἂν ὡσ τὸ ἔθοσ. Τὸ αὐτὸ δὲ ποιέει καὶ περὶ κλιμακτῆρα καταναγκάζειν, τοῦτον τὸν τρόπον σκευάσαντα. Πάνυ μὴν ἱκανῶσ ἔχει, καὶ περὶ μέγα ἕδοσ θεσσαλικὸν ἀναγκάζειν, ἢν νεαρὸν ἐῄ τὸ ὀλίσθημα‧ ἐσκευάσθαι μέντοι χρὴ τὸ ξύλον οὕτωσ, ὥσπερ εἴρηται‧ ἀτὰρ τὸν ἄνθρωπον καθίσαι πλάγιον ἐπὶ τῷ δίφρῳ‧ κἄπειτα τὸν βραχίονα ξὺν τῷ ξύλῳ ὑπερβάλλειν ὑπὲρ τοῦ ἀνακλισμοῦ, καὶ ἐπὶ μὲν θάτερα τὸ σῶμα καταναγκάζειν, ἐπὶ δὲ θάτερα τὸν βραχίονα σὺν τῷ ξύλῳ. Τὸ αὐτὸ δὲ ποιέει καὶ ὑπὲρ δίκλειδοσ θύρησ ἀναγκάζειν. Χρέεσθαι δὲ χρὴ αἰεὶ τούτοισιν, ἃ ἂν τύχῃ παρεόντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION