ὠκεανός
Second declension Noun; Masculine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ὠκεανός
ὠκεανοῦ
Structure:
ὠκεαν
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐν Ἰνδοῖσ τοῖσ Μαχλαίοισ, οἳ τὰ λαιὰ τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ, εἰ κατὰ ῥοῦν αὐτοῦ βλέποισ, ἐπινεμόμενοι μέχρι πρὸσ τὸν Ὠκεανὸν καθήκουσι, παρὰ τούτοισ ἄλσοσ ἐστὶν ἐν περιφράκτῳ, οὐ πάνυ μεγάλῳ χωρίῳ, συνηρεφεῖ δέ· (Lucian, (no name) 6:2)
- σοῦ μέντοι καὶ θαυμάσαιμ̓ ἂν ἐπιτιμῶντόσ μου τῷ νυνὶ βίῳ, εἴ γε ἐπιτιμῴησ, ὃν πρὸ πολλοῦ ᾔδεισ ἐπὶ ῥητορικῇ δημοσίᾳ μεγίστασ μισθοφορὰσ ἐνεγκάμενον, ὁπότε κατὰ θέαν τοῦ ἑσπερίου Ὠκεανοῦ καὶ τὴν Κελτικὴν ἅμα ἐπιὼν ἐνέτυχεσ ἡμῖν τοῖσ μεγαλομίσθοισ τῶν σοφιστῶν ἐναριθμουμένοισ. (Lucian, Apologia 34:3)
- ἀμφὶ δ’ ἴτυν ῥέεν Ὠκεανὸσ πλήθοντι ἐοικώσ, πᾶν δὲ συνεῖχε σάκοσ πολυδαίδαλον, οἳ δὲ κατ’ αὐτὸν κύκνοι ἀερσιπόται μεγάλ’ ἤπυον, οἵ ῥά τε πολλοὶ νῆχον ἐπ’ ἄκρον ὕδωρ· (Hesiod, Shield of Heracles, Book Sh. 28:1)
- καὶ τοὶ μὲν ναίουσιν ἀκηδέα θυμὸν ἔχοντεσ ἐν μακάρων νήσοισι παρ’ Ὠκεανὸν βαθυδίνην, ὄλβιοι ἡρ́ωεσ, τοῖσιν μελιηδέα καρπὸν τρὶσ ἔτεοσ θάλλοντα φέρει ζείδωροσ ἄρουρα. (Hesiod, Works and Days, Book WD 20:4)
- ἔνθεν ἀπορνύμεναι, κεκαλυμμέναι ἠέρι πολλῇ, ἐννύχιαι στεῖχον περικαλλέα ὄσσαν ἱεῖσαι, ὑμνεῦσαι Δία τ’ αἰγίοχον καὶ πότνιαν Ἥρην Ἀργεί̈ην, χρυσέοισι πεδίλοισ ἐμβεβαυῖαν, κούρην τ’ αἰγιόχοιο Διὸσ γλαυκῶπιν Ἀθήνην Φοῖβόν τ’ Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν ἰοχέαιραν ἠδὲ Ποσειδάωνα γεήοχον, ἐννοσίγαιον, καὶ Θέμιν αἰδοίην ἑλικοβλέφαρόν τ’ Ἀφροδίτην Ἥβην τε χρυσοστέφανον καλήν τε Διώνην Λητώ τ’ Ιἀπετόν τε ἰδὲ Κρόνον ἀγκυλομήτην Ηὦ τ’ Ηἔλιόν τε μέγαν λαμπράν τε Σελήνην Γαῖάν τ’ Ὠκεανόν τε μέγαν καὶ Νύκτα μέλαιναν ἄλλων τ’ ἀθανάτων ἱερὸν γένοσ αἰὲν ἐόντων. (Hesiod, Theogony, Book Th. 2:4)
- νῦν δὲ ταῦτα ὑψηλὰ ὄντα καὶ ὑπερανεστηκότα καὶ ὁ Ὠκεανὸσ ἠρέμα πρὸσ τὸν ἥλιον ὑποστίλβων διεσήμαινέ μοι γῆν εἶναι τὸ ὁρώμενον. (Lucian, Icaromenippus, (no name) 12:3)
- πᾷ φύγω, ξέναι, πολιὸν αἰθέρ’ ἀμ‐ πτάμενοσ ἢ πόντον, Ὠκεανὸσ ὃν ταυρόκρανοσ ἀγκάλαισ ἑλίσσων κυκλοῖ χθόνα; (Euripides, episode, lyric3)
- ξυμμιγνυμένων δ’ ἑτέρων ἑτέροισ γένετ’ οὐρανὸσ ὠκεανόσ τε καὶ γῆ πάντων τε θεῶν μακάρων γένοσ ἄφθιτον. (Aristophanes, Birds, Parabasis, parabasis7)
- καὶ τρὶσ αὐτὸν ὁ περιρρέων τὴν οἰκουμένην Ὠκεανὸσ εἶδε νικῶντα. (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 11 3:2)