Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ὑπεραγανακτέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ὑπεραγανακτέω ὑπεραγανακτήσω

Structure: ὑπερ (Prefix) + ἀγανακτέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to be exceeding angry or vexed at

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπεραγανάκτω ὑπεραγανάκτεις ὑπεραγανάκτει
Dual ὑπεραγανάκτειτον ὑπεραγανάκτειτον
Plural ὑπεραγανάκτουμεν ὑπεραγανάκτειτε ὑπεραγανάκτουσιν*
SubjunctiveSingular ὑπεραγανάκτω ὑπεραγανάκτῃς ὑπεραγανάκτῃ
Dual ὑπεραγανάκτητον ὑπεραγανάκτητον
Plural ὑπεραγανάκτωμεν ὑπεραγανάκτητε ὑπεραγανάκτωσιν*
OptativeSingular ὑπεραγανάκτοιμι ὑπεραγανάκτοις ὑπεραγανάκτοι
Dual ὑπεραγανάκτοιτον ὑπεραγανακτοίτην
Plural ὑπεραγανάκτοιμεν ὑπεραγανάκτοιτε ὑπεραγανάκτοιεν
ImperativeSingular ὑπεραγανᾶκτει ὑπεραγανακτεῖτω
Dual ὑπεραγανάκτειτον ὑπεραγανακτεῖτων
Plural ὑπεραγανάκτειτε ὑπεραγανακτοῦντων, ὑπεραγανακτεῖτωσαν
Infinitive ὑπεραγανάκτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπεραγανακτων ὑπεραγανακτουντος ὑπεραγανακτουσα ὑπεραγανακτουσης ὑπεραγανακτουν ὑπεραγανακτουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπεραγανάκτουμαι ὑπεραγανάκτει, ὑπεραγανάκτῃ ὑπεραγανάκτειται
Dual ὑπεραγανάκτεισθον ὑπεραγανάκτεισθον
Plural ὑπεραγανακτοῦμεθα ὑπεραγανάκτεισθε ὑπεραγανάκτουνται
SubjunctiveSingular ὑπεραγανάκτωμαι ὑπεραγανάκτῃ ὑπεραγανάκτηται
Dual ὑπεραγανάκτησθον ὑπεραγανάκτησθον
Plural ὑπεραγανακτώμεθα ὑπεραγανάκτησθε ὑπεραγανάκτωνται
OptativeSingular ὑπεραγανακτοίμην ὑπεραγανάκτοιο ὑπεραγανάκτοιτο
Dual ὑπεραγανάκτοισθον ὑπεραγανακτοίσθην
Plural ὑπεραγανακτοίμεθα ὑπεραγανάκτοισθε ὑπεραγανάκτοιντο
ImperativeSingular ὑπεραγανάκτου ὑπεραγανακτεῖσθω
Dual ὑπεραγανάκτεισθον ὑπεραγανακτεῖσθων
Plural ὑπεραγανάκτεισθε ὑπεραγανακτεῖσθων, ὑπεραγανακτεῖσθωσαν
Infinitive ὑπεραγανάκτεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπεραγανακτουμενος ὑπεραγανακτουμενου ὑπεραγανακτουμενη ὑπεραγανακτουμενης ὑπεραγανακτουμενον ὑπεραγανακτουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπερηγᾶνακτουν ὑπερηγᾶνακτεις ὑπερηγᾶνακτειν*
Dual ὑπερηγάνακτειτον ὑπερηγανᾶκτειτην
Plural ὑπερηγάνακτουμεν ὑπερηγάνακτειτε ὑπερηγᾶνακτουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπερηγανᾶκτουμην ὑπερηγάνακτου ὑπερηγάνακτειτο
Dual ὑπερηγάνακτεισθον ὑπερηγανᾶκτεισθην
Plural ὑπερηγανᾶκτουμεθα ὑπερηγάνακτεισθε ὑπερηγάνακτουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὁ οὖν ἢ αὐτὸσ μέλλων ἀποθνήσκειν ἢ τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν πῶσ οὐ καταφανῶσ ἐπιλέλησται ὅτι καὶ αὐτὸσ ἄνθρωπόσ ἐστι καὶ τὰ τέκνα θνητὰ ἐγέννησεν; (Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 28 8:1)

Synonyms

  1. to be exceeding angry or vexed at

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION