συνοικειόω
ο-contract Verb;
Transliteration:
Principal Part:
συνοικειόω
συνοικειώσω
Structure:
συν
(Prefix)
+
οἰκειό
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- to bind together as friends or kinsmen, to associate or combine with, to be closely united
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ δεῖ προσφύντα τοῖσ πράγμασιν συνοικειοῦν ἑαυτὸν ἑκάστῳ τῶν δρωμένων. (Lucian, De saltatione, (no name) 67:4)
- "δῆλον δ’ ὅτι συνοικειοῦσιν αὐτῷ τὴν πεμπάδα, νῦν μὲν αὐτὴν ἑαυτὴν ὡσ τὸ πῦρ αὖθισ δὲ τὴν δεκάδα ποιοῦσαν ἐξ ἑαυτῆσ ὡσ τὸν κόσμον. (Plutarch, De E apud Delphos, section 102)
- καίτοι τὸ θεῖον, ᾧ γλίχονται συνοικειοῦν καὶ συναφομοιοῦν αὑτούσ, τρισὶ δοκεῖ διαφέρειν, ἀφθαρσίᾳ καὶ δυνάμει καὶ ἀρετῇ, ὧν καὶ σεμνότατον ἡ ἀρετὴ καὶ θειότατόν ἐστιν. (Plutarch, , chapter 6 2:2)
- εἰώθασιν ἔνιοι τοὺσ ταὐτὰ προαιρουμένουσ καὶ πράττοντασ αὐτοῖσ καὶ ὅλωσ ὁμοιοτρόπουσ, ἐπαινοῦντεσ ἐν καιρῷ συνοικειοῦν καὶ συνεπιστρέφειν πρὸσ ἑαυτοὺσ τὸν ἀκροατήν· (Plutarch, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 10 1:1)
- ἐντεῦθεν εἰσ τήν Παρθικὴν ἀναζεύξασ καὶ σχολάζων πρῶτον ἐνεδύσατο τήν βαρβαρικὴν στολὴν, εἴτε βουλόμενοσ αὑτὸν συνοικειοῦν τοῖσ ἐπιχωρίοισ νόμοισ, ὡσ μέγα πρὸσ ἐξημέρωσιν ἀνθρώπων τὸ σύνηθεσ καὶ ὁμόφυλον, εἴτ’ ἀπόπειρά τισ ὑφεῖτο τῆσ προσκυνήσεωσ αὕτη τοῖσ Μακεδόσι, κατὰ μικρὸν ἀνασχέσθαι τήν ἐκδιαίτησιν αὐτοῦ καὶ μεταβολὴν ἐθιζομένοισ, οὐ μὴν τήν γε Μηδικὴν ἐκείνην προσήκατο παντάπασι βαρβαρικὴν καὶ ἀλλόκοτον οὖσαν, οὐδὲ ἀναξυρίδασ οὐδὲ κάνδυν οὐδὲ τιάραν ἔλαβεν, ἀλλὰ ἐν μέσῳ τινὰ τῆσ Περσικῆσ καὶ τῆσ Μηδικῆσ μιξάμενοσ εὖ πωσ, ἀτυφοτέραν μὲν ἐκείνησ, ταύτησ δὲ σοβαρωτέραν οὖσαν. (Plutarch, Alexander, chapter 45 1:1)
Derived
- εἰσοικειόω (to bring in as a friend, to become intimate with)
- οἰκειόω (to make one's own, to make, one's friend)
- προσοικειόω (to assign to, as his own, associated)
