Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνηχέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνηχέω συνηχήσω

Structure: συνηχέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to sound together or in unison
  2. to ring with, echo to

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνήχω συνήχεις συνήχει
Dual συνήχειτον συνήχειτον
Plural συνήχουμεν συνήχειτε συνήχουσιν*
SubjunctiveSingular συνήχω συνήχῃς συνήχῃ
Dual συνήχητον συνήχητον
Plural συνήχωμεν συνήχητε συνήχωσιν*
OptativeSingular συνήχοιμι συνήχοις συνήχοι
Dual συνήχοιτον συνηχοίτην
Plural συνήχοιμεν συνήχοιτε συνήχοιεν
ImperativeSingular συνῆχει συνηχεῖτω
Dual συνήχειτον συνηχεῖτων
Plural συνήχειτε συνηχοῦντων, συνηχεῖτωσαν
Infinitive συνήχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνηχων συνηχουντος συνηχουσα συνηχουσης συνηχουν συνηχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνήχουμαι συνήχει, συνήχῃ συνήχειται
Dual συνήχεισθον συνήχεισθον
Plural συνηχοῦμεθα συνήχεισθε συνήχουνται
SubjunctiveSingular συνήχωμαι συνήχῃ συνήχηται
Dual συνήχησθον συνήχησθον
Plural συνηχώμεθα συνήχησθε συνήχωνται
OptativeSingular συνηχοίμην συνήχοιο συνήχοιτο
Dual συνήχοισθον συνηχοίσθην
Plural συνηχοίμεθα συνήχοισθε συνήχοιντο
ImperativeSingular συνήχου συνηχεῖσθω
Dual συνήχεισθον συνηχεῖσθων
Plural συνήχεισθε συνηχεῖσθων, συνηχεῖσθωσαν
Infinitive συνήχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνηχουμενος συνηχουμενου συνηχουμενη συνηχουμενης συνηχουμενον συνηχουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηχήσω συνηχήσεις συνηχήσει
Dual συνηχήσετον συνηχήσετον
Plural συνηχήσομεν συνηχήσετε συνηχήσουσιν*
OptativeSingular συνηχήσοιμι συνηχήσοις συνηχήσοι
Dual συνηχήσοιτον συνηχησοίτην
Plural συνηχήσοιμεν συνηχήσοιτε συνηχήσοιεν
Infinitive συνηχήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνηχησων συνηχησοντος συνηχησουσα συνηχησουσης συνηχησον συνηχησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηχήσομαι συνηχήσει, συνηχήσῃ συνηχήσεται
Dual συνηχήσεσθον συνηχήσεσθον
Plural συνηχησόμεθα συνηχήσεσθε συνηχήσονται
OptativeSingular συνηχησοίμην συνηχήσοιο συνηχήσοιτο
Dual συνηχήσοισθον συνηχησοίσθην
Plural συνηχησοίμεθα συνηχήσοισθε συνηχήσοιντο
Infinitive συνηχήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνηχησομενος συνηχησομενου συνηχησομενη συνηχησομενης συνηχησομενον συνηχησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσυνῆχουν ἐσυνῆχεις ἐσυνῆχειν*
Dual ἐσυνήχειτον ἐσυνηχεῖτην
Plural ἐσυνήχουμεν ἐσυνήχειτε ἐσυνῆχουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσυνηχοῦμην ἐσυνήχου ἐσυνήχειτο
Dual ἐσυνήχεισθον ἐσυνηχεῖσθην
Plural ἐσυνηχοῦμεθα ἐσυνήχεισθε ἐσυνήχουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to ring with

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION