Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συμπαρορμάω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συμπαρορμάω συμπαρορμήσω

Structure: συμπαρορμά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to urge on with or together

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρορμῶ συμπαρορμᾷς συμπαρορμᾷ
Dual συμπαρορμᾶτον συμπαρορμᾶτον
Plural συμπαρορμῶμεν συμπαρορμᾶτε συμπαρορμῶσιν*
SubjunctiveSingular συμπαρορμῶ συμπαρορμῇς συμπαρορμῇ
Dual συμπαρορμῆτον συμπαρορμῆτον
Plural συμπαρορμῶμεν συμπαρορμῆτε συμπαρορμῶσιν*
OptativeSingular συμπαρορμῷμι συμπαρορμῷς συμπαρορμῷ
Dual συμπαρορμῷτον συμπαρορμῴτην
Plural συμπαρορμῷμεν συμπαρορμῷτε συμπαρορμῷεν
ImperativeSingular συμπαρόρμᾱ συμπαρορμᾱ́τω
Dual συμπαρορμᾶτον συμπαρορμᾱ́των
Plural συμπαρορμᾶτε συμπαρορμώντων, συμπαρορμᾱ́τωσαν
Infinitive συμπαρορμᾶν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρορμων συμπαρορμωντος συμπαρορμωσα συμπαρορμωσης συμπαρορμων συμπαρορμωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρορμῶμαι συμπαρορμᾷ συμπαρορμᾶται
Dual συμπαρορμᾶσθον συμπαρορμᾶσθον
Plural συμπαρορμώμεθα συμπαρορμᾶσθε συμπαρορμῶνται
SubjunctiveSingular συμπαρορμῶμαι συμπαρορμῇ συμπαρορμῆται
Dual συμπαρορμῆσθον συμπαρορμῆσθον
Plural συμπαρορμώμεθα συμπαρορμῆσθε συμπαρορμῶνται
OptativeSingular συμπαρορμῴμην συμπαρορμῷο συμπαρορμῷτο
Dual συμπαρορμῷσθον συμπαρορμῴσθην
Plural συμπαρορμῴμεθα συμπαρορμῷσθε συμπαρορμῷντο
ImperativeSingular συμπαρορμῶ συμπαρορμᾱ́σθω
Dual συμπαρορμᾶσθον συμπαρορμᾱ́σθων
Plural συμπαρορμᾶσθε συμπαρορμᾱ́σθων, συμπαρορμᾱ́σθωσαν
Infinitive συμπαρορμᾶσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρορμωμενος συμπαρορμωμενου συμπαρορμωμενη συμπαρορμωμενης συμπαρορμωμενον συμπαρορμωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρορμήσω συμπαρορμήσεις συμπαρορμήσει
Dual συμπαρορμήσετον συμπαρορμήσετον
Plural συμπαρορμήσομεν συμπαρορμήσετε συμπαρορμήσουσιν*
OptativeSingular συμπαρορμήσοιμι συμπαρορμήσοις συμπαρορμήσοι
Dual συμπαρορμήσοιτον συμπαρορμησοίτην
Plural συμπαρορμήσοιμεν συμπαρορμήσοιτε συμπαρορμήσοιεν
Infinitive συμπαρορμήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρορμησων συμπαρορμησοντος συμπαρορμησουσα συμπαρορμησουσης συμπαρορμησον συμπαρορμησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαρορμήσομαι συμπαρορμήσει, συμπαρορμήσῃ συμπαρορμήσεται
Dual συμπαρορμήσεσθον συμπαρορμήσεσθον
Plural συμπαρορμησόμεθα συμπαρορμήσεσθε συμπαρορμήσονται
OptativeSingular συμπαρορμησοίμην συμπαρορμήσοιο συμπαρορμήσοιτο
Dual συμπαρορμήσοισθον συμπαρορμησοίσθην
Plural συμπαρορμησοίμεθα συμπαρορμήσοισθε συμπαρορμήσοιντο
Infinitive συμπαρορμήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαρορμησομενος συμπαρορμησομενου συμπαρορμησομενη συμπαρορμησομενης συμπαρορμησομενον συμπαρορμησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσυμπαρόρμων ἐσυμπαρόρμᾱς ἐσυμπαρόρμᾱν*
Dual ἐσυμπαρορμᾶτον ἐσυμπαρορμᾱ́την
Plural ἐσυμπαρορμῶμεν ἐσυμπαρορμᾶτε ἐσυμπαρόρμων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσυμπαρορμώμην ἐσυμπαρορμῶ ἐσυμπαρορμᾶτο
Dual ἐσυμπαρορμᾶσθον ἐσυμπαρορμᾱ́σθην
Plural ἐσυμπαρορμώμεθα ἐσυμπαρορμᾶσθε ἐσυμπαρορμῶντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἔπειτα Κλεωνύμου τοῦ Σπαρτιάτου παραβαλόντοσ εἰσ Θήβασ μετὰ στρατιᾶσ, ἐπαρθέντεσ οἱ Βοιωτοί, καὶ Πίσιδοσ ἅμα τοῦ Θεσπιέωσ, ὃσ ἐπρώτευε δόξῃ καὶ δυνάμει τότε, συμπαρορμῶντοσ αὐτούσ, ἀπέστησαν. (Plutarch, Demetrius, chapter 39 1:4)

Synonyms

  1. to urge on with or together

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION