Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνεπαίρω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνεπαίρω συνεπαρῶ

Structure: συν (Prefix) + ἐπαίρ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to raise or lift at the same time, to be elevated together with
  2. to urge on together or also, to rise together with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπαίρω συνεπαίρεις συνεπαίρει
Dual συνεπαίρετον συνεπαίρετον
Plural συνεπαίρομεν συνεπαίρετε συνεπαίρουσιν*
SubjunctiveSingular συνεπαίρω συνεπαίρῃς συνεπαίρῃ
Dual συνεπαίρητον συνεπαίρητον
Plural συνεπαίρωμεν συνεπαίρητε συνεπαίρωσιν*
OptativeSingular συνεπαίροιμι συνεπαίροις συνεπαίροι
Dual συνεπαίροιτον συνεπαιροίτην
Plural συνεπαίροιμεν συνεπαίροιτε συνεπαίροιεν
ImperativeSingular συνέπαιρε συνεπαιρέτω
Dual συνεπαίρετον συνεπαιρέτων
Plural συνεπαίρετε συνεπαιρόντων, συνεπαιρέτωσαν
Infinitive συνεπαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεπαιρων συνεπαιροντος συνεπαιρουσα συνεπαιρουσης συνεπαιρον συνεπαιροντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπαίρομαι συνεπαίρει, συνεπαίρῃ συνεπαίρεται
Dual συνεπαίρεσθον συνεπαίρεσθον
Plural συνεπαιρόμεθα συνεπαίρεσθε συνεπαίρονται
SubjunctiveSingular συνεπαίρωμαι συνεπαίρῃ συνεπαίρηται
Dual συνεπαίρησθον συνεπαίρησθον
Plural συνεπαιρώμεθα συνεπαίρησθε συνεπαίρωνται
OptativeSingular συνεπαιροίμην συνεπαίροιο συνεπαίροιτο
Dual συνεπαίροισθον συνεπαιροίσθην
Plural συνεπαιροίμεθα συνεπαίροισθε συνεπαίροιντο
ImperativeSingular συνεπαίρου συνεπαιρέσθω
Dual συνεπαίρεσθον συνεπαιρέσθων
Plural συνεπαίρεσθε συνεπαιρέσθων, συνεπαιρέσθωσαν
Infinitive συνεπαίρεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεπαιρομενος συνεπαιρομενου συνεπαιρομενη συνεπαιρομενης συνεπαιρομενον συνεπαιρομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνήπαιρον συνήπαιρες συνήπαιρεν*
Dual συνηπαίρετον συνηπαιρέτην
Plural συνηπαίρομεν συνηπαίρετε συνήπαιρον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηπαιρόμην συνηπαίρου συνηπαίρετο
Dual συνηπαίρεσθον συνηπαιρέσθην
Plural συνηπαιρόμεθα συνηπαίρεσθε συνηπαίροντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • θήραισ τε ἐπιφιλοπονεῖσθαι συνεπαίρει τι ἡ γῆ καὶ κυσὶν εὐπέτειαν τροφῆσ παρέχουσα καὶ θηρία συμπαρατρέφουσα. (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 5 5:2)
  • ὅ τε γὰρ οἶνοσ συνεπαίρει καὶ ὁ ἀεὶ σύνοικοσ ἐμοὶ ἔρωσ κεντρίζει εἰσ τὸν ἀντίπαλον ἔρωτα αὐτῷ παρρησιάζεσθαι. (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 8 25:2)
  • ἐπειδὰν δὲ ἀνακουφίσῃ ἑαυτὸν εἰσ τὴν ἀνάβασιν, τῇ μὲν ἀριστερᾷ ἀνιμάτω τὸ σῶμα, τὴν δὲ δεξιὰν ἐκτείνων συνεπαιρέτω ἑαυτόν οὕτω γὰρ ἀναβαίνων οὐδὲ ὄπισθεν αἰσχρὰν θέαν παρέξει συγκεκαμμένῳ τῷ σκέλει, καὶ μηδὲ τὸ γόνυ ἐπὶ τὴν ῥάχιν τοῦ τιθέτω ἵππου, ἀλλ’ ὑπερβησάτω ἐπὶ τὰσ δεξιὰσ πλευρὰσ τὴν κνήμην. (Xenophon, Minor Works, , chapter 7 3:1)

Synonyms

  1. to raise or lift at the same time

    • συνεξαίρω (to assist in raising, being lifted up at once, being excited at the same time)

  2. to urge on together or also

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION