Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συμμαχέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συμμαχέω συνεμάχησα συμμεμάχηκα συμμεμάχημαι

Structure: συμ (Prefix) + μαχέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: su/mmaxos

Sense

  1. to be an ally, to be in alliance

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμάχω συμμάχεις συμμάχει
Dual συμμάχειτον συμμάχειτον
Plural συμμάχουμεν συμμάχειτε συμμάχουσιν*
SubjunctiveSingular συμμάχω συμμάχῃς συμμάχῃ
Dual συμμάχητον συμμάχητον
Plural συμμάχωμεν συμμάχητε συμμάχωσιν*
OptativeSingular συμμάχοιμι συμμάχοις συμμάχοι
Dual συμμάχοιτον συμμαχοίτην
Plural συμμάχοιμεν συμμάχοιτε συμμάχοιεν
ImperativeSingular συμμᾶχει συμμαχεῖτω
Dual συμμάχειτον συμμαχεῖτων
Plural συμμάχειτε συμμαχοῦντων, συμμαχεῖτωσαν
Infinitive συμμάχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαχων συμμαχουντος συμμαχουσα συμμαχουσης συμμαχουν συμμαχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμμάχουμαι συμμάχει, συμμάχῃ συμμάχειται
Dual συμμάχεισθον συμμάχεισθον
Plural συμμαχοῦμεθα συμμάχεισθε συμμάχουνται
SubjunctiveSingular συμμάχωμαι συμμάχῃ συμμάχηται
Dual συμμάχησθον συμμάχησθον
Plural συμμαχώμεθα συμμάχησθε συμμάχωνται
OptativeSingular συμμαχοίμην συμμάχοιο συμμάχοιτο
Dual συμμάχοισθον συμμαχοίσθην
Plural συμμαχοίμεθα συμμάχοισθε συμμάχοιντο
ImperativeSingular συμμάχου συμμαχεῖσθω
Dual συμμάχεισθον συμμαχεῖσθων
Plural συμμάχεισθε συμμαχεῖσθων, συμμαχεῖσθωσαν
Infinitive συμμάχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαχουμενος συμμαχουμενου συμμαχουμενη συμμαχουμενης συμμαχουμενον συμμαχουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμᾶχουν συνεμᾶχεις συνεμᾶχειν*
Dual συνεμάχειτον συνεμαχεῖτην
Plural συνεμάχουμεν συνεμάχειτε συνεμᾶχουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμαχοῦμην συνεμάχου συνεμάχειτο
Dual συνεμάχεισθον συνεμαχεῖσθην
Plural συνεμαχοῦμεθα συνεμάχεισθε συνεμάχουντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμάχησα συνεμάχησας συνεμάχησεν*
Dual συνεμαχήσατον συνεμαχησάτην
Plural συνεμαχήσαμεν συνεμαχήσατε συνεμάχησαν
SubjunctiveSingular συμμαχήσω συμμαχήσῃς συμμαχήσῃ
Dual συμμαχήσητον συμμαχήσητον
Plural συμμαχήσωμεν συμμαχήσητε συμμαχήσωσιν*
OptativeSingular συμμαχήσαιμι συμμαχήσαις συμμαχήσαι
Dual συμμαχήσαιτον συμμαχησαίτην
Plural συμμαχήσαιμεν συμμαχήσαιτε συμμαχήσαιεν
ImperativeSingular συμμάχησον συμμαχησάτω
Dual συμμαχήσατον συμμαχησάτων
Plural συμμαχήσατε συμμαχησάντων
Infinitive συμμαχήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαχησᾱς συμμαχησαντος συμμαχησᾱσα συμμαχησᾱσης συμμαχησαν συμμαχησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεμαχησάμην συνεμαχήσω συνεμαχήσατο
Dual συνεμαχήσασθον συνεμαχησάσθην
Plural συνεμαχησάμεθα συνεμαχήσασθε συνεμαχήσαντο
SubjunctiveSingular συμμαχήσωμαι συμμαχήσῃ συμμαχήσηται
Dual συμμαχήσησθον συμμαχήσησθον
Plural συμμαχησώμεθα συμμαχήσησθε συμμαχήσωνται
OptativeSingular συμμαχησαίμην συμμαχήσαιο συμμαχήσαιτο
Dual συμμαχήσαισθον συμμαχησαίσθην
Plural συμμαχησαίμεθα συμμαχήσαισθε συμμαχήσαιντο
ImperativeSingular συμμάχησαι συμμαχησάσθω
Dual συμμαχήσασθον συμμαχησάσθων
Plural συμμαχήσασθε συμμαχησάσθων
Infinitive συμμαχήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμμαχησαμενος συμμαχησαμενου συμμαχησαμενη συμμαχησαμενης συμμαχησαμενον συμμαχησαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ αὐτοὶ συνεμάχησαν τῷ Δαυὶδ ἐπὶ τὸν γεδδούρ, ὅτι δυνατοὶ ἰσχύοσ πάντεσ καὶ ἦσαν ἡγούμενοι ἐν τῇ στρατιᾷ ἐν τῇ δυνάμει. (Septuagint, Liber I Paralipomenon 12:22)
  • ἐὰν δὲ ἐνστῇ πόλεμοσ ἐν Ρώμῃ προτέρᾳ ἢ πᾶσι τοῖσ συμμάχοισ αὐτῶν ἐν πάσῃ κυρείᾳ αὐτῶν, (Septuagint, Liber Maccabees I 8:24)
  • καὶ ἀπῇρε τοῦ ἐλθεῖν μετὰ δυνάμεωσ πολλῆσ καὶ ἀπέστειλεν ἐπιστολὰσ λάθρᾳ πᾶσι τοῖσ συμμάχοισ αὐτοῦ τοῖσ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, ὅπωσ συλλάβωσι τὸν Ἰωνάθαν καὶ τοὺσ μετ̓ αὐτοῦ. καὶ οὐκ ἐδύναντο, ὅτι ἐγνώσθη αὐτοῖσ ἡ βουλὴ αὐτῶν. (Septuagint, Liber Maccabees I 9:60)
  • καὶ οὐκ ἠβουλόμεθα οὖν παρενοχλεῖν ὑμῖν καὶ τοῖσ λοιποῖσ συμμάχοισ καὶ φίλοισ ἡμῶν ἐν τοῖσ πολέμοισ τούτοισ. (Septuagint, Liber Maccabees I 12:14)
  • οὔτοι πάντ’ ἐγὼ δυνήσομαι πόλει πατρῴᾳ συμμάχοισ θ’ ὑπηρετεῖν. (Euripides, Rhesus, episode, iambic14)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION