뜻

2. 허락하다, 수여하다, 해산시키다, 내보내다, 보내다, 용인하다

1. to make a prelude, preamble or preface
2. to say by way of preface, premise, begin by invoking, let, be said by way of preface

예문

• μάλιστα δ’ ἄν τισ αὐτοῦ θαυμάσειε τὴν ἐν τοῖσ προοιμίοισ δύναμιν, ἐνθυμηθεὶσ ὅτι διακοσίων οὐκ ἐλάττουσ δικανικοὺσ γράψασ λόγουσ ἐν οὐδενὶ πέφηνεν οὔτε ἀπιθάνωσ προοιμιαζόμενοσ οὔτε ἀπηρτημένῃ τῶν πραγμάτων ἀρχῇ χρώμενοσ, ἀλλ’ οὐδὲ τοῖσ ἐνθυμήμασιν ἐπιβέβληκε τοῖσ αὐτοῖσ οὐδ’ ἐπὶ τὰσ αὐτὰσ κατενήνεκται διανοίασ. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 17 2:3)

  (디오니시오스, chapter 17 2:3)

• ὁμολόγησον, ἐὰν ἐκεῖνοσ σολοικίσῃ προοιμιαζόμενοσ ἢ βαρβαρίσῃ διηγούμενοσ· (Plutarch, De vitioso pudore, section 16 3:1)

  (플루타르코스, De vitioso pudore, section 16 3:1)

• ἀλλὰ δὴ μηκέτ’, ὦ ξένε, διατριβὴν πλείω τῆσ μελλήσεωσ ποιώμεθα, ἐπὶ δὲ τὸν λόγον ἐπανέλθωμεν καὶ ἀπ’ ἐκείνων ἀρχώμεθα, εἴ σοι φίλον, ὧν οὐχ ὡσ προοιμιαζόμενοσ εἶπεσ τότε. (Plato, Laws, book 4 122:2)

  (플라톤, Laws, book 4 122:2)

• πάντα οὖν ταῦτα καὶ ἔτι πλείω τισ ἂν εἴποι περὶ γάμων, ὡσ χρὴ γαμεῖν, προοιμιαζόμενοσ ὀρθῶσ· (Plato, Laws, book 6 159:1)

  (플라톤, Laws, book 6 159:1)

• ἃ δ’ Ἀπολλόδωροσ ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ νεῶν προοιμιαζόμενοσ εἴρηκεν ἥκιστα λέγοιτ’ ἄν. (Strabo, Geography, Book 7, chapter 3 12:2)

  (스트라본, 지리학, Book 7, chapter 3 12:2)

유사 형태

• προοιμιαζόμενος (5)
• προοιμιαζομένοις (2)
• προοιμιάζομαι (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.