Sense

1. one who attends or escorts, a conductor, guide
2. one who attends a procession

Examples

• τοιγάρτοι ἐκεῖνα ὁρῶντί μοι ἐδόκει ὁ τῶν ἀνθρώπων βίοσ πομπῇ τινι μακρᾷ προσεοικέναι, χορηγεῖν δὲ καὶ διατάττειν ἕκαστα ἡ Τύχη, διάφορα καὶ ποικίλα τοῖσ πομπευταῖσ τὰ σχήματα προσάπτουσα· (Lucian, Necyomantia, (no name) 16:1)
• οἱ δὲ νῦν πλούσιοι πρὸσ ἐμὲ Ἶροι δηλαδὴ ἅπαντεσ, καὶ οὐκέτι το ἀργυροῦν πινάκιον ἢ τὸν σκύφον ἐπιδείξεται Διόνικοσ ἐν τῇ πομπῇ, καὶ μάλιστα ἐπειδὰν ὁρᾷ τοὺσ οἰκέτασ τοὺσ ἐμοὺσ ἀργύρῳ τοσούτῳ χρωμένουσ· (Lucian, 42:1)
• "καὶ γὰρ ἀρχὴν εἶχεν ἡ πομπὴ καθ’ ὃν ὁ προειρημένοσ ἀστήρ φαίνεται χρόνον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 19 3:95)
• "ἦν δ’ ἅπαντα ταῦτα χρυσᾶ, καὶ μετὰ ταῦτα Διὸσ ἤγετο πομπὴ καὶ ἄλλων παμπόλλων θεῶν καὶ ἐπὶ πᾶσιν Ἀλεξάνδρου, ὃσ ἐφ’ ἁρ́ματοσ ἐλεφάντων ἀληθινῶν ἐφέρετο χρυσοῦσ, Νίκην καὶ Ἀθηνᾶν ἐξ ἑκατέρου μέρουσ ἔχων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 31 3:3)
• ταῦτα δὲ τὰ χρυσώματα ἐκτὸσ ἦν τῶν ἐν τῇ τοῦ Διονύσου πομπῇ διενεχθέντων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 31 3:19)

Similar forms

• πομπεύειν (10)
• πομπεῖα (6)
• πομπεύει (6)
• πομπειανυμ (4)
• πομπείῳ (3)
• πομπείων (3)
• πομπειυμ (3)
• πομπεύοντα (2)
• πομπεύων (2)
• πομπευθεὶς (2)
• πομπείαν (2)
• Πομπέλων (2)
• πομπεύσας (2)
• πομπεῖ (2)
• πομπειυς (2)
• πόμπευεν (2)
• πομπεύουσι (2)
• πομπειανυς (2)
• πομπευθὲν (2)
• πομπευταῖς (2)
• πομπειαναμ (1)
• Πομπεῖον (1)
• Πομπέλωνα (1)
• πομπεύσεις (1)
• πομπειι (1)
• πομπεύεσκε (1)
• πομπεύσαι (1)
• πομπεῖς (1)
• πομπεῦσον (1)
• πομπείοις (1)
• πόμπευον (1)
• πομπείας (1)
• πομπεῦσαι (1)
• πομπεύω (1)
• πομπειανο (1)
• πομπείου (1)
• πόμπευε (1)
• πομπεύσεων (1)
• πομπεῖά (1)
• πομπειο (1)
• πομπεύετε (1)
• πομπεύσαις (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.