뜻

2. 경멸하다, 깔보다, 업신여기다, 등한시하다

1. to compass in thought, speculate about
2. to overlook, to contemn, despise

예문

• πάλιν δέ, οἶμαι, γράφων πρὸσ Ἰδομενέα διακελεύεται μὴ νόμοισ καὶ δόξαισ δουλεύοντα ζῆν, ἐφ’ ὅσον ἂν μὴ τὴν διὰ τοῦ πέλασ ἐκ πληγῆσ ὄχλησιν παρασκευάζωσιν εἴπερ οὖν οἱ νόμουσ καὶ πολιτείασ ἀναιροῦντεσ τὸν βίον ἀναιροῦσι τὸν ἀνθρώπινον, Ἐπίκουροσ δὲ καὶ Μητρόδωροσ τοῦτο ποιοῦσι, τοὺσ μὲν συνήθεισ ἀποτρέποντεσ τοῦ τὰ κοινὰ πράττειν τοῖσ δὲ πράττουσιν ἀπεχθανόμενοι τοὺσ δὲ πρώτουσ καὶ σοφωτάτουσ τῶν νομοθετῶν κακῶσ λέγοντεσ τῶν δὲ νόμων παρακελευόμενοι περιφρονεῖν, ἐὰν μὴ προσῇ φόβοσ πληγῆσ καὶ κολάσεωσ· (Plutarch, Adversus Colotem, section 34 1:4)

  (플루타르코스, Adversus Colotem, section 34 1:4)

• σοὶ μὲν εἰκόσ, ὦ Διαδούμενε, μὴ πάνυ μέλειν, εἴ τινι δοκεῖτε παρὰ τὰσ κοινὰσ φιλοσοφεῖν ἐννοίασ ὁμολογοῦντί γε καὶ τῶν αἰσθήσεων περιφρονεῖν, ἀφ’ ὧν σχεδὸν αἱ πλεῖσται γεγόνασιν ἔννοιαι, τήν γε περὶ τὰ φαινόμενα πίστιν ἕδραν ἔχουσαι καὶ ἀσφάλειαν. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 1 1:2)

  (플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 1 1:2)

• ἐνδύεται γὰρ ἠθικῶσ τὰ τοιαῦτα, καὶ μᾶλλον εἴκουσι τοῖσ ὁμοιοπαθεῖν ἀλλὰ μὴ περιφρονεῖν δοκοῦσιν. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 33 7:1)

  (플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 33 7:1)

• λόγων γὰρ ἡμῖν πολυτελῶν καὶ ποικίλων πολλοὶ προθέντεσ παμμιγεῖσ εὐωχίασ, περιφρονεῖν πείθουσι τῶν εἰθισμένων. (Unknown, Greek Anthology, book 4, chapter 3 1:1)

  (작자 미상, Greek Anthology, book 4, chapter 3 1:1)

• θεοῦ γὰρ παρόντοσ ὑμῖν βοηθοῦ πάντων περιφρονεῖν εὔλογον. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 4 231:1)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 4 231:1)

유사 형태

• περιφρόνησιν (7)
• περιφρονεῖν (6)
• περίφρονι (6)
• περίφρονος (5)
• περιφρονῶν (4)
• περίφρονα (4)
• περίφρον (4)
• περιφρόνησις (2)
• περιφρονῶ (2)
• περίφρονες (2)
• περιφρονῆσαι (2)
• περιφρονείτω (1)
• περιφρόνει (1)
• περιφρονήσει (1)
• περιφρονῇ (1)
• περιφρονήσας (1)
• περιφρονεῖ (1)
• περιφρονήσεως (1)
• περιφρονοῦντι (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.