Sense

1. a turning away, means of averting
2. a digression

Examples

• "ἑτέρα δ’ ἐστὶν οὐκ ἀθείαστοσ οὐδ’ οἰκογενήσ, ἀλλ’ ἔπηλυσ ἐπίπνοια καὶ παρατροπὴ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ ἀρχὴν κρείττονοσ δυνάμεωσ ἀρχὴν ἔχουσα καὶ κίνησιν ἧσ τὸ μὲν κοινὸν ἐνθουσιαστικὸν καλεῖται πάθοσ· (Plutarch, Amatorius, section 16 2:4)
• γε δὴ καὶ ζηλοῦντασ τοῖσ δ’ ἁμαρτανομένοισ ἐφιστάναι χρὴ τὴν διάνοιαν, ὑφ’ ὧν αἰτιῶν καὶ ὅθεν ἡ παρατροπὴ γέγονεν. (Plutarch, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 6 2:1)
• θάνατον ἀγαθῶν καὶ καλῶν ἐλπίδεσ ἀμηχάνουσ ἡδονὰσ καὶ προσδοκίασ ἔχουσαι πᾶν μὲν ἔλλειμμα πᾶν δὲ πρόσκρουσμα τῆσ ψυχῆσ ἐξαλείφουσι καὶ ἀφανίζουσιν ὥσπερ ἐν ὁδῷ, μᾶλλον δ’ ὁδοῦ παρατροπῇ βραχείᾳ, ῥᾳδίωσ τὰ συντυγχάνοντα καὶ μετρίωσ φερούσησ. (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 29 2:1)
• δεῖ δὲ μηδὲν εἶναι τοιοῦτον συγκεχωρημένον, ἐξ οὗ κατὰ μίμησιν παρατροπή τισ τῶν κατὰ τὴν πολιτείαν ἔσοιτο, ἀλλ’ ὡσ οὐδὲ περὶ τῶν τυχόντων ἠμέληται τοῖσ νόμοισ εἰδόσι προνοεῖσθαι τοῦ κατ’ αὐτοὺσ ἀμέμπτου. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 4 297:1)

Similar forms

• παρατροπῆς (5)
• παρατροπὴ (2)
• παρατροπέων (2)
• παρατρόφων (2)
• παρατροπαὶ (2)
• παρατροπὰ (1)
• παρατροχάσαι (1)
• παρατροπή (1)
• παράτροποι (1)
• παρατροπῇ (1)
• παρατροχάσῃ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.