Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

παρακουστέος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: παρακουστέος παρακουστέον

Structure: παρακουστε (Stem) + ος (Ending)

Etym.: parakou/w의 분사형

Sense

  1. one must disobey

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative παρακουστέος παρακούστεον
Genitive παρακουστέου παρακουστέου
Dative παρακουστέῳ παρακουστέῳ
Accusative παρακουστέον παρακούστεον
Vocative παρακουστέε παρακούστεον
DualN/A/V παρακουστέω παρακουστέω
G/D παρακουστέοιν παρακουστέοιν
PluralNominative παρακουστέοι παρακούστεα
Genitive παρακουστέων παρακουστέων
Dative παρακουστέοις παρακουστέοις
Accusative παρακουστέους παρακούστεα
Vocative παρακουστέοι παρακούστεα
Positive Comparative Superlative
Adjective παρακουστέος παρακουστέου παρακουστεότερος παρακουστεοτέρου παρακουστεότατος παρακουστεοτάτου
Adverb παρακουστέως παρακουστεότερον παρακουστεότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. one must disobey

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION