Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

παρακοίτης

First declension Noun; Masculine 자동번역 Transliteration:

Principal Part: παρακοίτης παρακοίτου

Structure: παρακοιτ (Stem) + ης (Ending)

Etym.: koith/

Sense

  1. one who sleeps beside, a bedfellow, husband, spouse

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative παρακοίτης παρακοίτᾱ παρακοῖται
Genitive παρακοίτου παρακοίταιν παρακοιτῶν
Dative παρακοίτῃ παρακοίταιν παρακοίταις
Accusative παρακοίτην παρακοίτᾱ παρακοίτᾱς
Vocative παρακοῖτα παρακοίτᾱ παρακοῖται

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • γυμνὸν δ’ εἶχε μέτωπον ἀναστέλλουσα δ’ ὀπωπὰσ εἰνάλιον σκοπίαζε μελαγχαίτην παρακοίτην. (Unknown, Greek Anthology, book 2, chapter 1 12:3)
  • Οἰνώνη δὲ χόλῳ φρένασ ἔζεεν, ἔζεε πικρῷ ζήλῳ θυμὸν ἔδουσα, Πάριν δ’ ἐδόκευε λαθοῦσα ὄμματι μαινομένῳ κρυφίην δ’ ἤγγειλεν ἀπειλήν, δεξιτερῇ βαρύποτμον ἀναινομένη παρακοίτην, αἰδομένῳ μὲν ἐοίκεν ὁ βουκόλοσ, εἶχε δ’ ὀπωπὴν πλαζομένην ἑτέρωσε δυσίμεροσ· (Unknown, Greek Anthology, book 2, chapter 1 43:1)

Synonyms

  1. one who sleeps beside

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION