- σὺ δ̓ εὖ οἶδ̓ ὅτι κἂν οἱ ἄλλοι εἰσ ἄνοιαν ἢ ἀπαιδευσίαν ἢ παραφροσύνην ἀναφέρωσι τὸ πρᾶγμα, αἰδοῦσ αὐτὸ σύμβολον καὶ ἀφελείασ ἐποιήσω καὶ ψυχῆσ μηδὲν ἀγοραῖον καὶ ἔντεχνον ἐχούσησ· (Lucian, Pro lapsu inter salutandum 30:1)
(루키아노스, Pro lapsu inter salutandum 30:1)
- τὸ δὲ ἄγαν πανταχοῦ μὲν ἐπισφαλέσ, ἐν δὲ ταῖσ πολιτικαῖσ φιλοτιμίαισ ὀλέθριον ἐκφέρει γὰρ εἰσ μανίαν καὶ παραφροσύνην ὕπαιθρον ἐξουσίασ μεγάλησ ἐπιλαβομένουσ, ὅταν μὴ τὸ καλὸν ἔνδοξον εἶναι θέλωσιν, ἀλλ’ ἀγαθὸν ἡγῶνται τὸ ἔνδοξον εἶναι. (Plutarch, Agis, chapter 2 2:1)
(플루타르코스, Agis, chapter 2 2:1)
- τὸ γὰρ τοσαύτασ παρελθόντα κοινὰσ καὶ δεδημοσιωμένασ γυναῖκασ ἐπὶ τὴν κατάκλειστον ὠθεῖσθαι καὶ πολυτελῆ, πολλάκισ ἂν οὕτω τύχῃ καὶ ἄμορφον οὖσαν, ὑπερβολὴ μανίασ καὶ παραφροσύνησ. (Plutarch, De curiositate, section 9 2:3)
(플루타르코스, De curiositate, section 9 2:3)
- ἐπὶ τὴν κατάκλειστον ὠθεῖσθαι καὶ πολυτελῆ, πολλάκισ ἂν οὕτω τύχῃ καὶ ἄμορφον οὖσαν, ὑπερβολὴ μανίασ καὶ παραφροσύνησ. (Plutarch, De curiositate, section 9 9:1)
(플루타르코스, De curiositate, section 9 9:1)
- ἡ δὲ πρὸσ ἀδελφόν, ᾧ θυσιῶν τε κοινωνεῖν ἀνάγκη καὶ ἱερῶν πατρῴων ὁμόταφόν τε γενέσθαι καί που σύνοικον ἢ γείτονα χωρίων, ἐν ὄμμασιν ἔχει τὸ λυπηρόν, ὑπομιμνήσκουσα καθ’ ἡμέραν τῆσ ἀνοίασ καὶ παραφροσύνησ, δι’ ἣν τὸ ἥδιστον καὶ συγγενέστατον πρόσωπον ἰδεῖν σκυθρωπότατον, ἥ τε προσφιλὴσ ἐκ νέων φωνὴ καὶ συνήθησ ἀκοῦσαι φοβερωτάτη γέγονε. (Plutarch, De fraterno amore, section 7 2:1)
(플루타르코스, De fraterno amore, section 7 2:1)
- πρὸσ οὓσ ὑπστυχὼν ἄν τισ εἴποι θεὸσ δέ σοι πῆμ’ οὐδὲν ἀλλ’ αὐτὸσ σύ σοί καὶ ἡ διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ παραφροσύνη. (Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 30 1:2)
(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 30 1:2)
- οὗτοι τὸ μὲν πρῶτον ἀκούσαντεσ ἐπὶ Διονύσιον καὶ Σικελίαν αἴρεσθαι τὸν στόλον, ἐξεπλάγησαν καὶ κατέγνωσαν, ὡσ ὀργῆσ τινοσ παραφροσύνῃ καὶ μανίᾳ τοῦ Δίωνοσ ἢ χρηστῶν ἐλπίδων ἀπορίᾳ ῥιπτοῦντοσ ἑαυτὸν εἰσ ἀπεγνωσμένασ πράξεισ· (Plutarch, Dion, chapter 23 1:1)
(플루타르코스, Dion, chapter 23 1:1)
- Ὁκόσοισι δὲ ἐν πυρετοῖσι τὰ σκέλεα γίγνεται φυματώδεα, καὶ ἐγχρονιζόμενα μὴ ἐκπεπαίνεται ἔτι ἐόντων ἐν πυρετοῖσιν, ἢν καὶ προσπέσῃ πνιγμὸσ ἐν φάρυγγι, ἰσχνων ἐόντων τῶν περὶ φάρυγγα, καὶ μὴ πεπαίνηται, ἀλλὰ σβεσθῇ, φιλέει τῷ τοιῷδε αἷμα ἐκ τῶν Ῥινῶν Ῥέειν‧ κἢν μὲν πουλὺ Ῥυῇ, λύσιν σημαίνει τῆσ νούσου‧ ἢν δὲ μὴ, μακρήν‧ ὁκόσῳ δ’ ἂν ἔλασσον Ῥυῇ, τοσῷδε χεῖρον καὶ ἐπίμηκεσ‧ ἢν δὲ τἄλλα Ῥήϊστα γένηται, προσδέχεσθαι τῷ τοιῷδε ἐσ πόδασ ἀλγήματα‧ ἢν δὲ ἅψηται τοῦ ποδὸσ, καὶ ἐπώδυνοσ γενόμενοσ παραμένῃ πυριφλεγὴσ γενόμενοσ, καὶ μὴ λυθῇ, κατὰ σμικρὸν ἥξει καὶ ἐσ αὐχένα ἀλγήματα καὶ ἐσ κληῗδα καὶ ἐσ ὦμον καὶ ἐσ στῆθοσ καὶ ἐσ ἄρθρον, καὶ τοῦτο δεήσει φυματῶδεσ γενέσθαι‧ σβεννυμένων δὲ τουτέων, ἢν αἱ χεῖρεσ ἐφέλκωνται ἢ τρομεραὶ γένωνται, σπασμὸσ τὸν τοιόνδε ἐπιλαμβάνει καὶ παραφροσύνη‧ ἀτὰρ καὶ φλυζάκια ἐπὶ τὴν ὀφρὺν, καὶ ἐρυθήματα ἴσχει, καὶ τὸ βλέφαρον τὸ ἕτερον παρὰ τὸ ἕτερον παραβλαστάνει, καὶ σκληρὴ φλεγμονὴ κατέχει, καὶ οἰδέει ἰσχυρῶσ ὁ ὀφθαλμὸσ, καὶ ἡ παραφροσύνη μέγα ἐπιδιδοῖ‧ αἱ δὲ νύκτεσ μᾶλλον σημαίνουσιν ἢ αἱ ἡμέραι τὰ περὶ τὴν παραφροσύνην. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 10.3)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 10.3)
- Ὅκου ἐν πυρετῷ μὴ διαλείποντι δύσπνοια γίνεται καὶ παραφροσύνη, θανάσιμον. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 83.48)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 83.48)