οἰνάνθη
First declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
οἰνάνθη
Structure:
οἰνανθ
(Stem)
+
η
(Ending)
Sense
- the first shoot of the vine, the vine
- the soft down of the young vine-leaves
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἡ γὰρ φύσισ, ὥσπερ ἐν φυτοῖσ ἀγρίοισ, οἱο͂ν οἰνάνθαισ ἐρινεοῖσ κοτίνοισ, ἀρχὰσ ἀπέπτουσ καὶ ἀτελεῖσ ἡμέρων καρπῶν ἐνέφυσεν, οὕτω τοῖσ μὲν ἀλόγοισ τὸ πρὸσ τὰ ἔγγονα φιλόστοργον ἀτελὲσ καὶ οὐ διαρκὲσ πρὸσ δικαιοσύνην οὐδὲ τῆσ χρείασ πορρωτέρω προερχόμενον ἔδωκεν ἄνθρωπον δέ, λογικὸν καὶ πολιτικὸν ζῷον, ἐπὶ δίκην καὶ νόμον εἰσάγουσα καὶ θεῶν τιμὰσ καὶ πόλεων ἱδρύσεισ καὶ φιλοφροσύνην, γενναῖα καὶ καλὰ καὶ φερέκαρπα τούτων σπέρματα παρέσχε τὴν πρὸσ τὰ ἔγγονα χάριν καὶ ἀγάπησιν, ἀκολουθοῦσαν ταῖσ πρώταισ ἀρχαῖσ· (Plutarch, De amore prolis, section 32)
- ἡ γὰρ φύσισ ὥσπερ ἐν φυτοῖσ ἀγρίοισ, οἱο͂ν οἰνάνθαισ ἐρινεοῖσ κοτίνοισ, ἀρχὰσ ἀπέπτουσ καὶ ἀτελεῖσ ἡμέρων καρπῶν ἐνέφυσεν· (Plutarch, De amore prolis, section 3 1:1)
- "συμπλέκουσι γὰρ καὶ τοῦτ’ ἔνιοι εἰσ τοὺσ στεφάνουσ, ἐπὶ τούτοισ ἥ τε οἰνάνθη καὶ τὸ μέλαν ἰόν καὶ τῶν ἀγρίων ὅ τε ἑλίχρυσοσ καὶ τῆσ ἀνεμώνησ ἡ λειμωνία καλουμένη καὶ ξίφιον καὶ ὑάκινθοσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 275)
- "οἰνάνθη δὲ ἡ ἀρίστη Κυπρία καὶ Ἀδραμυττηνή · (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 36 4:21)
- ὁ μὲν γὰρ βασιλεὺσ αὐτὸσ οὕτω διέφθαρτο τὴν ψυχὴν ὑπὸ γυναικῶν καὶ πότων ὥστε, ὁπότε νήφοι μάλιστα καὶ σπουδαιότατοσ αὑτοῦ γένοιτο, τελετὰσ τελεῖν καὶ τύμπανον ἔχων ἐν τοῖσ βασιλείοισ ἀγείρειν, τὰ δὲ μέγιστα τῆσ ἀρχῆσ πράγματα διοικεῖν Ἀγαθόκλειαν τὴν ἐρωμένην τοῦ βασιλέωσ καὶ τὴν ταύτησ μητέρα καὶ πορνοβοσκὸν Οἰνάνθην. (Plutarch, Cleomenes, chapter 33 2:1)
- αὐλητρίδεσ δὲ Σάμιαι καὶ ὀρχηστρίδεσ, Ἀριστονίκα καὶ τύμπανον ἔχουσ’ Οἰνάνθη καὶ Ἀγαθόκλεια διαδήμασι βασιλέων ἐπέβησαν. (Plutarch, Amatorius, section 9 4:2)
- τέγξισ μὲν ὦν ἔλαιον ξὺν χαμαιμήλῳ ἑψηθὲν ἢ νάρδῳ· θέρεοσ δὲ καὶ σίραιοσ Ἑλληνικόσ· ἢν δὲ καὶ ἐπιθέτοισι δέῃ χρέεσθαι, φοίνικεσ ἐν οἴνῳ αὐστηρῷ δευθέντεσ· ἔπειτα λεῖοι ἐσ μᾶζαν τετριμμένοι ξὺν νάρδῳ, ἀλφίτοισι, οἰνάνθῃ, προσηνὲσ θώρηκι ἐπίπλασμα · ψυκτικὸν δὲ καὶ μῆλα θλασθέντα ξὺν μαστίχῃ καὶ μελιλώτῳ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 79)
- ναὶ μὴν Ἡράκλειτον ἐπέπλεκεν, ὡσ ἀπ’ ἀκάνθησ εἳσ ῥόδον,1 οἰνάνθη δ’ ὥσ τισ ἔθαλλε Δίων χρυσάνθη δὲ κόμαισι κρόκον Θήρωνα συνῆψεν ἐν δ’ ἔβαλ’ ἑρπύλλου κλωνίον Οὐλιάδην, ἁβροκόμην δὲ Μυΐσκον, ἀειθαλὲσ ἔρνοσ ἐλαίησ ἱμερτοὺσ δ’ Ἀρέτου κλῶνασ ἀπεδρέπετο. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 12, chapter 256 1:1)