Sense

1. an inmate of one's house
2. a menial, servant

Examples

• ἐὼν δ ἐγγὺς Ἀχαιὸς οὐ μέμψεταί μ ἀνὴρ Ιὀνίας ὑπὲρ ἁλὸς οἰκέων: (Pindar, Odes, nemean odes, nemean 7 19:1)
• τῶν ἀθρόοις ἀνδησάμενοι θαμάκις ἔρνεσιν χαίτας ῥεέθροισί τε Δίρκας ἔφανεν καὶ παρ Εὐρώτᾳ πέλας, Ἰφικλέος μὲν παῖς ὁμόδαμος ἐὼν Σπαρτῶν γένει, Τυνδαρίδας δ ἐν Ἀχαιοῖς ὑψίπεδον Θεράπνας οἰκέων ἕδος. (Pindar, Odes, isthmian odes, isthmian 1 8:1)
• ὁ κινητὴρ δὲ γᾶς Ὀγχηστὸν οἰκέων καὶ γέφυραν ποντιάδα πρὸ Κορίνθου τειχέων, τόνδε πορὼν γενεᾷ θαυμαστὸν ὕμνον ἐκ λεχέων ἀνάγει φάμαν παλαιὰν εὐκλέων ἔργων: (Pindar, Odes, isthmian odes, isthmian 4 7:2)
• οἰκεύς τις, ὅσπερ ἵκετ ἐκσωθεὶς μόνος. (Sophocles, Oedipus Tyrannus, episode 2:7)
• πάρα τε φῶς ἰδεῖν μέγα τ ἀφῃρέθην ψάλιον οἰκέων. (Aeschylus, Libation Bearers, choral, ephymn 21)

Similar forms

• οἰκεῖον (405)
• οἰκείων (384)
• οἰκείαν (292)
• οἰκείους (282)
• οἰκεῖα (264)
• οἰκεῖν (264)
• οἰκετῶν (229)
• οἰκείας (203)
• οἰκείοις (195)
• οἰκέτας (193)
• οἰκείως (185)
• οἰκέταις (119)
• οἰκέτης (108)
• οἰκέτην (107)
• οἰκείου (87)
• οἰκέται (73)
• οἰκεῖος (73)
• οἰκεῖοι (59)
• οἰκεῖ (58)
• οἰκέτου (57)
• οἰκεῖται (51)
• οἰκεῖσθαι (48)
• οἰκέουσι (48)
• οἰκείᾳ (39)
• οἰκείῳ (38)
• οἰκεία (36)
• οἰκέοντες (28)
• οἰκεῖόν (25)
• οἰκείαις (24)
• οἰκέτῃ (21)
• οἰκέειν (16)
• οἴκεον (15)
• οἰκεῖαι (12)
• οἰκέοντας (12)
• οἴκει (9)
• οἰκετέων (9)
• οἰκειότης (8)
• οἰκέει (8)
• οἰκεῖός (7)
• οἰκεῖτε (7)
• οἰκεῖς (6)
• οἰκετικὸν (6)
• οἰκεόντων (6)
• οἰκεῖοί (6)
• οἰκέων (5)
• οἰκείης (5)
• οἰκέουσιν (4)
• οἶκε (4)
• οἰκειότατ (4)
• οἰκέομεν (4)
• οἰκέτις (4)
• οἴκεε (4)
• οἰκείη (3)
• οἰκείτω (3)
• οἰκεῖά (3)
• οἰκείωσις (3)
• οἰκειῶσαι (3)
• οἰκετικῆς (2)
• οἰκειοῦν (2)
• οἰκεῖσθαί (2)
• οἰκεομένη (2)
• οἰκέταν (2)
• οἰκέτιν (2)
• οἰκεῦντες (2)
• οἰκετικὴν (2)
• οἰκέωμεν (2)
• οἰκεῦσα (2)
• οἰκείοισι (2)
• οἰκετείας (2)
• οἰκετικὰς (2)
• οἰκετικὸς (2)
• οἰκε (1)
• οἰκειόταθ (1)
• οἰκειοῦσα (1)
• οἰκέοιτο (1)
• οἰκετείαν (1)
• οἰκετιᾶ (1)
• οἰκ<ε>ίᾳ (1)
• οἰκεῖὸν (1)
• οἰκειῶται (1)
• οἰκέουσα (1)
• οἰκέτ[ην] (1)
• οἰκετικᾶς (1)
• οἰκεῦσι (1)
• οἰκέαται (1)
• οἰκείοιτε (1)
• οἰκείω (1)
• οἰκειώσει (1)
• οἰκεόμενα (1)
• οἰκέοντές (1)
• οἰκέτιδες (1)
• οἰκέῃ (1)
• οἰκείη· (1)
• οἰκειοῖ (1)
• ο[ἰκείους] (1)
• οἰκειωθὲν (1)
• οἰκέοισι (1)
• οἰκέουσί (1)
• οἰκετεία (1)
• ο[ἰκέτης (1)
• [οἰκείαν] (1)
• <οἰκεῖν> (1)
• οἰκείωμα (1)
• οἰκεομένῃ (1)
• οἰκετικὰ (1)
• οἰκετικῶν (1)
• οἰκείην (1)
• οἰκειοῦσι (1)
• οἰκέτα (1)
• οἰκετίαν (1)
• οἰκετικόν (1)
• Οἰκεῦντα (1)
• οἰκέεται (1)
• <οἰκεῖα> (1)
• οἰκείας> (1)
• [ο]ἰκ[είω]ν (1)
• οἰκέοιεν (1)
• οἰκεομένῳ (1)
• οἰκεῦσιν (1)
• οἰκ[ε]ίαν (1)
• οἰκειότητ (1)
• οἰκεῖσθ (1)
• οἰκείῳ (1)
• οἰκείωσιν (1)
• οἰκεομένῃ] (1)
• οἰκέοντι (1)
• οἰκέταιν (1)
• οἰκετιεύς (1)
• οἰκεύς? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.