Sense

1. an inmate of one's house
2. a menial, servant

Examples

• ἐὼν δ’ ἐγγὺσ Ἀχαιὸσ οὐ μέμψεταί μ’ ἀνὴρ Ιὀνίασ ὑπὲρ ἁλὸσ οἰκέων· (Pindar, Odes, nemean odes, nemean 7 19:1)
• τῶν ἀθρόοισ ἀνδησάμενοι θαμάκισ ἔρνεσιν χαίτασ ῥεέθροισί τε Δίρκασ ἔφανεν καὶ παρ’ Εὐρώτᾳ πέλασ, Ἰφικλέοσ μὲν παῖσ ὁμόδαμοσ ἐὼν Σπαρτῶν γένει, Τυνδαρίδασ δ’ ἐν Ἀχαιοῖσ ὑψίπεδον Θεράπνασ οἰκέων ἕδοσ. (Pindar, Odes, isthmian odes, isthmian 1 8:1)
• ὁ κινητὴρ δὲ γᾶσ Ὀγχηστὸν οἰκέων καὶ γέφυραν ποντιάδα πρὸ Κορίνθου τειχέων, τόνδε πορὼν γενεᾷ θαυμαστὸν ὕμνον ἐκ λεχέων ἀνάγει φάμαν παλαιὰν εὐκλέων ἔργων· (Pindar, Odes, isthmian odes, isthmian 4 7:2)
• πάρα τε φῶσ ἰδεῖν μέγα τ’ ἀφῃρέθην ψάλιον οἰκέων. (Aeschylus, Libation Bearers, choral, ephymn 21)
• πάρα τε φῶσ ἰδεῖν <μέγα τ’ ἀφῃρέθην ψάλιον οἰκέων. (Aeschylus, Libation Bearers, choral, ephymn 21)

Similar forms

• οἰκεῖον (405)
• οἰκείων (384)
• οἰκείαν (292)
• οἰκείους (282)
• οἰκεῖν (264)
• οἰκεῖα (264)
• οἰκετῶν (229)
• οἰκείας (203)
• οἰκείοις (195)
• οἰκέτας (193)
• οἰκείως (185)
• οἰκέταις (119)
• οἰκέτης (108)
• οἰκέτην (107)
• οἰκείου (87)
• οἰκεῖος (73)
• οἰκέται (73)
• οἰκεῖοι (59)
• οἰκεῖ (58)
• οἰκέτου (57)
• οἰκεῖται (51)
• οἰκεῖσθαι (48)
• οἰκέουσι (48)
• οἰκείᾳ (39)
• οἰκείῳ (38)
• οἰκεία (36)
• οἰκέοντες (28)
• οἰκεῖόν (25)
• οἰκείαις (24)
• οἰκέτῃ (21)
• οἰκέειν (16)
• οἴκεον (15)
• οἰκέοντας (12)
• οἰκεῖαι (12)
• οἴκει (9)
• οἰκετέων (9)
• οἰκέει (8)
• οἰκειότης (8)
• οἰκεῖός (7)
• οἰκεῖτε (7)
• οἰκεόντων (6)
• οἰκεῖοί (6)
• οἰκετικὸν (6)
• οἰκεῖς (6)
• οἰκέων (5)
• οἰκείης (5)
• οἶκε (4)
• οἰκειότατ (4)
• οἰκέομεν (4)
• οἰκέτις (4)
• οἴκεε (4)
• οἰκέουσιν (4)
• οἰκεῖά (3)
• οἰκείωσις (3)
• οἰκειῶσαι (3)
• οἰκείη (3)
• οἰκείτω (3)
• οἰκετικὴν (2)
• οἰκέωμεν (2)
• οἰκεῦσα (2)
• οἰκετείας (2)
• οἰκείοισι (2)
• οἰκετικὰς (2)
• οἰκετικὸς (2)
• οἰκετικῆς (2)
• οἰκεομένη (2)
• οἰκέταν (2)
• οἰκέτιν (2)
• οἰκειοῦν (2)
• οἰκεῖσθαί (2)
• οἰκεῦντες (2)
• οἰκέουσί (1)
• οἰκετεία (1)
• ο[ἰκέτης (1)
• οἰκέῃ (1)
• οἰκείη· (1)
• οἰκειοῖ (1)
• ο[ἰκείουσ] (1)
• οἰκειωθὲν (1)
• οἰκέοισι (1)
• οἰκεομένῃ (1)
• οἰκετικὰ (1)
• οἰκετικῶν (1)
• [οἰκείαν] (1)
• <οἰκεῖν> (1)
• οἰκείωμα (1)
• οἰκέτα (1)
• οἰκετίαν (1)
• οἰκετικόν (1)
• Οἰκεῦντα (1)
• οἰκείην (1)
• οἰκειοῦσι (1)
• οἰκεομένῳ (1)
• οἰκεῦσιν (1)
• οἰκέεται (1)
• <οἰκεῖα> (1)
• οἰκείασ> (1)
• [ο]ἰκ[είω]ν (1)
• οἰκέοιεν (1)
• οἰκέοντι (1)
• οἰκέταιν (1)
• οἰκετιεύς (1)
• οἰκεύς (1)
• οἰκ[ε]ίαν (1)
• οἰκειότητ (1)
• οἰκεῖσθ (1)
• οἰκείῳͅ (1)
• οἰκείωσιν (1)
• οἰκεομένῃ] (1)
• οἰκετείαν (1)
• οἰκετιᾶ (1)
• οἰκε (1)
• οἰκειόταθ (1)
• οἰκειοῦσα (1)
• οἰκέοιτο (1)
• οἰκέουσα (1)
• οἰκέτ[ην] (1)
• οἰκετικᾶς (1)
• οἰκεῦσι (1)
• οἰκ<ε>ίᾳ (1)
• οἰκεῖὸν (1)
• οἰκειῶται (1)
• οἰκέοντές (1)
• οἰκέτιδες (1)
• οἰκέαται (1)
• οἰκείοιτε (1)
• οἰκείω (1)
• οἰκειώσει (1)
• οἰκεόμενα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.