Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ὀφέλλω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ὀφέλλω

Structure: ὀφέλλ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. Epic spelling of ὀφείλω ‎(opheílō)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὀφέλλω ὀφέλλεις ὀφέλλει
Dual ὀφέλλετον ὀφέλλετον
Plural ὀφέλλομεν ὀφέλλετε ὀφέλλουσιν*
SubjunctiveSingular ὀφέλλω ὀφέλλῃς ὀφέλλῃ
Dual ὀφέλλητον ὀφέλλητον
Plural ὀφέλλωμεν ὀφέλλητε ὀφέλλωσιν*
OptativeSingular ὀφέλλοιμι ὀφέλλοις ὀφέλλοι
Dual ὀφέλλοιτον ὀφελλοίτην
Plural ὀφέλλοιμεν ὀφέλλοιτε ὀφέλλοιεν
ImperativeSingular ό̓φελλε ὀφελλέτω
Dual ὀφέλλετον ὀφελλέτων
Plural ὀφέλλετε ὀφελλόντων, ὀφελλέτωσαν
Infinitive ὀφέλλειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὀφελλων ὀφελλοντος ὀφελλουσα ὀφελλουσης ὀφελλον ὀφελλοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὀφέλλομαι ὀφέλλει, ὀφέλλῃ ὀφέλλεται
Dual ὀφέλλεσθον ὀφέλλεσθον
Plural ὀφελλόμεθα ὀφέλλεσθε ὀφέλλονται
SubjunctiveSingular ὀφέλλωμαι ὀφέλλῃ ὀφέλληται
Dual ὀφέλλησθον ὀφέλλησθον
Plural ὀφελλώμεθα ὀφέλλησθε ὀφέλλωνται
OptativeSingular ὀφελλοίμην ὀφέλλοιο ὀφέλλοιτο
Dual ὀφέλλοισθον ὀφελλοίσθην
Plural ὀφελλοίμεθα ὀφέλλοισθε ὀφέλλοιντο
ImperativeSingular ὀφέλλου ὀφελλέσθω
Dual ὀφέλλεσθον ὀφελλέσθων
Plural ὀφέλλεσθε ὀφελλέσθων, ὀφελλέσθωσαν
Infinitive ὀφέλλεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὀφελλομενος ὀφελλομενου ὀφελλομενη ὀφελλομενης ὀφελλομενον ὀφελλομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ώ̓φελλον ώ̓φελλες ώ̓φελλεν*
Dual ὠφέλλετον ὠφελλέτην
Plural ὠφέλλομεν ὠφέλλετε ώ̓φελλον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὠφελλόμην ὠφέλλου ὠφέλλετο
Dual ὠφέλλεσθον ὠφελλέσθην
Plural ὠφελλόμεθα ὠφέλλεσθε ὠφέλλοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καθαπτομένου πικρῶσ καὶ λέγοντοσ οὐλόμεν’, ἁ%2̓θ’ ὤφελλεσ ἀεικελίου στρατοῦ ἄλλου σημαίνειν εἴκει καὶ καρτερεῖ, τῷ κηδεμονικῷ τοῦ λόγου καὶ νοῦν ἔχοντι συστελλόμενοσ. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 26 3:1)
  • ἀλλὰ μάλ’ ὤφελλεσ Διί τ’ ἄλλοισίν τε θεοῖσι ῥέξασ ἱερὰ κάλ’ ἀναβαινέμεν, ὄφρα τάχιστα σὴν ἐσ πατρίδ’ ἵκοιο πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον. (Homer, Odyssey, Book 4 49:2)
  • οὐλόμεν’ αἴθ’ ὤφελλεσ ἀεικελίου στρατοῦ ἄλλου σημαίνειν, μὴ δ’ ἄμμιν ἀνασσέμεν, οἷσιν ἄρα Ζεὺσ ἐκ νεότητοσ ἔδωκε καὶ ἐσ γῆρασ τολυπεύειν ἀργαλέουσ πολέμουσ, ὄφρα φθιόμεσθα ἕκαστοσ. (Homer, Iliad, Book 14 9:3)

Synonyms

  1. Epic spelling of ὀφείλω ‎

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION