Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

μονογενής

Third declension Adjective; 기독교 Transliteration:

Principal Part: μονογενής μονογενές

Structure: μονογενη (Stem) + ς (Ending)

Etym.: gi/gnomai

Sense

  1. being the only member of a kin or kind, (Christianity, of Christ) only-begotten of God

Declension

Third declension
M/F Neuter
SingularNominative μονογενής μονόγενες
Genitive μονογενούς μονογένους
Dative μονογενεί μονογένει
Accusative μονογενή μονόγενες
Vocative μονογενές μονόγενες
DualN/A/V μονογενεί μονογένει
G/D μονογενοίν μονογένοιν
PluralNominative μονογενείς μονογένη
Genitive μονογενών μονογένων
Dative μονογενέσιν* μονογένεσιν*
Accusative μονογενείς μονογένη
Vocative μονογενείς μονογένη
Positive Comparative Superlative
Adjective μονογενής μονογενούς μονογενέστερος μονογενεστέρου μονογενέστατος μονογενεστάτου
Adverb μονογενέως μονογενέστερον μονογενέστατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐκ δὲ τοῦ μονογενοῦσ παιδὸσ εἰσ ἄνδρασ ἀφικομένου καὶ γάμον ἐπιφανῆ λαβόντοσ υἱὸσ γίνεται Τύλλοσ Ὁστίλιοσ ἀνὴρ δραστήριοσ, ὃσ ἀπεδείχθη βασιλεὺσ ψήφῳ τε πολιτικῇ διενεχθείσῃ περὶ αὐτοῦ κατὰ νόμουσ καὶ τοῦ δαιμονίου δἰ οἰωνῶν αἰσίων ἐπικυρώσαντοσ τὰ δόξαντα τῷ δήμῳ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 1 6:1)
  • θεὸσ εἶναι κηδόμενοσ ὑμῶν τισ, ὃσ τὰ μέλλοντα προορῶν, δίδυμον ὑμῖν φυτεύσασ τὴν τῶν βασιλέων γένεσιν ἐκ μονογενοῦσ, εἰσ τὸ μέτριον μᾶλλον συνέστειλε. (Plato, Laws, book 3 93:4)
  • Καὶ ὁ λόγοσ σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡσ μονογενοῦσ παρὰ πατρόσ, πλήρησ χάριτοσ καὶ ἀληθείασ· (, chapter 1 15:1)
  • ὁ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰσ τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦσ υἱοῦ τοῦ θεοῦ. (, chapter 1 104:2)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION