Ancient Greek-English Dictionary Language

μονογενής

Third declension Adjective; 기독교 Transliteration:

Principal Part: μονογενής μονογενές

Structure: μονογενη (Stem) + ς (Ending)

Etym.: gi/gnomai

Sense

  1. being the only member of a kin or kind, (Christianity, of Christ) only-begotten of God

Examples

  • Καὶ ἦλθεν Ἰεφθάε εἰσ Μασσηφὰ εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶἰδοὺ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ ἐξεπορεύετο εἰσ ὑπάντησιν ἐν τυμπάνοισ καὶ χοροῖσ. καὶ αὕτη ἦν μονογενήσ, οὐκ ἦν αὐτῷ ἕτεροσ υἱὸσ ἢ θυγάτηρ. (Septuagint, Liber Iudicum 11:34)
  • καὶ οὐκ ἐμόλυνα τὸ ὄνομά μου οὐδὲ τὸ ὄνομα τοῦ πατρόσ μου ἐν τῇ γῇ τῆσ αἰχμαλωσίασ μου. μονογενήσ εἰμι τῷ πατρί μου, καὶ οὐχ ὑπάρχει αὐτῷ παιδίον, ὃ κληρονομήσει αὐτόν, οὐδὲ ἀδελφὸσ ἐγγὺσ οὐδὲ ὑπάρχων αὐτῷ υἱόσ, ἵνα συντηρήσω ἐμαυτὴν αὐτῷ γυναῖκα. ἤδη ἀπώλοντό μοι ἑπτά. ἵνα τί μοι ζῆν̣ καὶ εἰ μὴ δοκεῖ σοι ἀποκτεῖναί με, ἐπίταξον ἐπιβλέψαι ἐπ̓ ἐμὲ καὶ ἐλεῆσαί με καὶ μηκέτι ἀκοῦσαί με ὀνειδισμόν. (Septuagint, Liber Thobis 3:15)
  • ἐπίβλεψον ἐπ̓ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτι μονογενὴσ καὶ πτωχόσ εἰμι ἐγώ. (Septuagint, Liber Psalmorum 24:16)
  • "μὴν ἀλλὰ κἂν εἷσ οὗτοσ μονογενήσ, ὡσ οἰέται καὶ Ἀριστοτέλησ, τρόπον τινὰ καὶ τοῦτον ἐκ πέντε συγκείμενον κόσμων καὶ συνηρμοσμένον εἶναι· (Plutarch, De E apud Delphos, section 112)
  • λύει δ’ αὕτη μὲν ταχὺ καὶ μετὰ βίασ τὴν ψυχὴν ἀπὸ τοῦ σώματοσ, ἡ δὲ Φερσεφόνη πράωσ καὶ χρόνῳ πολλῷ τὸν νοῦν ἀπὸ τῆσ ψυχῆσ καὶ διὰ τοῦτο μονογενὴσ κέκληται· (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 28 5:2)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION