Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

μονογενής

Third declension Adjective; 기독교 Transliteration:

Principal Part: μονογενής μονογενές

Structure: μονογενη (Stem) + ς (Ending)

Etym.: gi/gnomai

Sense

  1. being the only member of a kin or kind, (Christianity, of Christ) only-begotten of God

Declension

Third declension
M/F Neuter
SingularNominative μονογενής μονόγενες
Genitive μονογενούς μονογένους
Dative μονογενεί μονογένει
Accusative μονογενή μονόγενες
Vocative μονογενές μονόγενες
DualN/A/V μονογενεί μονογένει
G/D μονογενοίν μονογένοιν
PluralNominative μονογενείς μονογένη
Genitive μονογενών μονογένων
Dative μονογενέσιν* μονογένεσιν*
Accusative μονογενείς μονογένη
Vocative μονογενείς μονογένη
Positive Comparative Superlative
Adjective μονογενής μονογενούς μονογενέστερος μονογενεστέρου μονογενέστατος μονογενεστάτου
Adverb μονογενέως μονογενέστερον μονογενέστατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Ἔστι γὰρ ἐν αὐτῇ πνεῦμα νοερόν, ἅγιον, μονογενέσ, πολυμερέσ, λεπτόν, εὐκίνητον, τρανόν, ἀμόλυντον, σαφέσ, ἀπήμαντον, φιλάγαθον, ὀξύ, ἀκώλυτον, εὐεργετικόν, (Septuagint, Liber Sapientiae 7:22)
  • νῦν ταῦτα πάντα τλᾶσ’ ἀπενθήτῳ φρενὶ λέγοιμ’ ἂν ἄνδρα τόνδε τῶν σταθμῶν κύνα, σωτῆρα ναὸσ πρότονον, ὑψηλῆσ στέγησ στῦλον ποδήρη, μονογενὲσ τέκνον πατρί, καὶ γῆν φανεῖσαν ναυτίλοισ παρ’ ἐλπίδα, κάλλιστον ἦμαρ εἰσιδεῖν ἐκ χείματοσ, ὁδοιπόρῳ διψῶντι πηγαῖον ῥέοσ· (Aeschylus, Agamemnon, episode, anapests 8:1)
  • καὶ τὸ μὲν γνήσιον γένοσ τῷ Ιἀκώβῳ τοῦτο ἦν, ἐκ Βάλλασ δὲ αὐτῷ γίνονται τῆσ Ῥαχήλασ θεραπαινίδοσ Δάνοσ καὶ Νεφθαλίσ, ᾧ τέσσαρεσ εἵποντο παῖδεσ, Ἐλιῆλοσ Γοῦνισ Σάρησ τε καὶ Σέλλιμοσ, Δάνῳ δὲ μονογενὲσ ἦν παιδίον Οὖσισ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 2 223:1)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION