뜻

1. one who stones, a stoner, one deserving to be stoned.
2. by stoning

예문

• - βαῖνε λευστήρων πέλας πόνους τ Ἀχαιῶν ἀπόδος ἐν μικρῷ μακροὺς θανοῦς, ἵν εἰδῇς μὴ καταισχύνειν ἐμέ. (Euripides, The Trojan Women, episode 4:4)

  (에우리피데스, The Trojan Women, episode 4:4)

• κεἰ μή τις ἀρχῆς τῆς ἐμῆς ἀκούσεται, ἀνὴρ γυνή τε χὤ τι τῶν μεταίχμιον, ψῆφος κατ αὐτῶν ὀλεθρία βουλεύσεται, λευστῆρα δήμου δ οὔ τι μὴ φύγῃ μόρον. (Aeschylus, Seven Against Thebes, episode7)

  (아이스킬로스, 테바이를 공격한 일곱 장수, episode7)

• τοὺς δὲ ὑπηκόους ἅπαντας ἡγούμενος δούλους καὶ ὑπηρέτας τῆς αὑτοῦ τρυφῆς, οὐδὲ ποιμένος ἐπιεικοῦς ἔχων ἦθος, σκέπης καὶ νομῆς προνοούμενος τοῖς αὑτοῦ κτήνεσιν, ἔτι δὲ θῆρας ἀπαμύνων καὶ φῶρας προφυλάττων, ἀλλ αὐτὸς πρῶτος διαρπάζων τε καὶ φθείρων καὶ τοῖς ἄλλοις ἐπιτρέπων, καθάπερ, οἶμαι, πολεμίωνλείαν, οὐκ ἄν ποτε εἴποιμι τὸν τοιοῦτον ἄρχοντα ἢ αὐτοκράτορα ἢ βασιλέα, πολὺ δὲ μᾶλλον τύραννον καὶ λευστῆρα, ὥς ποτε προσεῖπεν ὁ Ἀπόλλων τὸν Σικυώνιον τύραννον, εἰ καὶ πολλὰς μὲν ἔχοι τιάρας, πολλὰ δὲ σκῆπτρα ὑπακούοιεν αὐτῷ. (Dio, Chrysostom, Orationes, 48:1)

  (디오, 크리소토모스, 연설, 48:1)

• ἡ δὲ Πυθίη οἱ χρᾷ φᾶσα Ἄδρηστον μὲν εἶναι Σικυωνίων βασιλέα, κεῖνον δὲ λευστῆρα. (Herodotus, The Histories, book 5, chapter 67 3:2)

  (헤로도토스, The Histories, book 5, chapter 67 3:2)

유사 형태

• λευστῆρα (3)
• λευστήρων? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.