Sense

1. to make bright or brilliant, polished their, made clear, to be or become clear or notorious
2. to make oneself splendid, pride oneself on, distinguish oneself in

Examples

• νέων δέ, ὡσ ἐοίκεν, ἀνδρῶν ἐπιφάνεια καὶ τιμὴ τὰσ μὲν ἐλαφρῶσ φιλοτίμουσ φύσεισ πρωιαίτερον παραγενομένη σβέννυσι, καὶ ἀποπίμπλησι ταχὺ τὸ διψῶδεσ αὐτῶν καὶ ἁψίκορον τὰ δ’ ἐμβριθῆ καὶ βέβαια φρονήματα αὔξουσιν αἱ τιμαὶ καὶ λαμπρύνουσιν ὥσπερ ὑπὸ πνεύματοσ ἐγειρόμενα πρὸσ τὸ φαινόμενον καλόν, οὐ γὰρ ὡσ μισθὸν ἀπολαμβάνοντεσ, ἀλλ’ ὡσ ἐνέχυρον διδόντεσ αἰσχύνονται τὴν δόξαν καταλιπεῖν καὶ μὴ τοῖσ αὐτοῖσ ἔργοισ ὑπερβαλέσθαι. (Plutarch, Lives, chapter 4 1:1)
• ἢν δέ τίσ ποτε βουληθῇ χρῆσθαι τῷ χρησίμῳ εἰσ πόλεμον ἵππῳ ὡσ μεγαλοπρεπεστέρῳ τε καὶ περιβλεπτοτέρῳ ἱππάζεσθαι, τοῦ μὲν ἕλκειν τε τὸ στόμα τῷ χαλινῷ καὶ μυωπίζειν τε καὶ μαστιγοῦν τὸν ἵππον, ἃ οἱ πολλοὶ ποιοῦντεσ λαμπρύνειν οἰόνται, ἀπέχεσθαι δεῖ· (Xenophon, Minor Works, , chapter 10 2:1)
• ἥ συμφυλάττει μὲν πλοῦτον, ἐπαρκεῖ δὲ πενίᾳ, λαμπρύνει πρύνει μὲν δόξαν, ἀμαυροῖ δὲ ἀδοξίαν. (Dio, Chrysostom, Orationes, 116:3)
• Τὸ μὲν γύψῳ λευκανθίζουσαν σπουδάζειν θαυμάζεσθαι τὴν οἰκίαν ἀπειροκάλου, τὸ δὲ ἦθοσ χρηστότητι κοινωνίασ λαμπρύνειν φιλοκάλου ἅμα καὶ φιλανθρώπου. (Epictetus, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 3-4) 43:1)
• ταύτῃ τῇ Ἐργάνῃ καὶ οἱ ἀπόγονοι Φειδίου, καλούμενοι δὲ φαιδρυνταί, γέρασ παρὰ Ἠλείων εἰληφότεσ τοῦ Διὸσ τὸ ἄγαλμα ἀπὸ τῶν προσιζανόντων καθαίρειν, οὗτοι θύουσιν ἐνταῦθα πρὶν ἢ λαμπρύνειν τὸ ἄγαλμα ἄρχονται. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 14 9:2)

Similar forms

• λαμπρύνεται (5)
• λαμπρύνειν (3)
• λαμπρύνων (2)
• λαμπρῦνον (1)
• λαμπρύνει (1)
• λαμπρύνασα (1)
• λαμπρυντής (1)
• λαμπρύνωσιν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.